Ο Παύλος Φέλιξ Χέρμαν Κούπερς (Paul Herman Felix Kuijpers) ήταν ένας Ολλανδός γεωπόνος που το 1966 εγκαταστάθηκε στην Ιεράπετρα της Κρήτης. Εκεί δίδαξε στους ντόπιους αγρότες την καλλιέργεια μέσω των θερμοκηπίων. Μάλιστα έφερε νέες ποικιλίες από την πατρίδα του κι ενώ στην αρχή από τα θερμοκήπια οι καλλιεργητές έβγαζαν μόνο αγγούρια, ακολούθησε μια αγροτική «επανάσταση» στην καλλιέργεια κηπευτικών προϊόντων.
Ο Παύλος Φέλιξ Χέρμαν Κούπερς γεννήθηκε στις 4 Ιουνίου 1939 στην πόλη Ελστ της Ολλανδίας. Σπούδασε στην Ανωτάτη Σχολή Γεωργίας της χώρας του και στην καλλιέργεια των κηπευτικών και ιδιαίτερα στην καλλιέργεια αγγουριάς. Στη συνέχεια υποδείχτηκε από Ερευνητικό Ινστιτούτο και ήρθε στη Σύρο στη 1 Απριλίου 1963 ως εμπειρογνώμονας της Φιλανθρωπικής Καθολικής Οργάνωσης MISEREOR, με διετή σύμβαση από το 1963 έως το 1965, με σκοπό να δώσει μία διαφορετική πνοή στην ως τότε καθηλωμένη αγροτική παραγωγή.
Ήταν μόλις 24 ετών. Μετά το τέλος της σύμβασης συνέχισε ως ιδιώτης τη συνεργασία του με καλλιεργητές θερμοκηπίων στο χωριό Γαλησσά.
Τον Ιούλιο του 1966 ήρθε στην Ιεράπετρα όπου και άρχισε να συνεργάζεται με αγρότες της περιοχής. Η τυχαία συνάντησή του με τον αγρότη Απόστολο Διακάκη τον κράτησε μόνιμα στην πόλη, με τη σύζυγό του Βιλελμήνη, με την οποία απέκτησαν δύο παιδιά. Την Κορνηλία και την Πάολα.
Δυστυχώς το δεύτερο κοριτσάκι του δεν πρόλαβε να τον γνωρίσει, αφού λίγους μήνες πριν γεννηθεί, ο πατέρας του βρήκε τραγικό τέλος, στις 9 Σεπτεμβρίου 1971, σε τροχαίο δυστύχημα με μοτοσυκλέτα στο δρόμο Ιεράπετρας-Γρα Λυγιάς σε ηλικία μόλις 32 ετών!
Το πρώτο θερμοκήπιο που δημιούργησε με τον Απόστολο Διακάκη ήταν ξύλινο. Οι δυνατοί αέρηδες της περιοχής της Νότιας Κρήτης το κατέστησαν ανίσχυρο και η συνέχεια ήρθε με μία κατασκευή που συνδύασε το μέταλλο με το ξύλο. Αργότερα ο κρητικός αγρότης πατεντάρισε το ελληνικό υαλόφρακτο θερμοκήπιο που χρησιμοποιήθηκε κυρίως για τα ανθοκομικά είδη.
Στις 9 Σεπτεμβρίου 1971, όπως είπαμε, ο «Ολλανδός» όπως τον αποκαλούσαν οι ντόπιοι έφυγε από τη ζωή εξαιτίας ενός τροχαίου ατυχήματος. Οι Ιεραπετρίτες όμως, που του όφειλαν την αλλαγή στη ζωή τους, δεν τον ξέχασαν ποτέ. Το όνομά του έχει δωθεί σε κεντρικό δρόμο της πόλης και προτομή του υπάρχει στο Στόμιο για να θυμίζει σε όλους ότι κάποτε ένας «ξένος» πολίτης άλλαξε τη ζωή τους.
Tα αποκαλυπτήριά της έγιναν στις 21 Σεπτεμβρίου 1976.
