Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης είναι ο εκ των σημαντικοτέρων εκ Κρήτης Μιλισσηνών, και μοναδικός εκ γένους τούτου πολιτικών της σύγχρονης Ελλάδας, που πέθανε την πλέον σημαδιακή για το Βυζάντιο μας παρελθόν ημερομηνία.
Η διαχρονική μεταλλαγή του ονόματος έχει ως ακολούθως: Ανδρέας Μελισσηνός, ήταν ο τελευταίος εκ των εκ Κρήτης Μελισσηνών που συνέδραμε και σκοτώθηκε κατά την επανάσταση του Δασκαλογιάννη το 1771. Τα παιδιά του Εμμανουήλ, Σπυρίδων, Κωνσταντίνος, Ιωάννης και Γεώργιος (ο «μικρός» κατά την Κρητική διάλεκτο το «μιτσό», που σκοτώθηκε στη Γραμβούσα και που παρά την νεαρά ηλικία του είχε προφανώς αφήσει «απογόνους», και μάλιστα πολλούς), όλοι τους έχοντας πάρει για λόγους «ασφαλείας» το όνομα Αντωνιάδης και διάφορα τοπικά παρατσούκλια (βλ. Σοφία Αντωνιάδη, και Λαϊκές παραδόσεις ιδίως στην περιοχή των Σφακίων). Στην πορεία των χρόνων και μετά από σειρά ιστορικο-πολιτικών περιστατικών οι εκ των απογόνων του Αντωνιάδη / Αντρακακέικο/ «μιτσού», πήραν το όνομα «Μιτσο-τάκης» (το «ι» με γιώτα, βλ. ΗΛΙΟΣ εγκυκλοπαίδεια, λήμα Μιτσοτάκης), με σημαντικότατο απόγονο τον Αριστομένη Μητσοτάκη, μεγάλο εχθρό του Ιωάννη Μεταξά, που πέθανε αυτοεξόριστος στην Κύπρο. Ακολουθεί ο και μεγαλύτερος πολιτικά ανιψιός του Κωνσταντίνος Μητσοτάκης (το «η» εμφανίζεται μετά το 1950) με μεγαλύτερο επίτευγμά του ότι κατόρθωσε να κρατήσει την ιδιαίτερη πατρίδα του την Κρήτη, εκτός εμφυλίου πολέμου, μετά από συνεργασία και συνεναιτικές διαδικασίες με τον Μπίρη (ψευδώνυμο κομμουνιστή συνδέσμου στην Κρήτη), που κατέστρωσαν σχέδια και δράση συναίνεσης. Η μεταλλαγή του «ι» σε «η» έγινε πιθανότατα για περαιτέρω ασφάλεια λόγω Μεταξά / Αριστομένη. Το όνομα Μητοστάκης (με «η») επικράτησε.
Το Μελισσηνέικο είχε τελείως ξεχαστεί λόγω ιστορικών συγκυριών, στις οποίες εμπλέκετο το γένος των «Μελισσουργών» οι οποίοι με αποδεδειγμένες πλαστογραφίες κατά τον 16ο και 17ο αιώνα (βλ. Ι.Κ. Χασιώτης 1966), άλλαξαν το όνομά τους σε Μελισηνούς. Η διαμάχη του Νικηφόρου Μελισσηνού (του εκ Μελισσουργών και αρχικά Δεσπότη του Αιγαίου και Παροναξίας), με τον Κύριλλο Λούκαρι, η Ουνιτική τοποθέτηση του και η τελική μεταλλαγή του στο ορθόδοξο και καθολικό, και από Ορθόδοξο πρώτο Άρχοντα του Αιγαίου και πρώτου δεσπότη Παροναξίας, αποθανόντος ως μεταλλαγέντος καθολικού και «μητροπολίτη Κρότωνα» στην Ιταλία, επέφερε μεγάλη ιστορική δυσμένεια για το όνομα ακόμη και των καθαρόαιμων Μελισσηνών, σε σημείο και κατά το ρηθέν από τον αποθανώντα Κωνσταντίνο Μητσοτάκη , στον εξάδελφό του Ανδρεά Ι. Αντωνιάδη, στη Νέα Υόρκη πριν μερικά χρόνια, «Η ιστορία των Μελισσηνών δεν έχει ακόμα γραφτεί».
Όλα τα ανωτέρω είναι απόλυτα και σχολαστικά τεκμηριωμένα, που δυστυχώς δεν πρόλαβε να τα δει ο μέχρι τώρα κορυφαίος των εκ Κρήτης Μελισσηνών Κωνσταντίνος Μητσοτάκης… η Βυζαντινά συμβολική ημερομηνία του θανάτου του, μας πρόλαβε…
Αιωνία του η μνήμη!
Αντώνης Κ. Αντωνιάδης
Αρχιτέκτων – Πολεοδόμος
τ. καθηγητής Αρχιτεκτονικής UTA
(ουδεμίαν οικογενειακή σχέση έχων με τους εκ Κρήτης Μελισσηνούς)
