Κύριε Διευθυντά,
Φαίνεται ότι οι πολιτικοί μας νομίζουνε ότι οι δέκτες των δηλώσεών τους είναι όλοι αφελείς ή νομίζουνε ότι αποτείνονται σε παιδιά. Εγώ θυμάμαι πολλά αλλοπρόσαλλα από τους πολιτικούς μας:1)
Στις εκλογές που γίνανε τον Οκτώβριο του 1961 εδήλωνε ο Α’ Γεώργιος Παπανδρέου ότι κανείς δεν θα γίνει υφυπουργός (αν θα κερδίσει αυτός τις εκλογές) αν δεν έχει βγει και άλλη φορά βουλευτής και κανείς δεν θα γίνει υπουργός εάν δεν έχει διατελέσει και άλλη φορά έστω υφυπουργός. Δεν ίσχυε όμως αυτό για τον γιό του Ανδρέα που τον έκανε κατευθείαν υπουργό άνευ χαρτοφυλακίου, φέρνοντας τον από το εξωτερικό.
2) Στις εκλογές που γίνανε τον Οκτώβριο του 1981 εδήλωνε προεκλογικά ο Ανδρέας Παπανδρέου ότι αν κερδίσει τις εκλογές θα κάνει δημοψήφισμα για να διώξει τις αμερικανικές βάσεις από την Ελλάδα και για να βγάλει τη χώρα μας από το ΝΑΤΟ και από την τότε ΕΟΚ (τη σημερινή ΕΕ). Ποτέ δεν γίνανε τα δημοψηφίσματα, μα ο Παπανδρέου εσυνεργάσηκε με τους πάντες.
3) Τον Απρίλιο του 1990 που βγήκε πρωθυπουργός ο Κ. Μητσοτάκης εδήλωνε ότι σε 100 μέρες θα δημιουργούσε 100.000 θέσεις εργασίας μα δεν τις δημιούργησε.
4) Τον Απρίλιο του 2004 βγήκε πρωθυπουργός ο Β’ Κωνσταντίνος Καραμανλής και εδήλωνε ότι θα προβεί σε «επανίδρυση του κράτους», όμως επί των ημερών του εσυνεχίστηκε η ξεχαρβάλωση και όχι η επανίδρυση του κράτους.
5) Τον Οκτώβριο του 2009 βγήκε πρωθυπουργός ο Β’ Γεώργιος Παπανδρέου. Προεκλογικά έλεγε ότι «λεφτά υπάρχουνε» και «Πού πάνε τα λεφτά;» και ακόμα έλεγε ότι αν κερδίσει αυτός τις εκλογές θα ξανααγοράσει την Ολυμπιακή Αεροπορία και θα ηύξανε τους μισθούς και τις συντάξεις ανάλογα με την κίνηση του τιμαρίθμου. Εσυνέχισε και αυτός την κατηφόρα, όπως οι άλλοι.
6) Τον Ιούνιο του 2012 εβγήκε πρωθυπουργός ο Αντώνης Σαμαράς. Προεκλογικά (για λόγους εντυπώσεων) παρίστανε τον αντιμνημονιακό. Μα μετά τις εκλογές το ασπάστηκε και έγινε μνημονιακός.
7) Ο σημερινός πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας και ως κυβερνήτης είναι ζημιογόνος, όσο και οι προηγούμενοι, μα ως αντιπολίτευση ήτανε χειρότερος απ’ όλους. Όταν το 2008 κάψανε την Αθήνα εσωτερικοί εχθροί, τον κατηγόρησε η Αλέκα Παπαρήγα ότι «χαϊδεύει τα αυτιά των κουκουλοφόρων» και οι εφημερίδες τον κατηγορούσανε ότι δεν καταδίκασε τις καταστροφές. Όταν βγήκε αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης εδήλωνε ότι δεν θα αναγνωρίσει καμιά απόφαση της κυβερνήσεως και δήλωνε ότι δεν θα πληρώσει τα χρέη που έκανε η κυβέρνηση και διεμήνυε στους δανειστές να μην δανείζουνε. Έλεγε ότι θα χαλούσε τη συμφωνία με την ΚΟΣΚΟ για το λιμάνι του Πειραιά και ότι αν πουλούσε τα αεροδρόμια αυτή η κυβέρνηση, αυτός θα χαλούσε τη συμφωνία. Τα πούλησε όμως αυτός. Θα καταργούσε τα μνημόνια. Θα καταργούσε τον ΕΝΦΙΑ. Θα επαναχορηγούσε τον 13ο μισθό. Θα επαναδιόριζε τους απολυθέντας υπαλλήλους του δημοσίου. Θα καταργούσε και την τρόϊκα. Θα έκανε αυτός τον κατώτερο μισθό 750 ευρώ. Όταν βγήκε πρωθυπουργός έκανε και δημοψήφισμα στις 5-7-2015 για να ρωτηθεί ο λαός αν προτιμά να εφαρμοστεί το μνημόνιο. Πάνω από 62% ο λαός εψήφισε ότι δε θέλει μνημόνια. Ο πρωθυπουργός όμως δε θυμήθηκε ούτε τις προτιμήσεις του 62%, ούτε ότι αυτός ήτανε μνημονιομάχος σφοδρός, και εψήφισε το σκληρότερο και χειρότερο μνημόνιο.
Είναι συνηθισμένο και αναμενόμενο να ξεσέρνουνε οι πολιτικοί από όσα δηλώνουνε, μα να κάνουνε στροφή 180 μοίρες είναι και ασυνήθιστο και απαράδεχτο.
Ένας δικός μου αξιόπιστος άνθρωπος κάτοικος Θεσσαλονίκης μου είπε ότι άκουσε από τον Ελευθέριο Βενιζέλο στην πλατεία Αριστοτέλους σε μια προεκλογική ομιλία του να λέει: «Ο πολιτικός ανήρ πρέπει να λέγει την αλήθεια και προς τα άνω και προς τα κάτω, διότι το ψέμα, και αν ωφελήσει εφήμερα, μακρόπνοα βλάφτει». Δεν άκουσαν αυτή την ρήση του Βενιζέλου οι τωρινοί πολιτικοί μας;
Μια απόδειξη ότι τα ελληνικά πολιτικά κόμματα έχουνε πάντα κίνητρα τις κομματικές τους σκοπιμότητες και όχι τα εθνικά συμφέροντα, είναι το γεγονός ότι η Ν.Δ. , το ΠΑ.ΣΟ.Κ. και το ΠΟΤΑΜΙ, υποστήριξαν την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ για να περάσει κάποια μνημονιακά μέτρα. Πρόσφατα όμως, τα ίδια αυτά κόμματα καταψήφισαν τα ίδια μέτρα, όχι που δεν τα θέλουνε, μα για να πάνε κόντρα στην κυβέρνηση. Όλοι τους κάνανε τον ελληνικό λαό να αισθάνεται σαν τον άρρωστο που πάσχει από βαριά ανίατον ασθένεια.
Κανάκης Γερωνυμάκης
