O Νίκος Ξυλούρης γεννήθηκε στις 7 Ιουλίου 1936 στα Ανώγεια της Κρήτης. Στα πέντε του χρόνια όταν οι Γερμανοί έκαψαν το χωριό του, ξεριζώθηκε από τον τόπο του, μαζί με τους υπόλοιπους κάτοικους και μεταφέρθηκαν σε χωριό της επαρχίας Μυλοπόταμου όπου παρέμειναν μέχρι την απελευθέρωση της Κρήτης. Από πολύ μικρός δείχνει την κλίση του στο τραγούδι και στην λύρα, και παρακαλεί τους γονείς του να του πάρουν μια λύρα και να τον αφήσουν να συνεχίσει την δουλειά του παππού του.
Ο πατέρας του ήταν ανένδοτος γιατί ήθελε ο γιος του να σπουδάσει, αλλά με την βοήθεια του δασκάλου του, ο οποίος πίστεψε στο ταλέντο του, κατάφερε να πείσει τον πατέρα του. Εξελίσσετε πολύ γρήγορα σε έναν από τους πλέον περιζήτητους σε γάμους, βαφτίσια και λοιπές κοινωνικές εκδηλώσεις, οργανοπαίχτες και τραγουδιστές της εποχής του.
Τα όνειρα του Νίκου αρχίζουν και γίνονται πραγματικότητα. Το τραγούδι γίνεται από εκείνη τη στιγμή ο σκοπός της ζωής του. Τα παραδοσιακά τραγούδια της Κρήτης, με τη φωνή του Νίκου ΞΥΛΟΥΡΗ θα αποκτήσουν μια πανελλήνια εμβέλεια και μια δυναμική που ποτέ δεν είχαν στο παρελθόν, όσο μεγάλοι και αν ήταν οι καλλιτέχνες, τραγουδιστές και οργανοπαίχτες που την υπηρετούσαν.
Μέσα στην καρδιά της δικτατορίας, η φωνή του περίφημου Νίκου Ξυλούρη, είτε λέει τα τραγούδια του Μαρκόπουλου, είτε παραδοσιακά τραγούδια της Κρήτης, γίνεται σημαία αντίστασης «Ποτέ θα κάνει ξαστεριά», «Αγρίμια κι αγριμάκια μου»… Κανείς, αλλά και ούτε ο ίδιος θα μπορούσε να φανταστεί πως με το τραγούδι του θα έφερνε μια μέρα μηνύματα αγάπης και λευτεριάς και θα ξεσήκωσε όλη την Ελλάδα.
Ο Νίκος ΞΥΛΟΥΡΗΣ στην ακμή της καριέρας του ζώντας μεγάλες στιγμές δόξας, χάνει την μάχη με την επάρατη νόσο και αφήνει για πάντα τα εγκόσμια την Παρασκευή 8 Φεβρουαρίου 1980 σε ηλικία μόλις 44 χρονών. Η φωνή του όμως παραμένει ζωντανή μέσα στις ψυχές των Κρητών σε όλο τον κόσμο που ακόμη και σήμερα τραγουδούν τα τραγούδια του κρατώντας ζωντανή τη φλόγα της Κρητικής λεβεντιάς.
