Γράφει ο Βαγγέλης Πάλλας
Δημοσιογράφος I.F.J.
«…Και το βουνό υψώνεται αυστηρό γι’ αυτούς που έντρομοι αρνήθηκαν τα ύψη, μα πάνω στη βουνοκορφή το ιερό εστήθηκε μ’ άσπιλα πέπλα της καρδιάς των όντων που επόθησαν το σμίξιμο εκείνο, με της αποξένωσης τα κάστρα σωριασμένα στου βουνού τις απόκρημνες πλαγιές και τα μάτια ξέσκεπα απ’ την πλάνη, τ’ αυτιά να ξεκουράζονται στων ηλιαχτίδων το τραγούδι και τα σώματα να ριγούν σ’ απρόσμενη θερμότητα, όπου ο γήινος ναός ευρήκε το σκοπό του…»
Ιωάννα Μουτσοπούλου
Οι Χειμερινοί Ολυμπιακοί Αγώνες είναι οι αντίστοιχοι των Θερινών Ολυμπιακών Αγώνων. Χαρακτηρίζονται από τα χειμερινά αθλήματα πάνω σε πάγο ή χιόνι, όπως η παγοδρομία και το σκι. Στην πόλη Πιεονγκτσάνγκ της Νότιας Κορέας ανατέθηκε η διοργάνωση των Χειμερινών Ολυμπιακών Αγώνων του 2018, όπως προέκυψε από τη σχετική ψηφοφορία της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής, η οποία πραγματοποιήθηκε στο Ντέρμπαν της Νότιας Αφρικής, στο πλαίσιο της 123ης Συνόδου της. Η πόλη διεκδίκησε για τρίτη διαδοχική φορά την φιλοξενία του κορυφαίου αθλητικού ραντεβού των χειμερινών σπορ. Η Πιεονγκτσάνγκ στη σχετική «μάχη» για τους 23ους Αγώνες επικράτησε του Μονάχου (Γερμανία) και του Ανεσί (Γαλλία) και θα πάρει τη σκυτάλη από το Σότσι της Ρωσίας, είχε διεξαχθεί η διοργάνωση, το 2014.
Η Νότια Κορέα θα γίνει η πρώτη ασιατική χώρα εκτός της Ιαπωνίας, η οποία θα διοργανώσει Χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες. Ωστόσο, η κυβέρνηση της αρνήθηκε και επίσημα το ενδεχόμενο να μοιρασθεί κάποια αθλήματα με την γειτόνισσά της Βόρειο Κορέα, με την οποία τη χωρίζουν όχι μόνο τα σύνορα αλλά και η πολιτική. Κάτι ανάλογο είχε συζητηθεί και σχεδόν συμφωνηθεί το 1988 για τους θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες της Σεούλ που όμως χάλασε επειδή η Βόρειος Κορέα επιθυμούσε να φιλοξενήσει στο έδαφος της, χωρίς δεύτερη συζήτηση, ορισμένα αθλήματα από τα λεγόμενα φιλέτα.
Στο σημείο, που έχει επιλεγεί να γίνουν οι αγώνες, έχουν ξεριζωθεί δεκάδες χιλιάδες αιωνόβια δέντρα, με ηλικία που ξεπερνά ακόμα και τα 500 έτη. Το γεγονός αυτό προξένησε πολύπλευρες αντιδράσεις από περιβαλλοντικές οργανώσεις και αγωνιστές από όλο τον κόσμο, οι οποίες ξεκίνησαν ήδη από το 2014, χωρίς όμως κάποιο αντίκρισμα μέχρι σήμερα. Ενδεικτικά, μία διαδικτυακή έκκληση προς τη Διεθνή Ολυμπιακή Επιτροπή και την νοτιοκορεάτικη κυβέρνηση για τη διακοπή της εκκαθάρισης του ιστορικού δάσους του όρους Γκαριγουάνγκ ξεπέρασε τις 1,2 εκατομμύρια υπογραφές αλλά δεν στέφθηκε με επιτυχία.
