Mία ενδιαφέρουσα θεση εξέφρασε ο δημοσιογράφος Δημήτρης Σούλτας στη σελίδα του στο fb:
Ο κορμός της ελληνικής οικονομίας ήταν οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις. Και σε ένα μεγάλο βαθμό παραμένουν, παρά το ότι χιλιάδες δεν άντεξαν την κρίση και έβαλαν λουκέτα, αφήνοντας πίσω τους χρέη και θέσεις ανεργίας. Τα “μέτρα”, που τελειωμό δεν έχουν, θα κλείσουν κι άλλες, αφήνοντας το χώρο μόνο σε πολυεθνικές, ειδικά στην κατανάλωση.
Τα capital control προφανώς επηρεάζουν αλλά δεν είναι η αιτία. Είναι ένας παράγοντας, αλλά όχι η αιτία. (Και δεν εννοώ την “Ηλεκτρονική”, αν και σ’ αυτήν τα στοιχεία δείχνουν ως υπεύθυνους την κρίση και τα λάθη της διοίκησης. Δεν είναι μικρομεσαία επιχείρηση, αλλά η περίπτωση της έχει και χαρακτηριστικά της κρίσης που έπληξε τους μικρότερους σε μέγεθος)
Λίγοι θα καταφέρουν να επιβιώσουν απ’ αυτήν την επίθεση. Γιατί τα μέτρα εναντίον τους, δεν βασίζονται σε κάποιο “λάθος”, αλλά σε κάποιο σκοπό. Και ο σκοπός αυτός είναι η συσσώρευση του τζίρου και των κερδών σε λίγα χέρια και ώθηση των μικρομεσαίων στην μισθωτή εργασία, με τους μισθούς- χαρτζιλίκι, που επιβλήθηκαν για να οδηγήσουν στην “ανάπτυξη”.
Οι μεγάλες επενδύσεις είναι μια μεγάλη μπαρούφα. Έστω ότι αύριο έρχονται και 10 μεγάλες εταιρείες και επενδύουν. Πόσες θέσεις εργασίας θα δημιουργήσουν; 500 η κάθε μία, 1000 η κάθε μία; Στην καλύτερη περίπτωση θα έχουμε μείωσης της ανεργίας κατά 10.000 θέσεις. Να θυμίσω ποιός είναι ο αριθμός των ανέργων; Η ανεργία θα μειώνοταν μόνο αν στηριζόταν η μικρή επιχείρηση, ο βασικός κορμός της ελληνικής οικονομίας.
Το κλείσιμο των μικρών επιχειρήσεων είναι λοιπόν στόχος και όχι “ατύχημα”. Είναι πολιτική και όχι “αστοχία”. Ας αφήσουν τα κροκοδείλια δάκρυα αυτοί που επί χρόνια τις αφάνιζαν, αλλά και αυτοί που συνεχίζουν να τις αφανίζουν.
