Του π. Στυλ. Θεοδωρογλάκη
Ως Έλληνες και ως Ορθόδοξοι Χριστιανοί, αυτή την ημέρα της 25ης Μαρτίου, μιλούμε για ένα διπλό μήνυμα ελευθερίας.
Ένα μήνυμα ουράνιο, θεϊκό, που αφορά την απελευθέρωσή μας από την αμαρτία, το κακό και το θάνατο.
Το άλλο μήνυμα, από την Αγία Λαύρα, και εκείνο θεϊκό, που αφορά την απελευθέρωσή μας, την απελευθέρωση του γένους μας, από τη θανατοκεντρική τυραννία του οθωμανικού ζυγού.
Είναι δική μας ευθύνη, πώς δεχόμαστε και πώς αξιοποιούμε τα μηνύματα αυτά, ώστε να αντιμετωπίζουμε αποτελεσματικά κάθε αμαρτητική επιβουλή καθώς και κάθε υπονόμευση των πάντοτε υπαρκτών εχθρών κατά της πατρίδας μας.
Η αμαρτία, το κακό και ο θάνατος καραδοκούν κάθε στιγμή, κυριολεκτικά σέρνονται στα πόδια μας, ακριβώς για να μας ανακόψουν το δρόμο, το ίδιο το νήμα της ζωής μας.
Είναι στο χέρι μας να τα αντιμετωπίσουμε νικηφόρα, γιατί ανήκει σε εμάς «του πατειν επάνω όφεων και σκορπιών και επί πάσαν την δύναμιν του εχθρού».
Η αμαρτία φοβάται τη μετάνοια, που πρόκειται για τη δύναμη του εχθρού, που έχουμε στη διάθεσή μας.
Εξάλλου ο Χριστός είναι εκείνος που ποδοπατεί το διάβολο και καταργεί το θάνατο και κάνει δώρο τη ζωή σε μας και στον κόσμο και μάλιστα ζωή αναστάσιμη, λαμπρινή, αθάνατη, αιώνια.
Η αγία μας Εκκλησία, στην ορθόδοξη παράδοσή μας, λειτουργεί αδιάκοπα αυτήν τη διακονία, την πνευματική τροφοδότηση των πιστών.
Οι Απόστολοι, οι Απολογητές, οι μεγάλοι πατέρες και δάσκαλοι της οικουμένης, οι όσιοι και οι δίκαιοι, οι αναχωρητές και οι ασκητές, οι μάρτυρες όλων των αιώνων και όλων των εποχών, αποτελούν τους λειτουργικούς κρίκους σύνδεσης και άμεσης επικοινωνίας με τον ίδιο τον Ιησού Χριστό, γιατί η ζωή του Χριστού παρατείνεται στη ζωή των αγίων και «ο Θεός είναι θαυμαστός εν τοις αγίοις αυτού».
Λειτουργικά οι πιστοί, παρά την όποια αμαρτωλότητά μας, συμβιώνουμε, συλλειτουργούμε και μοιραζόμαστε από κοινού με τους Αγίους τη χάρη του Θεού, γιατί «μετά πάντων των αγίων, πάσαν τη ζωή ημών, Χριστό τω Θεώ παραθώμεθα».
Το ίδιο ισχύει όμως και για τους επίδοξους κατακτητές της πατρίδας μας, που δυστυχώς πάντοτε υπάρχουν και επιβουλεύονται κι αυτοί, με πολλούς και ποικίλους τρόπους της πολιτικής και της διπλωματίας, της παραπληροφόρησης και της ιστορικής διαστρέβλωσης, την εθνική μας αποδυνάμωση και συρρίκνωση.
Όμως, παρά τις όποιες υπαρκτές αδυναμίες μας έχουμε ισχυρές καταβολές αντίστασης και αποτελεσματικής αντιμετώπισής των.
Είμαστε κληρονόμοι του Ελληνικού, κλασσικού πολιτισμού.
