Του Δημήτρη Παυλάκη
Θα ήταν ωφέλιμο νομίζω να αναφερθούμε σε επίκαιρα θέματα όπως τα βλέπει και τα καταλαβαίνει ο κάθε ένας από εμάς. Θεωρώ ότι έχουμε αυξημένη ευθύνη και ηθική υποχρέωση να το πράξουμε και να εκθέσουμε φανερά την προσωπική μας άποψη.
Ζούμε σ’ ένα καιρό που ένεκα της αβεβαιότητας για το μέλλον και για το αύριο της πατρίδας μας, δίνουν και παίρνουν τα σχόλια. Μέχρι πότε θα συνεχίζεται η κάθοδος και η κατήφορος; Πότε επιτέλους θα σταματήσει και θα έρθει η ισορροπία; Πότε θα πάψει να ταλαντεύεται και να ταλανίζεται ο τόπος μας; Πότε θα συνταυτιστούν οι απόψεις του λαού με τις απόψεις των αντιπροσώπων του στα εθνικά μας θέματα; Πότε θα ξημερώσει μια καλύτερη μέρα και ένα καλύτερο αύριο με ζωντανή την ελπίδα; Ως πότε η αφανιστική πνοή των ηθικών αξιών των πολιτισμικών, των θρησκευτικών και των ιστορικών μας αποθεμάτων θα ουδετεροποιεί την δυνατότητα να αναπτύσσονται; Η ελληνική γλώσσα έχει παραφθαρεί. Το μάθημα των θρησκευτικών έχει γίνει προαιρετικό για να είναι οι νέοι μας παγεροί και αδιάφοροι σε θέματα που αφορούν την πίστη τους, ενώ το μάθημα της ιστορίας έχει αλλοιωθεί για να μη μαθαίνουν εκείνα που έπραξαν οι πρόγονοι τους.
Είναι ρατσιστικό μας λένε να δηλώνουμε ότι είμαστε Έλληνες και ότι έχουμε πατρίδα. Ότι είναι ελληνικό βάλλεται ανηλεώς, τα χτυπήματα που επιχειρούνται κατά του ένδοξου γένους των Ελλήνων φαίνονται άληκτα. Οι λόγοι των πολιτικών μας είναι μαζικά να επιτήδειοι και ο λαός απογοητευμένος περιμένει τον ένα, τον άνθρωπο με τα ιδανικά που θα τον εμπνεύσει. Αυτός ο λαός έχει υποχρεωθεί να πεζοπορεί ξυπόλυτος σε κοφτερά βράχια και να καταξεσκίζεται σε κάθε του βήμα ώστε να φτάνει στο σημείο πολλές φορές να προτιμά το θάνατο παρά τη ζωή.
Οι Έλληνες είναι γνωστό ότι έχουν περηφάνια και δεν αντέχουν την ταπείνωση και την υποτέλεια. Θέλουν να ζουν με αρχοντιά και τιμή. Εμφορούνται από ηθικές αρχές, είναι δίκαιοι και τους χαρακτηρίζει το πνεύμα της ελευθερίας που έχουν βαθιά μέσα τους: «Με της αντρείας τα’ αμάραντα προνόμια στον αιώνα το σόι μου θα φαντάζει», μας λέει ο ποιητής μας. Για όλα όσα συμβαίνουν στον καιρό μας ο ελληνικός λαός μένει έκθαμβος. Με κατάπληξη παρακολουθεί τις αποφάσεις που παίρνει η διοίκηση της Χώρας που αφορούν τα κυριαρχικά μας δικαιώματα και φυσικά τους ίδιους τους πολίτες της.
Η αποδυνάμωση των υπηρεσιών της γίνεται από την ηγεσία της τώρα, σε αντίθεση με τις ηγεσίες της Ελλάδος σε άλλους καιρούς που μαζί με τους εθνικούς ευεργέτες αγωνίστηκαν και έδωσαν το βιός τους για να στήσουν και να ορθώσουν την Πατρίδα τους.
Το επίπεδο διαβίωσης των Ελλήνων σήμερα είναι πολύ χαμηλό και δεν συνάδει με τα υψηλά ιδανικά, με τα ήθη και έθιμα τους που τους εμπνέουν να πλάθουν το σήμερα, να ονειρεύονται και να σχεδιάζουν το αύριο και το μέλλον που τους εκφράζει. Στην ηγεσία της χώρας συμμετέχουν και οι ψυχροί διαβασμένοι και η ευθύνη έρχεται από αυτούς που έχουν πάει με τον ύπνο ή με την αδιαφορία για ότι και αν γίνεται.
