Του Νίκου Τζάρα
Βιώνουμε το τραύμα μιας ήττας των λαϊκών προσδοκιών. Μέσα σε ένα κλίμα παραίτησης ,καχυποψίας, απώλειας της αίσθησης ταυτότητας και επίγνωσης της διαφοράς.
Μέσα από το πλήθος των στατιστικών κσι των οικονομικών μεγεθών , την απαξίωση της πολιτικής δράσης εξορίστηκε κάθε τι που παραπέμπει στην συλλογική, ζωή την επικοινωνία , το πάθος και τον κίνδυνο .
Οι μνημονιακές επιδόσεις του ΣΥΡΙΖΑ είναι τόσο κοντά που δεν τον σώζουν οι επικλήσεις της μνήμης της Ιστορικής μας Αριστεράς και των χιλιάδων επώνυμων και ανώνυμων αγωνιστών της .
Αυτοί που έχουν αποκοπεί με τις επιλογές και τις πράξεις τους από την ιστορική μνήμη της Αριστεράς και των χιλιάδων μαρτύρων της δεν δικαιούνται να την βεβηλώνουν με την επίκληση της.
Ο δικός τους κόσμος είναι ο κόσμος του Μακρόν,του Ολάντ,του Βαρδινογιάννη,του Καλογρίτσα,της Αγγελοπούλου, του Φίλιπου της Καμίλας , του Μοσκοβισί, του Σούλτς αυτούς ταιριάζει να επικαλούνται και όχι τον Ναπολέοντα Σουκατζίδη, τον Αρη, τον Λαμπράκη.
