“Το νόημα της αντιπαράθεσης την επόμενη Κυριακή, το νόημα των εκλογών, δεν θέλω να ξεγελιέστε, δεν διαλέγετε ούτε ένα κόμμα, ούτε διαλέγετε ένα οικονομικό πρόγραμμα. Η επόμενη Κυριακή είναι μια τεράστια ιδεολογική σύγκρουση. Είναι η σύγκρουση ανάμεσα σε δύο κόσμους.” – Μάκης Βορίδης
Σε ένα πράγμα είχε δίκιο, το δεξί χέρι του Σαμαρά, ο ακροδεξιός Μάκης Βορίδης. Δεν είναι απλά άλλη μία εκλογική μάχη αυτή που διεξάγεται.
Αυτό που διακυβέβευεται είναι πολύ μεγαλύτερο, είναι η επιβίωση ενός καθεστώτος. Όμως δεν είναι μόνο αυτό.
Η ταύτιση θέσεων του Μερκελικού μορφώματος που κυριαρχεί στη Γερμανία και Νέας Δημοκρατίας και ο συγχρονισμός των αντιδράσεων εκ μέρους τμήματος των πιο ριζοσπαστικών νεοφιλελεύθερων τμημάτων της ευρωπαϊκής δεξιάς αποδεικνύει ότι το διακύβευμα είναι πέρα από την Ελλάδα. Αγγίζει την Ευρώπη.
Ο κόσμος άλλωστε που ζούμε είναι αυτός στον οποίο το 1% του πληθυσμού κατέχει όσα το υπόλοιπο 99%. Αυτόν τον κόσμο αμφισβητεί μία πολύ πιθανή νίκη του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτή είναι η σύγκρουση που αναγνωρίζει ο Μάκης Βορίδης. Και η Νέα Δημοκρατία έχει διαλέξει πλευρά.
Σε αυτό το πλαίσιο, οι ψυχολογικές επιχειρήσεις που σκοπό έχουν την τρομοκράτηση του ελληνικού λαού χρησιμοποιούνται με όλο και μεγαλύτερη ένταση όσο πλησιάζουμε στη μέρα των εκλογών.
Εκλογές σα πόλεμος
Στα νέα σποτ της Νέας Δημοκρατίας δημιουργούνται δύο σενάρια. Στο πρώτο σενάριο κερδίζει ο ΣΥΡΙΖΑ τις εκλογές. Ακολουθεί η κατάρρευση του τραπεζικού συστήματος, η αδυναμία καταβολής χρημάτων, η έλλειψη φαρμάκων, ακόμα και τροφίμων.
[youtube url=”https://www.youtube.com/watch?v=gGMrc2Xz02s”]
Απάντηση σε αυτό το αποκαλυπτικό σκηνικό δίνει το δεύτερο σποτ της ΝΔ. Εκεί τις εκλογές έχει κερδίσει η Νέα Δημοκρατία. Το μνημόνιο τελειώνει. Μειώνεται κάποια στιγμή ο ΕΝΦΙΑ, καταβάλλονται συντάξεις και επιδοτήσεις από την Ευρωπαϊκή Ένωση.
[youtube url=”https://www.youtube.com/watch?v=czfIHy6UXic”]
Το μήνυμα είναι σαφές: Αν πιστέψεις ότι μπορείς να αλλάξεις την κατάσταση θα καταστραφείς εσύ και η χώρα. Αν παραμείνεις σιωπηλός και δεν αντισταθείς, τότε, θα σου επιτρέψουμε να ζήσεις. Αυτή είναι η μόνη ελπίδα που έχεις: η μόνη ασφάλεια βρίσκεται στην υποταγή.
Κάπως έτσι, και σκιαγραφώντας έναν ολόμαυρο ορίζοντα, καλούνται οι ψηφοφόροι να πούνε “ναι” ας τελειώνουμε, ελπίζοντας ότι στο βάθος η επόμενη μέρα θα είναι καλύτερη. Περίπου όπως κι ο βασανιζόμενος ελπίζει ότι ο βασανιστής θα τον αφήσει να κοιμηθεί τον ύπνο του δικαίου.
Ο Φόβος και η Ελπίδα
Η συγκεκριμένη τακτική δεν είναι καινούργια.
Ήδη, από τις πρώτες δεκαετίες του 18ου αιώνα ο C. V. Clausewitz, επιχειρεί τη δική του προσέγγιση με πιο επιστημονική μέχρι τότε ματιά, στο μεγάλο κεφάλαιο των ψυχολογικών επιχειρήσεων. Αναφερόμενος στις «φυσικές δυνάμεις» και τις «ηθικές ποσότητες» ενός στρατεύματος επισημαίνει: «τα φυσικά δεν είναι τίποτε περισσότερον της ξύλινης χειρολαβής, ενώ τα ηθικά είναι το ευγενές μέταλλον, το πραγματικόν, το θαυμασίως εστιλβωμένον όπλον» .
Ο στόχος είναι να νικηθούν οι αντίπαλες Δυνάμεις, με την υπονόμευση της πίστης τους στη δυνατότητα να επιτύχουν τους στόχους τους, με τη διάσπαση της συνοχής τους και με τη μείωση της θέλησής τους για αντίσταση, η νίκη επιτυγχάνεται με το μίνιμουμ απωλειών.
Από την πλευρά της, η Επιτροπή Πολιτικής Προπαγάνδας της Αγγλίας σημείωνε: «η Προπαγάνδα στηρίζεται στον Φόβο και στην Ελπίδα». Την αρχή του φόβου και της ελπίδας εφάρμοσε κατά τη διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου. Και κέρδισε τον πόλεμο.
Έλλειψη οράματος
Λίγες ημέρες πριν τις εκλογές, πιο έντονα παρά ποτέ η Νέα Δημοκρατία αλλά και άλλα κόμματα αποδεικνύουν το αδιέξοδό τους και καταφεύγουν στην ίδια τακτική.
Δημιουργούν τον φόβο, τρομοκρατούν τους πολίτες, σε μία απέλπιδα προσπάθεια συσπείρωσης των ψηφοφόρων και διάσπασης του ηθικού των αντιπάλων. Μετά δίνουν το μοναδικό επιθυμητό πλαίσιο όπου μπορεί να υπάρξει “ελπίδα”. “Ψηφίστε ΝΔ” για να υπάρξει “ασφάλεια”.
Δίχως κάποιο όραμα να προσφέρουν, το μόνο που μπορούν να υποσχεθούν είναι την ασφαλέστερη διαχείριση ενός εφιάλτη.
Αυτή είναι η “ελπίδα” τους.
Γιάννης Αγγελάκης
