“Κανένας φυσικός πόρος δεν είναι ανεξάντλητος,ελπίζουμε το ίδιο και η ανθρώπινη ολιγωρία”. Με αυτό τον τρόπο ξεκινά η ερώτηση που κατέθεσε σήμερα Τετάρτη η Πρωτοβουλία Πολιτών – Πρώτα ο Άνθρωπος στο δημοτικό συμβούλιο Χανίων αναφορικά με τη μη επαναχρησιμοποίηση του νερού από τους βιολογικούς καθαρισμούς. Σύμφωνα με την Πρωτοβουλία Πολιτών, στα Χανιά, κάθε χρόνο χάνονται 9.000.000 κυβικά μέτρα νερού που καταλήγουν στη θάλασσα και ρωτά αν ο Δήμος και η ΔΕΥΑΧ σκοπεύουν να κάνουν αυτά που πρέπει ώστε να πάψει η σπατάλη.
Πιο αναλυτικά, η Πρωτοβουλία Πολιτών – Πρώτα ο άνθρωπος κατέθεσε την ακόλουθη ερώτηση στο δημοτικό συμβούλιο Χανίων:
Τα Χανιά δεν υποφέρουν από έλλειψη νερού. Είναι υδρολογικά και μετεωρολογικά προικισμένα με πολύ μεγάλες ποσότητες. Όπως και οι περισσότερες περιοχές της Ελλάδας υποφέρουν από κακή διαχείριση των ποσοτήτων που υπάρχουν: σπατάλες, κακή χρήση, στρεβλή τιμολόγηση, μικρής χρησιμότητας και μεγάλου κόστους έργα…
Υπάρχει εντούτοις ένα έργο μικρού σχετικά κόστους και μεγάλης απόδοσης, για το οποίο, ενώ έχει συζητηθεί σε θεωρητικό επίπεδο, δεν γίνεται κάποια συντεταγμένη προσπάθεια υλοποίησής του. Αναφερόμαστε στην αξιοποίηση του νερού που σήμερα απορρίπτεται στη θάλασσα από το βιολογικό των Χανίων. Οι ποσότητες είναι τεράστιες: 9.000.000 κυβικά μέτρα ετησίως (ή για λόγους σύγκρισης, περίπου δύο φράγματα Βαλσαμιώτη).
Όλα τα αναγκαία είναι στη θέση τους: σύγχρονες εγκαταστάσεις και δίκτυα, ειδικές σχετικές δομές όπως το Πολυτεχνείο Κρήτης, ο ΟΑΚ και η καθ’ ύλην αρμόδια ΔΕΥΑΧ, όλοι με μεγάλη εμπειρία και τεχνογνωσία. Στη θέση της είναι και η μεγάλη ανάγκη αρδεύσεων στην περιοχή του Ακρωτηρίου, καθώς και η ανάγκη σύνδεσης των Πανεπιστημίων με τις κοινωνικές ανάγκες. Εξάλλου σε καμία πολιτισμένη χώρα δεν σπαταλιέται τόσο προκλητικά ένας τόσο πολύτιμος πόρος, ή αντιστρόφως, ακόμη και στις πλούσιες σε νερά χώρες της βόρειας και κεντρικής Ευρώπης, δεν διανοούνται να μην επαναχρησιμοποιούν τα νερά από τους βιολογικούς καθαρισμούς.
Ταυτόχρονα, το έργο θα πρέπει να είναι υποδειγματικό και από άλλη άποψη: αυτή της εξοικονόμησης. Ήδη η κατασκευή του θα είναι ένα τεράστιο βήμα προς αυτή την κατεύθυνση. Εφόσον κατασκευαστεί, η διάθεση αυτών των ποσοτήτων θα πρέπει να σχεδιαστεί με κριτήρια ορθολογικής χρήσης. Με άλλα λόγια όσο νερό και να μας δώσουν είμαστε ικανοί να το ξοδέψουμε. Πριν όμως ανοίξουν οι κάνουλες, θα πρέπει να έχουμε απαντήσει, πόσο, σε ποιόν, γιατί και με ποιο κόστος, όλα αυτά με το μάτι στο μέλλον. Ποιες θα είναι οι ανάγκες άμεσα, σε δέκα ή σε τριάντα χρόνια.
Τα παραπάνω γεννούν από λογική συνέπεια την απλή ερώτηση:
Σκοπεύει να κάνει κάτι ο Δήμος και η ΔΕΥΑΧ για να πάψει η σπατάλη; και αν ναι, τι και με ποιό χρονοδιάγραμμα; Πότε δηλαδή θα μπορεί και το Ακρωτήρι να απολαμβάνει τις ποσότητες (και την ποιότητα) νερού που απολαμβάνουν (έστω και με στρεβλό τρόπο) οι δημότες του κάμπου των Χανίων;
