Του Παναγιώτη Γεωργούδη | Τον επιστήμονα που στοχάζεται, με αφετηρία το γνωστικό του αντικείμενο, το δημόσιο συμφέρον, τις αγωνίες της κοινωνίας και την ουσία της δημοκρατίας ως πράξη καθημερινής κατάκτησης επομένως και άσκηση συνεχούς αυτοσυνείδησης και οικουμενικού αυτοκαθορισμού, τίμησε την περασμένη Πέμπτη το Πανεπιστήμιο Κρήτης στο πρόσωπο του ομότιμου καθηγητή Ιστορίας Χρήστου Χατζηιωσήφ.
Σε ένα κατάμεστο αμφιθέατρο στη Φιλοσοφική Σχολή ο πρύτανης του Πανεπιστημίου Κρήτης, Ευριπίδης Στεφάνου, παρέδωσε τον τιμητικό τίτλο στον κ. Χατζηιωσήφ, έναν κριτικό στοχαστή με συνθετική γνώση σε διαφορετικά γνωστικά πεδία αλλά πάντα επικεντρωμένη στην έννοια του πολίτη με την αριστοτελική έννοια του όρου, αυτού που έχει ενιαία ηθική σε όλο το εύρος των κοινωνικών δραστηριοτήτων του και πληρώνει αδρά την αδιάσπαστη ηθική του στάση ως πεμπτουσία της δημοκρατίας των πολιτών.
Η πολυεπίπεδη επιστημονική γνώση και δημιουργία του Χρήστου Χατζηιωσήφ είναι συναρθρωμένη με τον επαναστοχασμό στη ζωή ως αποστάλαγμα σοφίας και την κριτική στην εξουσία ως πράξη απελευθερωτική. Η ίδια η ομιλία του τιμωμένου συμπύκνωσε ακριβώς αυτή τη χαμένη διάσταση της πλειονότητας των επιστημόνων, που κάτω από ένα πέπλο δήθεν κοινωνικής ουδετερότητας, υπερκοινωνικό, αρνούνται να τοποθετηθούν και να συγκρουστούν με τα μεγάλα προβλήματα δημοκρατίας, κριτικής της επιστήμης και των επιστημόνων, που έχουν τεθεί με εκρηκτικότητα στις μέρες μας.
Ο κ. Χατζηιωσήφ μίλησε με θέμα «Η ευρωπαϊκή ενοποίηση και η επιστροφή του εθνικισμού», αφού τον προλόγισε ο καθηγητής Σωκράτης Πετμεζάς. Ξεκίνησε την ομιλία του με κριτική στο Τμήμα Ιστορίας, από το οποίο προέρχεται, για το γεγονός πως δεν πήρε θέση στο θέμα του Γερμανού ιστορικού Ρίχτερ, ενός «μέτριου» επιστήμονα, όπως είπε, αλλά με συγκεκριμένο ιδεολογικό φορτίο. Εκανε ειδική αναφορά στην «Εφημερίδα των Συντακτών» για το αντίστοιχο δημοσίευμα του «Ιού».
Δεν ξέχασε και το μεγάλο ατόπημα σχετικά με τον θάνατο του Στέλιου Αλεξανδρόπουλου. Ταυτόχρονα όμως πραγματοποίησε μια πολυσήμαντη ανάλυση για το φαινόμενο του εθνικισμού, της Ακροδεξιάς και του ναζισμού στην Ευρώπη, ειδικότερα στη Γερμανία, τις καταβολές του με τα ρεύματα σκέψης που το εξέθρεψαν αλλά και τις κοινωνικοπολιτικές και οικονομικές επιλογές που έγιναν από τις σημερινές ηγεσίες της Ευρώπης για να επανέλθει ακμαίο και να απειλεί τη δημοκρατία.
