Ο Νικόλαος Κολμανιάτης γεννήθηκε το 1784 στην Ύδρα. Όταν μεγάλωσε κατατάχθηκε στο Τουρκικό ναυτικό, ήταν τότε ως γνωστόν η Ελλάδα υπό την κατοχή Οθωμανών.
Όταν μια μέρα έμαθε ότι κάποιος ενοχλούσε τη γυναίκα του, χωρίς δισταγμό, λιποτάκτησε, έφτασε στην Ύδρα και αφού προσκάλεσε τον άνδρα αυτό σε μονομαχία τον μαχαίρωσε. Το γεγονός αυτό τον ανάγκασε να εξαφανιστεί γιατί αν τον συλλάμβαναν θα υφίστατο μαρτυρικό θάνατο, όχι για το φόνο, αλλά για τη λιποταξία.
Μετά από χρόνια αφού έκανε ένα διάταγμα στη Μάλτα, εντοπίζεται στη Νεάπολη. Εκεί, αντιστάθηκε στις διώξεις πολιτών που ξεκίνησε η κυβέρνηση για να καταστήσει το επανασταστικό κίνημα, προέκταση της Γαλλικής Επανάστασης. Διωκόμενος εγκαταλείπει το νησί και παέι στη Ρωσία όπου κατατάχθηκε στο Πολεμικό Ναυτικό. Οι ικανότητές του εκτιμήθηκαν πολύ νωρίς και ο Νικόλαος γίνεται πλωτάρχης. Το 1810 άρχισαν οι αψιμαχίες μεταξύ Αργεντινής και Ισπανίας για την ανεξαρτησία της πρώτης. Έτσι σαν τυχοδιώκτης ο Κολμανιάτης αφήνει τη Ρωσία και το αληθινό του όνομα και με το ψευδώνυμο Γεωργίου διασχίζει τον Ατλαντικό και φτάνει στη Λατινική Αμερική το έτος 1811, μαζί με άλλο ένα ‘Ελληνα από τι Μυτιλήνη, τον Σαμουήλ Σπύρου. Στο Μπουένο Αϊρες γνωρίζονται με τον Ιρλανδό Γουλιέλμο Μπράουν στον οποίο είχε ανατεθεί η οργάνωση του Αργεντινού στόλου και κατατάσσονται στο Ναυτικό. Η πρώτη ηρωϊκή αναφορά του Γεωργίου (πλέον) από ιστορικής πλευράς ήταν στις 10-3-1814, σε μια ναυμαχία κοντά στο νησί Μάρτιν Γκαρθία που δόθηκε μεταξύ Αργεντίνων και Ισπανών. Σε άλλη ναυμαχία που έγινε στην Arroya de la China, ήταν κυβερνήτης του «La Carmen». Μετά από πολύωρη μάχη για να μη πέσει το πλοίο στα χέρια των Ισπανών το ανατίναξε. Πρόλαβε όμως να διαφύγει. Το όνομά του, αναφέρεται επίσης στο Μοντεβιδέο που «χρεώνεται» την εξαιρετική στρατηγική και διπλωματική επιτυχία του να προσεταιρισθεί τον αξιόμαχο στόλο των Ισπανών. Όταν κηρύχτηκε πόλεμος κατά της Βραζιλίας, έλαβε μέρος σε οκτώ ναυμαχίες το έτος 1862, σε δέκα το 1827 και σε τρείς το 1828, σαν ανώτερος επιτελικός αξιωματικός του στόλου.
‘Οταν το 1828, σαν κυβερνήτης της φρεγάτας «Αυτοκράτειρα» έφτασε νικητής στο Μπουένος Άϊρες, τιμήθηκε με το πράσημο του τάγματος της Αργυράς Ασπίδος. Ενώ πολεμικά πλοία, σχολές και οδοί πόλεων έκτοτε φέρουν τα ονομάτα Γεωργίου αλλά και Σπύρου.
Σήμερα δυο μνημεία μαρτυρούν την ιστορία του Κολμανιάτη στη χώρα μας, στη σχολή Εμποροπλοιάρχων της Ύδρας, που απεικονίζεται ανάμεσα σε δυο όρθιες γυναίκες που συμβολίζουν την Ελλάδα και την Αργεντινή. Και μια προτομή του με το όνομα “JORJE” τιμής ένεκεν, για την προσφορά του στην ανεξαρτησία της Αργεντινής, από την Εβίτα Περόν, Νοέμβριος 1949.
Μιχαήλ Γ. Κελαϊδής
