Δευτέρα 28 Απριλίου 2014, 9.00 μμ | La Guerre est finie – Γαλλία 1966
Φόρος τιμής στον πρωτοπόρο της 7ης Τέχνης Alain Resnais
Σκηνοθεσία: Alain Resnais
Σενάριο : Jorge Semprum
Φωτογραφία : Sacha Vierny
Μουσική : Giovanni Fusco
Σκηνικά : Jacques Saulnier
Μοντάζ : Eric Pluet
Διάρκεια : 2 ώρες
Παίζουν : Yves Montand (Ντιέγκο), Ingrid Thulin (Μαριάν), Genevieve Bujold (Ναντίν), Paul Granchet (Ρομπέρτο), Jacques Rispal (Μάνολο) , Jean Daste (ο Υπεύθυνος), Jean Bouise (Ραμόν) , Jose Flotats (Μιγέλ), Gerald Sety, Michel Piccoli, Annie Farge κ.ά.
To 1965 και το 1966 ο Alain Resnais γύρισε την ταινία του Ο πόλεμος τελείωσε πάνω σε σενάριο του ισπανού εξόριστου συγγραφέα Jorge Semprum.
Οι διαμαρτυρίες της κυβέρνησης του Φράνκο ανάγκασαν τους οργανωτές του Φεστιβάλ των Καννών να αποκλείσουν την ταινία από το επίσημο πρόγραμμα ενώ, λίγους μήνες αργότερα, οι αντιδράσεις του επίσημου – εξόριστου – Κ.Κ. της Ισπανίας ανάγκασαν το Φεστιβάλ του Κάρλοβυ Βάρυ να «θάψει» την ταινία. Ο πόλεμος τελείωσε προβλήθηκε και βραβεύθηκε με το πρώτο βραβείο στο Διεθνές Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης το 1966.
Μερικές εβδομάδες αργότερα η ταινία παρουσιάστηκε, αγνώριστη, στους κινηματογράφους μας : δυό βασικές σκηνές του έργου είχαν κουτσουρευτεί ή εξαφανιστεί ολότελα, καθιστώντας τον προβληματισμό της ταινίας ακατανόητο. Πρόκειται για τη σκηνή όπου ο Ντιέγκο (Yves Montand) αντιμετωπίζει την κριτική της παράνομης κομματικής επιτροπής και για τη σκηνή όπου συναντιέται με τους νέους τρομοκράτες, την παρέα της Ναντίν (Genevieve Bujold).
Τη σημασία της δεύτερης αυτής σκηνής επισημαίνει ο J. Semprum σε μια συνέντευξη ως εξής: «Η σκηνή με τους νέους παίζει πολιτικά ένα διπλό ρόλο. Πρώτα δείχνει μια πραγματικότητα: αυτός ο πειρασμός της τρομοκρατικής δράσης και των πράξεων βίας, με την προσδιορισμένη, πρακτική έννοια, υπάρχει. Κάποια στιγμή υπήρξαν συγκεκριμένες εκδηλώσεις αυτής της μορφής πάλης.
Στις φυλακές του Μπούργκος υπάρχουν ορισμένοι νεαροί γάλλοι που καταδικάστηκαν σε πολύ βαριές ποινές επειδή προσπάθησαν να εφαρμόσουν αυτή την τρομοκρατική δράση ενάντια στον τουρισμό. Έπρεπε λοιπόν να δείξουμε αυτή την πραγματικότητα που αντιστοιχεί στους πειρασμούς ενός μέρους της νεολαίας που δεν πιστεύει πιά στην αποτελεσματικότητα της μαζικής δράσης, που πιστεύει πως πρέπει να αλλάξουν την πορεία της μοίρας και που επικαλείται τα παραδείγματα της Αλγερίας και της Κούβας, που ισχύουν απόλυτα, αλλά που δεν μπορούν να μεταφερθούν μηχανιστικά στη σημερινή Ισπανία. Από την άλλη μεριά, θελήσαμε να τοποθετήσουμε τον Ντιέγκο μπροστά σε μια κατάσταση πολύ τυπική και συχνά πολύ δραματική για τον αγωνιστή: οι νέοι αντικρούουν την ιδέα της γενικής απεργίας όπως ακριβώς την επέκρινε ο ίδιος στην επαναστατική επιτροπή και τον τοποθετούν στην πολύ ιδιότυπη θέση του αγωνιστή που πρέπει να υπερασπίζεται μια πολιτική γραμμή με την οποία δεν συμφωνεί απόλυτα αλλά την οποία πρέπει να υπερασπιστεί για λόγους ηθικής ευθύνης και επαναστατικής πειθαρχίας που προσπαθήσαμε να δείξουμε στην ταινία. Αυτός είναι ο κύριος ρόλος αυτής της σκηνής».
Θέατρο Κυδωνία – Μνήμη Εταιρεία Θεάτρου
Υψηλαντών 12, Χανιά 73100
Τηλ.: 2821092395
Email: theatrokydonia@gmail.com
Web: theatro-kydonia.gr