Αναπνέουμε το ρεαλιστικό, ελληνικό πνεύμα της ελευθερίας, που διατρέχει δυναμικά την οικουμένη.
Μιλούμε με εθνική περηφάνια για τους Όμηρο, Αριστοτέλη, Πλάτωνα, Σωκράτη, Θουκυδίδη και όλους εκείνους τους σοφούς ανθρώπους που έδωσαν την ψυχή τους, το πνεύμα τους, την ίδια τη ζωή τους για το κτίσιμο και την ανάδειξη του περίλαμπρου εκείνου πολιτισμού.
Είναι επίσης προγονικές μας περιοχές οι Θερμοπύλες, οι Πλαταιές, η Σαλαμίνα και είναι το ίδιο δικοί μας οι εμπνευστές και οι αρχιτέκτονες των μεγάλων έργων πολιτισμού, με κορυφαίο την Ακρόπολη, που λαμπρύνει παγκόσμια και πανανθρώπινα την Ελλάδα.
Είμαστε εξίσου, η συνέχεια του Βυζαντινού πολιτισμού των γραμμάτων και των τεχνών και η Αγία Σοφία είναι το καύχημα της Ορθοδοξίας.
Τέλος, οι πρωτομάστοροι της Επανάστασης του 1821, κληρικοί και λαϊκοί, από τους Φιλικούς ως τον Κολοκοτρώνη, τον Παπαφλέσσα, τον Ανδρούτσο, την Μπουμπουλίνα, τον Κανάρη και ως τον τελευταίο πολεμιστή, είχαν γαλουχηθεί με το αδούλωτο, ηρωικό πνεύμα της Ορθοδοξίας, βίωναν την Ανάσταση του Χριστού και πίστευαν στην ανάσταση του γένους.
Μνημεία θυσίας, παγκόσμιου θαυμασμού, είναι δικά μας κληροδοτήματα. Μεσολόγγι, Γκιούγης, Αρκάδι, είναι δυνάμεις ύπαρξης και ζωής, με διαχρονική σημασία, ισχύ και δύναμη.
Ο Κοσμάς ο Αιτωλός λαμπρύνει Ελλάδα και ορθοδοξία.
Ο Δασκαλογιάννης πρεπίζει την Κρήτη.
Ο Μακρυγιάννης πρεπίζει την Ελλάδα.
Ο Βενιζέλος είναι το διαχρονικό σέμνωμα της πολιτικής, των πολιτικών και των κυβερνώντων.
Η ημέρα αυτή, της 25ης Μαρτίου, έρχεται ως ένας βαθύτατος, υπαρκτικός, εσωτερικός κραδασμός, να μας βγάλει από τη βόλεψη του εφησυχασμού, της πνευματικής υπνηλίας, όσον αφορά τη σχέση μας με το έθνος και το γένος των Ελλήνων, την Ορθοδοξία, την Παράδοση και τον Πολιτισμό μας.
Οφείλουμε να θυμούμαστε, τόσον τις ευεργεσίες του θεού στο πρόσωπό μας, όσον και τις εθνικές μας καταβολές και παρακαταθήκες.
Είμαστε Έλληνες Ορθόδοξοι.
Αυτή η ομολογία δεν έχει κανένα στοιχείο εθνικισμού ή ρατσισμού.
Τόσον ο ελληνισμός, όσον και η Ορθοδοξία ανήκουν στην Οικουμένη, φωτίζουν πάντα τα έθνη και έχουν παγκόσμιο και πανανθρώπινο χαρακτήρα.
Έτσι κι αλλιώς πάντως, είμαστε οι θεματοφύλακες της εθνικής μας κληρονομιάς και της θρησκευτικής μας παράδοσης και έχουμε χρέος να διαφυλάξουμε ανόθευτη την ταυτότητά μας.
«Τοις κείνων ρήμασι πειθόμενοι»
«Είναι κρίμα να χάσουμε σε περίοδο ειρήνης, ότι διαφυλάξαμε σε περίοδο δουλείας» (Μακρυγιάννης)