Παράλληλα, το συγκεκριμένο δάσος αποτελεί καταφύγιο για τέσσερα απειλούμενα είδη και αυτή τη στιγμή οι διοργανωτές των Ολυμπιακών Αγώνων της Νότιας Κορέας έχουν αρχίσει να ξεριζώνουν το δάσος που έχει επιβιώσει εδώ και μισή χιλιετία για να χτίσουν τις νέες εγκαταστάσεις σκι. Πρόκειται για μία παράλογη, κοντόφθαλμη και, το χειρότερο, μη αναστρέψιμη ενέργεια. Έπειτα, από τις εκκλήσεις προς τη Διεθνή Ολυμπιακή Επιτροπή και την κυβέρνηση της Νότιας Κορέας, οι διοργανωτές έχουν πραγματοποιήσει κάποιες μικρές αποσπασματικές παραχωρήσεις απέναντι στις απαιτήσεις των περιβαλλοντικών οργανώσεων. Για παράδειγμα, κατασκεύασαν μόνο μία πίστα σκι αντί για δύο, όπως συνηθίζεται στους Ο.Α., η οποία θα χρειαστεί την εκκαθάριση 57 στρεμμάτων, αντί για 82 όπως είχε αρχικά σχεδιαστεί. Παρά ταύτα. περισσότερα από 58.000 δέντρα κόβονται για να δημιουργηθεί χώρος για την πίστα σκι. Οι δραστηριοποιούμενοι ενάντια σ’ αυτήν την καταστροφή υποστηρίζουν ότι θα είναι αδύνατο να αποκατασταθεί το σημαντικό αυτό οικοσύστημα.
Αξίζει να σημειωθεί πως κάθε φόρα πριν την απόφαση της περιοχής που θα αναλάβει τούς Ο.Α. και κατά την διάρκεια διεξαγωγής τους, όλα τα διεθνή αθλητικά γεγονότα, δίνουν μια καλή ευκαιρία στις εταιρείες παγκόσμιου βεληνεκούς να προωθήσουν τα λεγόμενα brand των αγώνων και να διατηρήσουν το ρόλο τους ως μεγάλοι χορηγοί. Εδώ γίγαντες όπως η Volkswagen, η Coca – Cola, η Procter & Gamble αξίζει να αναφερθούν σαν παράδειγμα της προώθησης του brand των Αγώνων. Επί πλέον, οι διεθνώς αναγνωρίσιμοι Αγώνες αποτελούν έναν χώρο οικονομικής εκμετάλλευσης και εμπορικών διαφημιστικών συναλλαγών που εκτοξεύουν την αξία και για άλλα brands στον τομέα της μόδας, του τουρισμού, της ψυχαγωγίας και ούτω καθεξής. Αξίζει να σημειωθεί πως οι Χειμερινοί Ολυμπιακοί Αγώνες του Σότσι ήταν οι ακριβότεροι της ιστορίας μιας και υπολογίζεται ότι κόστισαν περίπου 51 δις δολάρια (σε σύγκριση με το Λονδίνο το 2012 που κόστισαν 30 δις και το Πεκίνο το 2008 που κόστισαν 40 δις).
Η «Μεγάλη Ιδέα» των Ολυμπιακών Αγώνων έχει αποσαφηνιστεί εδώ και πολλές δεκαετίες. Μέσα από την εμπορευματοποίηση, την έντονη διαφήμιση και τους εκάστοτε σπόνσορες, που αποσκοπούν στην κερδοφορία, η «ιδέα» γίνεται πολιτικό μέσο χειραγωγήσεως και θέαμα, που σκοπό έχει την εφήμερη και επιτηδευμένη διασκέδαση. Πίσω από τα τηλεοπτικά συνεργεία κρύβονται , οι τεράστιες οικολογικές καταστροφές, οι χρηματικές συναλλαγές των μεγάλων εταιρειών όσο και υπέρογκων ποσών που αποκομίζουν τόσο οι μεγάλοι οικονομικοί μηχανισμοί όσο και οι ίδιοι οι αθλητές. Το κυριότερο, όμως, είναι η αποθέωση της εξουσίας.
