Γράφει ο Κανάκης Γερωνυμάκης
1.Καλός θα ‘ναι απού θα τσοι κάμει δυό
Ένας μπέης εσυνάντησε στην πόλη ένα Σφακιανό που τον γνώριζε και τον πήρε στο σεράϊ του να τον φιλοξενήσει. Μόλις μπήκανε μέσα εδιάταξε την υπηρέτριά του και τους έφτιαξε δύο καφέδες. Ο Σφακιανός δεν είχε ξαναδεί καφέ, γιατί στα Σφακιά δεν σπέρνανε καφέδες. Δεν ήξερε αν θα του αρέσει, ούτε και πως πίνουνε τον καφέ, αλλά το θεώρησε καθήκον του να καταδεχτεί την προσφορά του μπέη και του δίνει μια και πήγε κάτω. Μα αυτός ο «διαλοπαντέρμος» έκαιγε σαν του Παπα- Νικολάκη την κατάρα και τον εζεμάτισε. Ο μπέης είδε την κατάσταση και τον ερώτησε αν του άρεσε ο καφές και αυτός του είπε: «Καλός θα ‘ναι απού θα τσοι κάμει δυό».
2.Απόψε με τα Τούρτουρα
Μια γριά είχε τα χρονάκια της μα είχε και τους καημούς της. Δεν είχε παντρευτεί στον καιρό της μα όπως έλεγαν οι Λατίνοι, έλεγε και αυτή: «Εφ’ όσον ζω ελπίζω». Τον καημό της τον εξωτερίκευε και κάποια φορά της είπανε ότι θα την παντρέψουνε μα έπρεπε να κάμει ένα «τεστ». Έπρεπε να μείνει ένα χειμωνιάτικο βράδυ στο δώμα του σπιτιού και αν θα το άντεχε θα τη θεωρούσανε ικανή να σηκώσει και το φορτίο του γάμου.
Εδέχτηκε να αντιμετωπίσει την δοκιμασία αυτή και υπέφερε το κρύο καρτερικά με την ελπίδα ότι θα ικανοποιηθεί η επιθυμία της. Όταν ήτανε στο δώμα «ετουρτούρζε» μα αυτοπαρηγοριότανε: «Απόψε με τα τούρτουρα, ταχιά αργά με του άγγουρο», έλεγε.
3.Ου Γιάννηηηη…
Μια γυναίκα πήγε στο πανηγύρι και έσερνε και τον βλαστό της, τον Γιάννη. Κάποια στιγμή τον έχασε μέσα από τα μάτια της, το Γιάννη της που ανακατεύτηκε στο πλήθος και άρχισε τις φωνές: «Ου Γιάννηη, ου Γιάννηηη» εφώναζε. Ενοχλούσε όμως τον κόσμο και της φώναζαν «σσσ» από δε «σσ» από κει μα αυτή δεν το έβαζε κάτω «Δε μπορώ ‘γω για το «σσ» του νειούς και για το «σσ» τ’ άλλου να χάσω το Γιάννη μου» και άρχισε να φωνάζει πιο δυνατά «Ουούού Γιάννηηη…».
4.Χοχλιούς στο Χαβάνι
Μια καινούρια νοικοκυρά ήθελε να ψήσει χοχλιούς μα δεν ήξερε να τους ψήσει. Πήγε λοιπόν στην γειτόνισσα και τη ρωτούσε με τρόπο, γιατί δεν ήθελε να καταλάβουνε ότι δεν ήξερε από μαγειρική. Η γειτόνισσα λίγο από κακία και λίγο για να τη φέρει στη θέση της, που δεν ήξερε τίποτα και ήθελε να φαίνεται ότι τα ξέρει όλα, της είπε: «Τσοι χοχλιούς, γειτόνισσα για να τσοι πετύχεις και να κάμεις φαϊτό απού να γλείφεις τα δάχτυλά σου, θα τσοι βάλεις έλιγους – έλιγους στο χαβάνι και θα τσοι κάμεις όσο μπορείς πλειά ψηλούς και ύστερα θα τσοι βάλεις στο τσικάλι και θα βάλεις μαζί λάδι, ξύδι, πιπέρι, αλάτσι και να τσοι βάλεις να ψήνουνται μισή ώρα. Δεν είναι δύσκολη μαγειρική αυτή».
«Εκάτεχά το γω γειτόνισσα μα πάλι ερωτηξά σε» είπε και έφυγε για να πάει να εφαρμόσει τη συνταγή.
