Του Νίκου Τζάρα
Ανάμεσα στα υποστηριζόμενα τότε από τα μεγάλα κόμματα δημοτικά σχήματα εμφανίζεται ένα σχήμα εντελώς διαφορετικό.
η ‘ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗ ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΗ ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ” με κεντρικό σύνθημα ” ΓΙΑ ΕΝΑ ΔΗΜΟ ΟΡΑΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΑΞΙΩΝ” με υποψήφιο δήμαρχο τον Κωστή Νικηφοράκη.
Υποψήφιοι σύμβουλοι οι περισσότεροι άνθρωποι του καθημερινού μόχθου, που τους δίνονταν η δυνατότητα να εκφράσουν τις αγωνίες τους τις ελπίδες τους για τα Χανιά την πόλη που μεγάλωσαν, ζούσαν, περιδiάβιαζαν, γνώρίζαν τους ανθρώπους της, κυρίως αυτούς που αποτελούσαν την κοινωνία του 1/3 που παρά την ευμάρεια εκείνων των καιρών ήταν τα θύματα μιας αναπτυξης που από τότε άρχισε να τους περιθωροποιεί.
Είχαν βλέπεις εμφανισθεί τα πρώτα συσσίτια, χανόταν κόσμος από την ηρωϊνη που έκανε θραύση, εκδηλωνοταν οι ανησυχίες για την τσιμεντοποίση της πόλης, διαφαινόταν η διάρρηξη των κοινωνικών σχέσεων με την εμπορευματοποίηση και την τουριστική ανάπτυξη,την μαζική διασκέδαση .
Ο συνδυασμός απευθύνθηκε στο ΚΚΕ και στον τότε ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟ για κοινή κάθοδο, αντιμετώπισε άρνηση και πολεμική (από την μεριά του επικεφαλής της παράταξης που υποστήριζε τελeυταίος – Μ.Γκαζής) και κατάφερε πρώτος αυτός και μόνος αυτόνομος σε όλη την Ελλάδα να πάρει ένα 7%
Ηρθε στην μνήμη μου όλος ο αγώνας, οι αγωνίες και οι χαρές των συντρόφων εκείνης της κίνησης καθώς έχει ‘ανάψει” από τώρα η συζήτηση για τις επικείμενες δημοτικές εκλογές στην πόλη.
Αναζητούνται υποψήφιοι δήμαρχοι από τα κόμματα, διαμορφώνονται συμμαχίες, σε διάφορους κύκλους , αναζητούνται πλαίσια, ετοιμάζεται από την Κυβέρνηση νέος εκλογικός νόμος χωρίς να αναδεικνύεται σε καμία περίπτωση το ουσιαστικό περιεχόμενο των προταγμάτων που θα καθιστούσαν τα Χανιά μια κοινότητα αλληλεγγύης και ανθρωπιάς .
Σε τελευταία ανάλυση λείπουν τα οράματα και η διατύπωση ενός κώδικα αξιών και στάσης ζωής των πολιτών που θα εκδηλώνεται μέσα από την ενεργή συμμετοχή τους στα κοινά και στην διαμόρφωση του καθημερινού πολιτισμού των Χανίων.
Θυμάμαι ακόμα την διακήρυξη της κίνησης που κατέληγε με την φράση ” ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΑΠΑΘΕΙΑ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΕΦΗΣΥΧΑΣΜΟ”
Με τρυφερότητα και μελαγχολία εξακολουθώ να οραματίζομαι ότι κάτι ανάλογο με αυτό που συνέβει τότε θα ξαναγεννηθεί….
