Η 1η του Μάη δεν είναι μία οποιαδήποτε μέρα. Από το Σικάγο του 1886 και την Καισαριανή του 1944 η 1η του Μάη είναι η μέρα της εργατικής τάξης που, συνειδητοποιώντας την ανειρήνευτη ταξική της αντίθεση με το κεφάλαιο και το κράτος του, κλιμακώνει την ταξική πάλη για να φτάσει μέχρι τη νίκη, να γίνει αυτή ιδιοκτήτης όλου του πλούτου που παράγει, να καταργήσει την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο
. Είναι η μέρα που η εργατική τάξη τιμά τους αμέτρητους νεκρούς της που έδωσαν τη ζωή τους στους ταξικούς αγώνες. Είναι η μέρα της ταξικής ενότητας και οργάνωσης όλης της εργατικής τάξης στη πάλη της κατά του κεφαλαίου, της πολιτικής καταλήστευσης της εργατικής δύναμης, των ιμπεριαλιστικών πολέμων που το κεφάλαιο διεξάγει και δεν διστάζει να αιματοκυλήσει λαούς για τα συμφέροντά του.
Η 1η του Μάη δεν είναι αργία, ούτε η γιορτή της άνοιξης και των λουλουδιών. Το ότι έχει καθιερωθεί ως αργία αποτελεί κατάκτηση των αγώνων της εργατικής τάξης που το επέβαλαν στο καπιταλιστικό κράτος. Γι αυτό η Πρωτομαγιά αποτελεί κάθε χρόνο σταθμό στην οργάνωση της πάλης της τάξης μας κατά της αντεργατικής πολιτικής υπηρέτησης των καπιταλιστών, στην διεκδίκηση καλύτερων όρων ζωής και εργασίας. Αυτή η μέρα είναι μέρα απεργίας και μόνο ως τέτοια μπορεί να περιφρουρηθεί απέναντι στο κεφάλαιο και το πολιτικό του προσωπικό που εποφθαλμιούν την ώρα και τη στιγμή που θα ξεμπερδεύουν με αυτή τη μέρα. Πολύ περισσότερο που έχουν ήδη βάλει στη μάτι τη συνδικαλιστική δράση, το ίδιο το δικαίωμα στην απεργία, επιχειρώντας να βάλουν στο γύψο τις εργατικές διεκδικήσεις.
Σήμερα η ανάπτυξη της επιστήμης και της τεχνολογίας είναι τέτοια που έχουν διαμορφωθεί όλες οι προϋποθέσεις για να έχουμε όλοι μόνιμη και σταθερή δουλειά με αξιοπρεπείς μισθούς και μεροκάματα. Να δουλεύουμε λιγότερες ώρες, να αυξηθεί ο ελεύθερος χρόνος μας και οι δυνατότητες καλύτερης αξιοποίησής του μέσα από την ανάπτυξη ενός πραγματικά λαϊκού πολιτισμού και αθλητισμού, να έχουμε πλήρη, απρόσκοπτη και δωρεάν πρόσβαση στις καλύτερες δυνατές υπηρεσίες υγείας και πρόνοιας, να μορφώνονται πλέρια και δωρεάν τα παιδιά μας. Αντ’ αυτών η ανεργία θερίζει, τα ωράρια έχουν γίνει λάστιχο, η μαύρη εργασία διογκώνεται, δεν ξέρουμε τι μας ξημερώνει και πότε θα μείνουν και όσοι εργάζονται άνεργοι. 1 στους 3 είναι ανασφάλιστος χωρίς πρόσβαση στις υποβαθμισμένες δομές υγείας, όπου τα ράντζα φθάνουν μέχρι το δρόμο, το σχολείο της αγοράς αποκλείει τους μαθητές από τη μόρφωση, διδάσκει το σκοταδισμό και την υποταγή.
Ακόμα και τα αιτήματα των εργατών του Σικάγου το 1886 μας λένε ότι δεν τα σηκώνουν οι αντοχές της καπιταλιστικής οικονομίας, είναι ανεδαφικά και μη ρεαλιστικά στην ΕΕ και τον καπιταλιστικό κόσμο του 2014. Τα πλούτη των καπιταλιστών προϋποθέτουν την ανέχεια των εργαζομένων. Τα πλούτη των καπιταλιστών γεννούν και τις κρίσεις που όσο περνάει ο καιρός θα είναι συχνότερες και πιο βαθιές. Για να σωθούν ακριβώς αυτά τα πλούτη των καπιταλιστών φορτώνουν τα βάρη της κρίσης στις πλάτες των εργαζομένων και έτσι προετοιμάζουν την καπιταλιστική ανάπτυξη πάνω στα συντρίμμια των μισθών και των δικαιωμάτων μας.
Δεν υπάρχει άλλος δρόμος από την οργάνωση της πάλης σε κάθε χώρο δουλειάς, από την ισχυροποίηση των ταξικών δυνάμεων που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ, από τη μαζικοποίηση των ταξικών σωματείων. Γυρνάμε την πλάτη και απομονώνουμε παλιό και νέο κυβερνητικό και εργοδοτικό συνδικαλισμό που κλείνουν σε όλες τις πτώσεις την ανταγωνιστικότητα και την κερδοφορία των επιχειρηματιών, την κοινωνική συναίνεση και την ταξική υποταγή, που υπογράφουν κατάπτυστες συμβάσεις δικαιώνοντας τους αντεργατικούς νόμους, που έχουν γίνει οι καλύτεροι πλασιέ της εκμετάλλευσης. Δεν υπάρχει άλλος δρόμος από την ανασυγκρότηση σε ταξική βάση του συνδικαλιστικού εργατικού κινήματος, την ταξική ενότητα όλων των εργαζομένων.
Δεν μπορούμε να προχωρήσουμε χωρίς τη λαϊκή συμμαχία με τους αυτοαπασχολουμένους της πόλης και του χωριού, τους μικροπαραγωγούς όλων των κλάδων, τις γυναίκες συναδέλφους που εκμεταλλεύονται διπλά, τη νεολαία που απειλείται να ζήσει εργασιακό μεσαίωνα χωρίς κανένα όρθιο δικαίωμα.
Αυτή την εργατική Πρωτομαγιά κατακτούμε βήματα σε ταξική κατεύθυνση, την αξιοποιούμε για να ανοίξουμε το δικό μας μονόδρομο, ανοίγουμε το δρόμο για ένα ελπιδοφόρο αύριο. Διατρανώνουμε τη θέληση και την αποφασιστικότητά μας να ζήσουμε σε έναν κόσμο που θα απολαμβάνουμε το πλούτο που παράγουμε. Έναν κόσμο που δεν θα μαστίζεται από πολέμους, από ανεργία, από ναρκωτικά, από άγχος και ανασφάλεια. Που θα ζούμε ειρηνικά, ανθρώπινα χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.
Όλοι και όλες την Πέμπτη 1η Μάη στις 10:00 π.μ. στην Πλατεία Νέων Καταστημάτων στην πρωτομαγιάτικη συγκέντρωση του ΠΑΜΕ
