Γράφει ο Νίκος Μαρκετάκης
Θα μπορούσαμε να πούμε πολλά για την χθεσινή συναυλία στο στούντιο της ΕΡΑ Χανίων. Θα μπορούσαμε να ισχυριστούμε πως όλα καλά κι όλα ωραία, εκτός από το κάτιτίς που αποσπούσε ασυναίσθητα την προσοχή μας από την ερμηνεία των καλλιτεχνών, σαν το κουνούπι πάνω στην γυμνή γάμπα μας.Μια αδιόρατη όχληση, στο πίσω μέρος του εγκεφάλου, το οποίο τελικά είχε κυριολεκτικά χωρική διάσταση. Όντως κάτι “έπαιζε” πίσω από την πλάτη μας. Ένα αδιευκρίνιστο και ά-σχημο βουητό ερχόταν σαν κύμα στα αφτιά μας, πίσω και πέρα από το νοητό όριο των καθισμάτων για το κοινό της συναυλίας.
Το μυαλό πήγαινε κάπου, αλλά αντανακλαστικά σχεδόν, άφηνε την κακή σκέψη να φύγει:
“– Όχι, όλα είναι φυσιολογικά – κάτι άλλο θα συμβαίνει, αλλά ας επικεντρωθώ στη συναυλία”, σαν να έκοβε την φευγαλέα ενόχληση, η καλή μας προαίρεση…
“— Μπα… αποκλείεται. Δεν είναι αυτό που με ενοχλεί. Άλλωστε κι εγώ σε λίγο θα πάω να πάρω μια μπύρα. Και ίσως κανά σουβλάκι – γιατί όχι; Πάει με την μπύρα, δεν πάει;!;“, συνέχιζε η καλή προαίρεση, διότι δεν έλεγε να σταματήσει κι αυτή η διαολεμένη φαγούρα. Μα από πού επιτέλους προερχόταν, damn it;
“– Ντάξει, λίγη φασαρία από πίσω, αλλά τί να κάνουμε; Κάποιοι έπρεπε να το κάνουν κι αυτό – άλλωστε δεν ψήνονται από μόνα τους τα σουβλάκια… Και ο κόσμος είναι πολύς, δεν χωράει να κάτσει… Και άμα δεν κάθεσαι, είναι και φυσικό να μην συγκεντρώνεσαι στην συναυλία… και να, κάπως έτσι προκύπτει αυτή η ελάσσονος σημασίας οχλαγωγία… Αναπόφευκτο. Αναγκαίο κακό ίσως… Δεν πειράζει, άλλωστε όλοι επωφελούμαστε από αυτήν την δραστηριότητα – για σκέψου να μην είχαμε μπύρες και σουβλάκια;;;“…
Μα να όμως, που έμπαινες στον πειρασμό να σηκωθείς, να πάρεις τον αέρα σου, να πάρεις και κανά σουβλάκι, καμιά μπύρα. Ίσως κι από τύψεις, επειδή εμείς καθόμαστε ωραία και καλά, ενώ άλλοι ξεροσταλιάζουν όρθιοι. Καθώς όμως απομακρύνεσαι από τα καθίσματα και πλησιάζεις στους “πάγκους”, η φαγούρα δυναμώνει. Σαν να περνάς σε άλλη “ζώνη”. Το ένιωθες λίγο παραπάνω, και ακόμα λίγο περισσότερο:
“– Εδώ είναι “άλλη φάση”… Είναι τα κινήματα, ο κόσμος των κινημάτων της πόλης… Μια παράπλευρη γιορτή, αναγκαία δίχως άλλο. Και απόλυτα θεμιτή“, σε πρόλαβε πάλι η καλή σου προαίρεση…
“– Άλλωστε συνεισφέρουν. Το τερπνόν μετά του ωφελίμου που λένε. Προφανώς δεν είναι ότι δεν γουστάρουν τη συναυλία, απλώς κάνουν παρέα στους συναγωνιστές τους που ανέλαβαν να μας παρέχουν τα χρειώδη… και στηρίζουν φυσικά και τους απολυμένους“…
“Ε εντάξει, μην είμαστε και περίεργοι, είναι λίγο βαβούρα εδώ, αλλά όλα καλά. Ίσως δεν ταιριάζει κι απόλυτα με το ύφος της μουσικής βραδιάς, ίσως όμως κιόλας να ταιριάζει και πιο πολύ! Αγώνας γίνεται εδώ βρε αδερφέ, άμα δεν ήταν και τα παιδιά των κινημάτων, πώς θα το αισθανόμασταν αυτό;… Άλλωστε, είπαμε, συνεισφέρουν κι αυτά όπως μπορούν“…
Και καθώς έφτανες στην ψηστιέρα, άρχιζες να νιώθεις και λίγο άσχημα με τον εαυτό σου που σου φάνηκε λίγο αταίριαστο όλο αυτό το σκηνικό, κάπως ενοχλητικό, κάπως γιουσουρούμ:
“– Ποιός είσαι ρε μεγάλε εσύ για να δυσανασχετείς κι από πάνω;;; Κάθεσαι εκεί ωραία κι άνετα τον ποπό σου, καταναλώνεις την κουλτούρα σου, και δω τα κοπέλια τους έχει βγει το λάδι! Και πολύ καλά κάνουν οι σύντροφοί τους και κάθονται εδώ και τους κάνουν παρέα – τί νόμιζες, όλος ο κόσμος είναι παρτάκιας σαν την πάρτη σου;;; Πάρε τώρα το σουβλάκι σου, γύρνα, μάπα, στην διασκέδασή σου και κάνε μόκο!“…
Κι εκεί που είχες δαγκώσει και τη γλώσσα σου για κάτι που δεν τόλμησες καν να ψελλίσεις, φτάνεις μετά κόπου μέσα από το πλήθος των αγωνιστών στις μπύρες. Οι τύψεις για τον απαράδεκτο μικροαστισμό που σου βγήκε μια τέτοια μέρα και σε έναν τέτοιον τόπο, σε υποχρέωσαν να προβείς σε μια δήλωση θαυμασμού στον ταλαίπωρο αγωνιστή που έδινε τις μπύρες – για να δείξεις κι εσύ, μάπα, τουλάχιστον ένα ενδιαφέρον, να δώσεις στους ανθρώπους κουράγιο:
“– Μπράβο σας που ενισχύετε τους εργαζομένους! Θα ήθελα 4 μπύρες!”
“– Νά ‘στε καλά, σας περιμένουμε και στο 8ο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ στις 29 και 30 του μήνα στο Πάρκο Ειρήνης και Φιλίας!”
“– Θα έχετε κι εκεί μπύρες να ενισχύσετε τους απεργούς;”
“– Όχι δεν καταλάβατε, τα λεφτά εδώ είναι για την ενίσχυση του αντιρατσιστικού φεστιβάλ!”
…
…
“– Α οκ”...
