Η Θεατρική Ομάδα του Εσπερινού ΕΠΑΛ Χανίων παρουσιάζει το έργο του Μάικ Κένι “Το Αγόρι με τη βαλίτσα” σε μετάφραση-διασκευή Ξένιας Καλογεροπούλου
Θέατρο Δημήτρης Βλησίδης
Πέμπτη 14 & Παρασκευή 15 Ιουνίου 2018
Ώρα έναρξης: 21:00
Είσοδος με κοινωνικό εισιτήριο – τρόφιμα για την Κοινωνική Κουζίνα
Συνδιοργάνωση: Δήμος Χανίων, ΚΕΠΠΕΔΗΧ- ΚΑΜ, Άνοιξη Καλλιτεχνικής Δημιουργίας 2018
Λίγα λόγια για το έργο:
Ένα νεαρό αγόρι που ζει κάπου στη Μέση Ανατολή ονειρεύεται παραμυθένια ταξίδια σαν του Σεβάχ του Θαλασσινού. Όταν ξεσπά πόλεμος, ο μικρός Ναζ ξεκινά το δικό του διαφορετικό ταξίδι. Διασχίζει ερήμους, χιονισμένα βουνά και αφρισμένες θάλασσες με μόνη συντροφιά την Κρίσια, ένα κορίτσι που ακολουθεί κι αυτό την ίδια διαδρομή, ώσπου να φτάσει στο Λονδίνο και να συναντήσει τον μεγαλύτερο αδερφό του, έχοντας στη βαλίτσα του μοναδικό όπλο τις ιστορίες του. Είναι όμως το Λονδίνο ο προορισμός που είχε ονειρευτεί;
Η παράσταση αυτή εντάσσεται στα πλαίσια της δράσης «Κι αν ήσουν εσύ;», ενός προγράμματος για την ευαισθητοποίηση της ευρύτερης εκπαιδευτικής κοινότητας στα ανθρώπινα δικαιώματα και σε θέματα προσφύγων με την αξιοποίηση βιωματικών δραστηριοτήτων και τεχνικών θεάτρου και εκπαιδευτικού δράματος. Έχει στόχο να ευαισθητοποιήσει σχετικά με το προσφυγικό ζήτημα, με τρόπο συγκινητικό αλλά και συχνά διασκεδαστικό. Μια διαφορετική περιπέτεια που θα συναρπάσει, αλλά και θα προβληματίσει θεατές κάθε ηλικίας.
Σημείωμα του συγγραφέα Mike Kenny για το έργο:
«Τον καιρό που έγραψα Το Αγόρι με τη βαλίτσα δεν φανταζόμουν ότι βρισκόμασταν στην αρχή αυτού που θα γινόταν η μεγάλη ιστορία της εποχής μας.
Στην πραγματικότητα, δεν πρόκειται για καινούρια ιστορία, έτσι δεν είναι; Εδώ και χιλιάδες χρόνια, άνθρωποι φεύγουν για να γλιτώσουν από τον πόλεμο ή την πανώλη ή τη φτώχεια. Οι γονείς μου και οι παππούδες μου αναγκάστηκαν να φύγουν. Οι προηγούμενες γενιές, δεν γνωρίζω. Στο γύρισμα του 21ου αιώνα, είχα την αίσθηση ότι άκουγα από όλες τις μεριές: «Αυτοί οι άνθρωποι έρχονται χωρίς να έχουν τίποτα…». Όχι, δεν έρχονται χωρίς να έχουν τίποτα. Ακόμη κι αν έρχονται με άδεια χέρια, έρχονται με τις ιστορίες τους, τα τραγούδια τους, τα φαγητά τους, τον πολιτισμό τους και μπορούν να κάνουν πιο πλούσιο τον τόπο όπου φτάνουν, εάν τους επιτραπεί. Ο καθένας μας θα μπορούσε να είναι στη θέση τους. Είναι η ιστορία της ανθρωπότητας σε αυτόν πλανήτη.
Στις μέρες μας, οι Έλληνες είναι η εμπροσθοφυλακή στην εισροή των προσφύγων και πολλοί από αυτούς έχουν επιδείξει γενναιοδωρία πνεύματος, που αποτελεί παράδειγμα για την υπόλοιπη Ευρώπη. Είμαι περήφανος που συμμετέχω με τον δικό μου τρόπο και θα ήμουν ακόμη πιο περήφανος εάν το έργο μου γινόταν μέρος της συζήτησης.»
