Γράφει ο Αρχιμανδρίτης
Ιγνάτιος Θ. Χατζηνικολάου
Θεολόγος, τ. Λυκειάρχης
Από τα μαθητικά μου χρόνια γνώρισα κι αγάπησα τα ευλογημένα Σφακιά όταν φιλοξενήθηκα από έναν συμμαθητή μου Γ.Π. στον Καλλικράτη και επισκεπτόμαστε, που είχε συγγενείς, τον Πατσιανό και τ’ Ασφέντου. Και τώρα χαίρομαι και συγκινούμαι που κρατώ στα χέρια μου το πρόσφατα εκδοθέν βιβλίο «Χρέος Ανεξόφλητο… Καλλικράτης Σφακίων, 8-11 Οκτωβρίου 1943», γραμμένο από τον διδάσκαλο και διευθυντή του 12θέσιου δημοτικού σχολείου Καστελλίου Πειδάδος κ. Γεώργιο Καλογεράκη. Το ότι το κατέχω τώρα αυτό το όντως πολύτιμο βιβλίο, με όλη τη συγκίνηση που μου προκάλεσε, το οφείλω στον εξαίρετο διδάσκαλο και εγκαύχημα των Σφακίων κ. Ιωάννην Παπαδόσηφον, ο οποίος προσωπικώς μου το έφερε και από την θέση αυτή τον ευχαριστώ. Ευγενέστατος και πληθωρικός σε ευχάριστη ψυχική ευφροσύνη.
Με πολλή προσοχή και σεβασμό μελέτησα το αποθησαύρισμα αυτό. Αν και είχα πάρει κάποια γεύση για το περιεχόμενό του όταν έγινε η πετυχημένη παρουσία του στο φιλόξενο Πνευματικό Κέντρο της Ιεράς Μητροπόλεως Κυδωνίας και Αποκορώνου στις 3 Απριλίου 2017. Κεντρικός ομιλητής ο ευφήμως προαναφερθής διδάσκαλος κ. Ιωάννης Παπαδόσηφος, και όχι όπως εσφαλμένως, δις αναφερθείς σε σχετικό ρεπορτάζ «Ιωσήφ Παπαδόσηφος». Ανάμεσα στα οποία ανέφερε ο εκλεκτός ομιλητής είπε και το εξής σημαντικό: «Ο Καλλικράτης είναι ένα ιστορικό χωριό που οι άνδρες του δεν έλειψαν από κανένα κάλεσμα της Πατρίδος. Ανάμεσα στα χωριά που μνημονεύονται για τα δεινά που υπέστησαν εξέχουσα θέση πρέπει να κατέχει και ο Καλλικράτης. Κάτι τέτοιο όμως δεν συμβαίνει γιατί από τραγική παράλειψη δεν έχει συμπεριληφθεί στα μαρτυρικά χωριά. Ηθικό χρέος της Πολιτείας έστω και τώρα είναι να αποκαταστήσει μια μεγάλη αδικία, διότι το ολοκαύτωμα του Καλλικράτη είναι χρέος ανεξόφλητον».
Πολλά, και από πολλών ετών είναι ανεξόφλητα απ’ αυτή τη χώρα, που δεν συμβαίνει πουθενά αλλού, και δεν θα πάψω να διαμαρτύρομαι και για το ανεξόφλητο χρέος της Πολιτείας, πάλαι τε και νυν, προς το μεγάλο τέκνο της, την εξαίσια και, δυστυχώς, ανεπανάληπτη μορφή, τον μεγάτιμον Γεώργιον Ξενουδάκην. Ωστόσο χαίρομαι και επαινώ τον Δήμο Σφακίων για την ευαισθησία του προς το εκλαμπρότατο αυτό αγλάισμα που τον τιμά ποικιλοτρόπως όπως με το να φέρει το όνομά του το Δημοτικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο Σφακίων, η Δημοτική Βιβλιοθήκη, που σιγά – σιγά εμπλουτίζεται, και να έχει το μεγάλο Κεφάλαιο τον κ. Απόστολο Γ. Παπαϊωάννου, καθηγητήν του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, ως Πρόεδρον της επιστημονικής επιτροπής του ΕΑΠ Σφακίων.
Πράγματι μαρτυρικό χωριό ο Καλλικράτης. Καταστροφή, εκτελέσεις, φρικαλεότητες: «παιδιά κι ήντα τα κλάματα, κι ήταν τα μοιρολόγια / κι ήντα ‘ναι ο ξεσηκωμός στη Σφακιανή επαρχία / Οι Γερμανοί περάσανε, κάψαν τον Καλλικράτη, άντρες γυναίκες καταλούν…» (Μπούχλης Νεκτάριος, Ασκύφου σελ.3)
Στις 285 σελίδες του βιβλίου ο αναγνώστης θα βρει πλούσιο πεζό, ιστορικό (ντοκουμέντα) και φωτογραφικό υλικό και επαξίως θα επαινέσει τον συγγραφέα. Ζωντανές, ιερές αναμνήσεις και φωτεινοί οδοδείκτες. Γεφύρια για το χρέος. Παρορμήσεις για μιμήσεις. Για τιμές και αναγνωρίσεις. Ό,τι και να γράψεις για το βιβλίο αυτό λίγο και φτωχό. Χρέος για μελέτη του από μικρούς και μεγάλους.
Και ήθελα να κλείσω τη φτωχή μου αναφορά στο βιβλίο και στον μαρτυρικό και αγαπητό μου Καλλικράτη, και σε όλα τα Σφακιά, με την σημαντική και χρήσιμη πληροφόρηση για την ονομασία του χωριού Καλλικράτης που μου έστειλε ο ευγενής ιστοριοδίφης και εκλεκτό τέκνο των Σφακίων, κ. Νικόλαος Νταμπακάκης: «Το όνομα του χωριού προήλθε από τον ναύαρχο και τελευταίο υπερασπιστή της Κωνσταντινούπολης Μανούσο Καλλικράτη. Ο Μανούσος Καλλικράτης ηγήθηκε της προσπάθειας να βοηθηθεί η βασιλεύουσα από Κρήτες πολεμιστές. Ο σουλτάνος μέρες μετά την πτώση της Πόλης είδε κάποιους σε πύργους να αγωνίζονται ακόμα, ρώτησε και έμαθε ότι ήταν Κρήτες. Για τον ηρωισμό τους αφέθηκαν να γυρίσουν στα Σφακιά με τα όπλα τους».