Σχολεία κλείνουν και ρημάζουν, τα στρατόπεδα καταλύθηκαν, τα αστυνομικά τμήματα και οι σταθμοί , τα δημαρχεία, οι συνεταιρισμοί, τα ταμεία των ασφαλισμένων, οι ΔΕΚΟ, υπηρεσίες δημόσιες , το ένα μετά το άλλο σαρώνονται και ισοπεδώνονται. Τα εισοδήματα του λαού συρρικνώνονται και χάνονται και το επίπεδο της ζωής είναι κάτω από τα όρια του συνηθισμένου.
Ότι αφορά σήμερα τον τρόπο της ζωής μας τα ρυθμίζουν οι διοικήσεις άλλων κρατών , που εργάζονται για το συμφέρον της πατρίδας τους και δεν τους λένε αυτούς ρατσιστές ούτε εθνικιστές και ας έρχονται στην χώρα μας για να μας υποδείξουν να κάνουμε ότι αρέσει σ’ αυτούς και τους ακολουθεί η διοίκηση της Ελλάδος που τα καθορίζει με τους εκάστοτε προοδευτικούς και αναπτυξιακούς όπως τους ονομάζει νόμους, χωρίς τη συγκατάθεση του λαού της.
Ότι γίνεται στον τόπο μας το πράττουν οι διοικήσεις των χωρών της Ευρώπης κυρίως, και όχι οι λαοί τους, που παρά την χειραγώγηση που τους κάνουν αισθάνονται τις ηγεσίες τους σαν θεριά που βάλθηκαν αν κάμψουν στην προκειμένη περίπτωση το ηθικό των Ελλήνων και να σύρουν ταπεινωμένο επαίτη την Ελλάδα στα κατώφλια των κρατούντων και ισχυρών οικονομικά της Γης.
Είναι γεγονός ότι γίνεται μια συστηματική επίθεση εναντίον ενός λαού που είναι αρματωμένος με την ισχύ του πνεύματος που δημιούργησε πολιτισμό και θωρακισμένος με την πίστη του έχει πλήρη γνώση των όσων συμβάινουν σήμερα. Με την αδάμαστη ψυχή του ελπίζει ενωμένος όσο απαιτούν οι καταστάσεις και με αλληλοστήριξη αυθόρμητη, ότι δε θα χαθεί και ότι θα συνεχίσει να κάνει έργο διαλεχτό ακόμη και τώρα, που θα το γράψει η ιστορία ένεκα του τρόπου που θα χειριστεί τα θέματα των καιρών μας.
Το φοβερό αντάριασμα που υπάρχει στην ψυχή των Ελλήνων παίρνει κάθε μέρα επίσημο χρώμα. Η δήμευση της κινητής και ακίνητης περιουσίας που σχεδιάζεται θα ενώσει το λαό και δεν θα τον εμποδίσει να καλέσει την αληθινή πρόοδο με την ελευθερία, εις την πρώτη στο είδος της, στη κλασσική της κοιτίδα, στη γη της Ελλάδος.
Η θέση της Ελλάδος σήμερα απέναντι στους ισχυρούς της γης μπορεί να είναι αδύνατη, μπορεί τα θηρία να πολεμούν να τη φάνε και τούτη τη φορά αλλά πάντα μένει μαγιά. Οι αδύναμοι μα ψυχωμένοι Έλληνες που μένουν συνεχίζουν την ιστορία αυτού του τόπου «Αρχή και τέλος στο παρελθόν και τώρα».
Η Ελλάδα στέκει όρθια γιατί έχει προστάτη αληθινό και Θεό, αφέντη και πλέριο διερμηνέα της το λαό. Αν και ζούμε σε έναν κόσμο που φαίνεται ν α υπερισχύει η αδικία, η διαφορά και η εκμετάλλευση των αδυνάτων, οι Έλληνες δεν παύουν να σκέφτονται όσα ανεβάζουν ψηλότερα το νου, τα αληθινά και τα δίκαια και όσα κρατούν καθαρή την ψυχή τους. Αν και πάλι η μικρή μας Ελλάδα βρίσκεται σε αδιέξοδα με άλυτα τα εθνικά μας θέματα και με σύγχυση των ιδανικών μας πρέπει να δείξει η ζωή μας ότι μπορεί να σηκώσει την ευλογία ενός θαύματος που περιμένουμε.
