Αγαπημένε μου φίλε Γιάννη,
Τώρα που κόπασε η συγκινησιακή φόρτιση, η οποία βέβαια ποτέ δεν θα πάψει να υπάρχει, της απουσίας σου, προσπαθώ να βρω λίγα λόγια ειλικρινή και απλά να σκιαγραφήσω την προσωπικότητά σου. Μας συνέδεε μια φιλία πολλών ετών, αδελφική θα την έλεγα και λέει μια λαϊκή παροιμία, αν δεν έχεις φίλο μπιστικό έχεις αριστερό χέρι χωρίς δεξί. Έτσι ένιωθα πάντα τη δική σου φιλία.
Ήσουν εγγονός κληρικού και γιός δασκάλου, με καλές καταβολές για να βγει ένας άνθρωπος με «Α» κεφαλαίο.
Απέκτησες μια θαυμάσια οικογένεια, που τη στόλιζε η υπέροχη σύζυγός σου η Δώρα συνοδοιπόρος στους αγώνες της ζωής, του μαχητή της δημοκρατίας, του πολιτικού, του επαγγελματία, του οικογενειάρχη.
Απέκτησες δύο θαυμάσια παιδιά, τον Μάρκο και τον Μιλτιάδη, που ακολουθούν τα βήματά σου στη ζωή σαν μηχανικοί και οι δύο, παντρεμένοι με δύο θαυμάσιες κοπέλες και σου χάρισαν τρία εγγονάκια τα οποία ήταν η χαρά και η απόλαυση της ζωής σου.
Υπήρξες ο αληθινός αντιστασιακός που μαζί με τον φίλο και συναγωνιστή σου Αλέκο Παναγούλη και άλλους πολλούς είχες ένα πολύ σοβαρό παρόν στην αντιδικτατορική αντίσταση για την οποία καταδικάστηκες 24 χρόνια φυλάκισης δηλαδή μια ζωή και συνοδεύονταν με μαρτύρια, εξευτελισμούς, ξυλοδαρμούς, φάλαγγα, κακουχίες, 5 χρόνια έμεινες στη φυλακή μέχρι την πτώση της χούντας και την αποφυλάκισή σου. Σχεδόν ποτέ δεν αναφερόσουν στα χρόνια αυτά τα οποία βέβαια ήταν το στολίδι και το καμάρι σου.
Στον πολιτικό στίβο που αργότερα αναμείχθηκες, εκλέγεσαι δήμαρχος το 1978 στην ιδιαίτερη πατρίδα μας τα Χανιά και σου αναγνωρίζουν όλοι ένα ουσιαστικό και αθόρυβο Γιάννη Κλωνιζάκη που αναβαθμίζει υποβαθμισμένες γειτονιές όπως η Νέα Χώρα, σχεδόν λύνεις το συγκοινωνιακό πρόβλημα της πόλεως με τον περιφερειακό δρόμο και άλλα πολλά.
Στα επόμενα χρόνια, ως νομαρχιακός σύμβουλος, αντινομάρχης και διάφορες άλλες πολιτικές θέσεις, αγωνίζεσαι για την επίλυση πολλών τοπικών θεμάτων, τα οποία με τη σοφία και την οξυδέρκειά σου βρήκαν τη λύση τους.
Στο επάγγελμα του Μηχανικού που σχεδόν 50 χρόνια άσκησες ήσουν ο μηχανικός για τα δύσκολα, πάντα έλεγα ότι κανένα πρόβλημα δεν μπορεί να σταθεί εμπόδιο στο εξαιρετικό σου μυαλό.
Και τι δεν έχουμε να θυμούμαστε εγώ και όλοι οι φίλοι και συμμαθητές σου, για το δικό μας Γιάννη Κλωνιζάκη, με το χαμόγελό σου τη βαρύνουσα γνώμη σου, το διακριτικό σου χιούμορ, τη φιλία σου.
Πάντα παρών στη χαρά και τη λύπη, στις εκδηλώσεις της πόλης μας πολιτιστικές και θρησκευτικές.
Ήσουν για μας τους φίλους σου και γενικά τους ανθρώπους του τόπου σου, για όλους τους Έλληνες ένα τρανό παράδειγμα δημοκράτη, αγωνιστή.
Στο τέλος της ζωής σου, αξιοπρεπής και δυνατός, στον άνισο αγώνα με την επάρατη νόσο, ήσουν όρθιος, εγώ το ξέρω μέχρι την τελευταία ώρα. Όπως ξέρω ότι θα κάθομαι στο γραφείο μου και κοιτάζοντας μπροστά μου, θα βλέπω την μορφή σου στη φωτογραφία των δυό μας, μέχρι να συναντηθούμε.
Καλό σου ταξίδι Γιάννη στο πάνθεο των Ηρώων,
Ήσουν ο σεμνός και αγέρωχος αγωνιστής για την Ελλάδα ολόκληρη.
Έτσι θα σε θυμούνται η οικογένειά σου και οι φίλοι σου.
Γιάννης Δ. Σκαράκης
Γιατρός
