Γράφει ο Βαγγέλης Πάλλας
Δημοσιογράφος .I.J.F
ΙΠόσο κοστίζει η ανυπολόγιστη ζωή; Όσο ένα φτωχό παράπηγμα ή όσο η ανύψωση του αναστήματος μας ενάντια σε κάθε είδους εξουσία; Για τον Fidel Flores Vasquez η απάντηση δόθηκε με τον σκληρότερο τρόπο.
Η ανθρώπινη ζωή δεν αξίζει τίποτε μπροστά στις γραφειοκρατικές διαδικασίες και τα δικόγραφα. Ο περουβιανός μαζί με την πολυμελή οικογένεια του, τα παιδιά και τα εγγόνια του, αντιστάθηκαν στην δικαστική απόφαση έξωσης απ’ το παράπηγμά τους, στην πόλη Cajamarca. Αντέδρασαν με καδρόνια, πέτρες και βόμβες μολότοφ. Το παράδειγμά τους επικίνδυνο προς μίμηση, απ’ αυτό, που καμιά τράπεζα και κανένα κράτος δε θα ’θελε ν’ ακολουθηθεί. Και τιμωρήθηκε με εν ψυχρώ δολοφονία απ’ τους φύλακες-ρομπότ. Όχι, o Fidel Flores Vasquez δεν είναι μια συνηθισμένη περίπτωση ούτε η οικογένειά του που αντιστάθηκε.
Στη θέση τους βρίσκονται εκατομμύρια άνθρωποι, που υφίστανται στωικά τις συνέπειες και προσπαθούν να επιβιώσουν. Στη θέση τους υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που οι φωνές τους δεν ακούγονται. Και στα καθ’ ημάς, εξ ίσου. Μεγάλη σιωπή, ίσως ένοχη, ίσως ντροπιασμένη, έχει κατακλείσει τις συνειδήσεις πολλών. Κι όμως, αυτή είναι η χειρότερη σιωπή, που εθελοτυφλεί μπροστά στην αλήθεια. Η λαίλαπα της κυριαρχίας, που σφίγγει σαν τανάλια και παγιδεύει το μυαλό σε λαβυρίνθους, που σπέρνει ενοχές και θερίζει υποταγές, δεν μπορεί να κοιμάται ήσυχη. Το έργο της, ευτυχώς, δεν μπορεί να ολοκληρωθεί.
Ας ερυθριάζουν, λοιπόν, όσοι πύργωσαν ολάκερα ιδεολογήματα περί «υπεράσπισης με όλα τα μέσα των κατειλημμένων κτηρίων» και πριν αλέκτωρ λαλήσει τρεις, δεν αντέταξαν ούτε καν έναν καρναβαλίστικο χαρτοπόλεμο απέναντι στους πάνοπλους μπάτσους, που επέβαλαν τις εκκενώσεις. Λόγια μεγάλα, πολιτικώς καμωμένα. Ας είναι. Για κάθε «μαυροκόκκινο» φανφαρόνο θα υπάρχει ένας Fidel Flores Vasquez να μας δείχνει με ματωμένο δάχτυλο το δρόμο της αντίστασης, της σεμνότητας κι αξιοπρέπειας.
Για κάθε πλάσμα η ζωή εκ φύσεως δεν κάνει διακρίσεις. Οι άνθρωποι – ρεπλίκες έφτιαξαν νόμους και τους υπηρέτησαν για αιώνες, όχι μόνο για να κάνουν διακρίσεις, αλλά και θέλοντας ν’ αλλάξουν την ανθρωπότητα ως το μεδούλι της. Υπάρχουν, όμως, ακόμη περιπτώσεις, σαν τον Fidel Flores Vasquez και άλλους που συγκλονίζουν και συνταράζουν οποιαδήποτε συνήθεια. Τα ψέματα πια δεν είναι αρκετά, οι αυταπάτες όλο και λιγοστεύουν, ακόμη κι όταν θέλουμε να ξεχαστούμε. Από κάθε γωνιά της γης ξεπηδούν φωνές, που κραυγάζουν τη μία και μοναδική αλήθεια: καλύτερα να φτιάξουμε με κάθε τίμημα μια στιγμή ελευθερίας, παρά να χασκογελάμε, όποτε το κνούτο της εξουσίας μας πληγιάζει τη ράχη.