Με στραμμένο το βλέμμα στη σκεπή του έθνους μας θα αγωνιστούμε, με προσμονή και απαντοχή για την εθνική ενότητα, την ανιδιοτέλεια και την έμπρακτη αγάπη στην πατρίδα μας. Η Ελλάδα μας αλίσκεται προσωρινά. Τρεις χιλιάδες χρόνια αυτή η δουλειά γίνεται. Αγωνιζόμαστε εμείς για να ζει η Ελλάδα. Μπορεί και σήμερα τα δεινά να είναι πολλά αλλά η υπόθεση δεν πρέπει να θεωρείται χαμένη.
Όσο άσχημη κι αν φαίνεται μια κατάσταση ποτέ δεν πρέπει να θεωρείται μη αναστρέψιμη. Είναι πολλοί εκείνοι που περίμεναν να συμβούν αυτά που σήμερα συμβαίνουν και τώρα επαληθεύονται πλήρως. Οι Έλληνες είναι γραμμένο να φυλάττουν ως πράγμα ιερό όσα έχουν ειπωθεί και έχουν γραφεί από τους προγόνους τους, ως πολύτιμη κληρονομιά από την παρακαταθήκη που μας άφησαν.
Τις μεγάλες αλήθειες θα προσεγγίσει η συντριπτική πλειοψηφία όταν στο καραβάκι της ψυχής μας, άγκυρα θα γίνει η πίστη και πηδάλιο οι ορθοί λογισμοί και τότε δε θα φοβούμαστε πλέον το ταξίδι μας στα ταραγμένα νερά, όσο και αν τα φουρτουνιάζει η αντάρα του ανέμου που πνέει. Στα μανιασμένα κύματα που διαδέχεται το ένα το άλλο κάποιος έχιε χαράξει όριο που δε μπορούν να ξεπεράσουν κι ας απειλούν πως θα καλύψουν ολόκληρη τη στεριά.
Οι φωτισμένοι και συνετοί που υπάρχουν, προσδιορίζουν ολόκληρη τις εξελίξεις και περιμένουν υπομονετικά, παρ’ όλο που η γη μας γίνεται κάθε μέρα πιο ακατάλληλη για να ζήσουμε και να ονειρευτούμε την πορεία μας πάνω σ’ αυτή. Σήμερα περισσότερο ώριμος ο λαός απ’ όσα έχουν συμβεί, βλέπει με τα γεμάτα προσμονή μάτια της ψυχής του, τη μεγάλη αλήθεια που τους τελευταίους καιρούς λάθευε στη συνείδησή του.
Έχουμε ανάγκη τη θλίψη που θα τη φτάσει ως εκεί που χρειάζεται η σοφή αγάπη του Θεού που ξέρει το όριο για να λειανθεί και να καθαριστεί η ψυχή μας. Και τότε αρματωμένοι με την αγάπη στην αρετή και στα ιδανικά της φυλής μας, μα προπαντός θωρακισμένοι με την πίστη μας θα παλέψουμε και θα αντέξουμε γιατί ελπίζουμε και δεν υποκύπτουμε αρκεί μόνοι μας να μην παραδώσουμε τα άρματα μας, τα όσια και τα ιερά μας.
Ο συρφετός των ανθρώπων που χειρίζονται προσωρινά τις τύχες μας, με τις επίπονες αποφάσεις που παίρνουν, προσπαθούν να αποπνίξουν σήμερα το λαό της Ελλάδος που παρ’ όλα αυτά συγκρατεί την οργή του. Δεν λησμονούν οι Έλληνες πως υπάρχει όριο και κάνουν υπομονή να φθάσουν ως εκεί.
Και τότε θα κριθούν όλοι για όλα. Για ότι στο πέρασμα του χρόνου ελέχθη και επράχθη στην πονεμένη γη μας θα λάμψει η αλήθεια, για να γίνει ο κόσμος προσκυνητής μιας θυσίας άφωνης που θα διδάξει ακόμα μια φορά , ίσως για τελευταία, την ανθρωπότητα.
