Σας στέλνω φιλιά και χαιρετίσματα, από τη διακεκαυμένη Ελληνική γη, με τις διακεκαυμένες ψυχές τω παιδιών της (και παιδιών μας). Τη γη των δολοφονημένων παιδιών, των λιμασμένων συνταξιούχων, των εργαζομένων που τα χέρια τους δεν τα χρειάζεται κανείς, των μεταναστών – απεργών πείνας – που ούτως ή άλλως πεινούν, των χρεοκοπημένων μικρομεσαίων και της μειοψηφούσας γιαλιστερής πρόκλησης! Πυρπολήστε με την ορμή σας – και βλέπω πως ετοιμάζεστε να το πράξετε – την… «Ευρώπη των Λαών»!
του Α.Χαρχαλάκη
Με την ευρωζώνη της που ανοίγει συνεχώς τρύπες στα ζωνάρια όλων εμάς των «κολασμένων της Γης» και της Ευρώπης. Με τις Βρυξέλλες της, άντρο των συνωμοτών ενάντια στις ζωές μας, ενάντια στην ειρήνη, ενάντια στο μέλλον των παιδιών μας. Με τις επεμβάσεις της που διαιρούν, σπαράζουν και διασκορπίζουν οικονομικούς πρόσφυγες, λεία των μονοπωλίων κάθε ευρωπαϊκής περιφέρειας. Με τις συμβάσεις «Σέγκεν» και τα «βιομετρικά» φακελώματα. Με την ανεργία που ουρλιάζει απελπισμένα έξω από τα κλεισμένα εργοστάσια. Με την κρίση που οδηγεί τον οδοστρωτήρα ο οποίος στρώνει το δρόμο νέου – νέων πολέμων…
Με την «κουλτούρα» της Παγκοσμιοποίησης που ανοίγει δρόμους για να… δεχτούμε με «ανοιχτές αγκάλες» τη επικράτηση των μονοπωλιακών θηρίων. Και που στην προσπάθεια αυτή, επιχειρεί να μας καθηλώσει στους καναπέδες, μοστράροντάς μας τη θέα του τσίγκου που το διαφημίζει για χρυσάφι. Τη θέα γυμνών κώλων, που πρέπει να επικεντρώσουμε την προσοχή μας σ’ αυτά που υπόσχονται… Το μαυλιστικό λόγο «τραβεστί παπάδων» (Μπρέχτ).
Το καταπότιο πως «η Ιστορία τελείωσε» κι ας μην αποπειραθούμε να σπρώξουμε τους τροχούς της γιατί δεν πρόκειται πιά να κυλήσουν! Και κοντολογίς να μας πείσουν πως ο Καπιταλισμός (και το ατίθασο τέκνο του ο Ιμπεριαλισμός) είναι το τελευταίο ανθρώπινο καθεστώς… Πρίτς! Ούτε τα παραπάνω πιάνουν τόπο, ούτε το ΑμερικανοΝΑΤΟικό μάντρωμα, ούτε οι ερωτήσεις των ηγετών της Ευρωπαϊκής λυκοφωλιάς στον πρωθυπουργό (μας) που καίγονται να μάθουν: «Τι γίνεται στην Ελλάδα;».
Τι γίνεται; Με το ΕYΡΩ… τρέχουν απ’ τα μπατζάκια μας «τα ελέη του Θού»!!! Τα παιδιά μας, αυτή η μεγάλη ελπίδα αυτής της μαρτυρικής γης, μπουκώνονται μια Παιδεία που παραπέμπει στην εποχή των… Γλωσσαμυντόρων και του Λογιωτατισμού. Με την πεμπτουσία αυτής της «Παιδείας» να φοράει ράσο και να μυρίζει ξυνισμένο εθνικισμό και …Γαλλικά παρφέν…
Αλλά και με παιδιά που πέφτουν όπως ο Λόρκα «στου Βιθνάρ το ρέμα». Μόν που εδώ το έγκλημα ενάντια στη Νιότη και στη Ζωή, έγινε στα Εξάρχεια… Και ξεσήκωσε τα παιδιά μας, την Ελπίδα μας, που δεν μπορούν πιά να γυρίσουν στη σιωπή της υποταγής, της μετριότητας και του αποπνικτικά φραγμένου ορίζοντα.
Ας πνεύσει από Πορτογαλία μέχρι τις Ανατολικές εσχατιές της ηπείρου μας, κι από το Βαλκανικό Νότο μέχρι τον απώτατο Βορρά, ένας άνεμος πραγματικής Δημοκρατίας, Ειρήνης, Προκοπής και συναδέλφωσης όλων μας. Κι ας θέσουμε πάνω από το μέγαρο των Βρυξελλών, την αφίσα του Αλέξανδρού μας, με το δολοφονημένο χαμόγελο! Αυτός ας οδηγεί όλους εμάς, όλους εσάς, τις νεολαίες όλων μας, προς την εποχή που απέχει από την… «εποχή του χαλκού», όσο απέχουν μεταξύ των η Συνθηκολόγηση και η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ!!!
«Πάμε γι’ άλλες πολιτείες…». Που τις ζωές των Αλέξανδρων θα τις κάνουν ελιξήρια λήθης για τα κάθε λογής Βατοπέδια… Για πολιτείες χωρίς ζητιάνους, χωρίς ανέργους, χωρίς πρεζόνια, αλλά με μέγαρα πολιτισμού, δηλαδή Πολιτείες με ανθρώπινο πρόσωπο! Αυτό που αρχίσαμε, αυτή η πορεία με προπομπό ένα αγόρι με τρυπημένο στέρνο, ας μην σταματήσει! Η ελπίδα μας πρέπει να γεννήσει αυτό που εγκυμονεί! Αλλοιώς το αίμα του Αλέξανδρού μας, κι όλων μας των νεκρών, θα μείνει αδικαίωτο. Αλλοιώς το όνειρό μας θα γυμνητεύει ανέστιο στη χώρα των «χαμένων εραστών».
Στο χέρι μας είναι, ας πιστέψουμε βαθειά πως κάτι καινούργιο γεννιέται. Πως το Αύριο δεν θα μοιάζει με το Σήμερα και πολύ περισσότερο με το Χθες! Ίτε παίδες των «κολασμένων της Ευρώπης και της Γης»! Για τη Νέα Ευρώπη, για το Νέο Κόσμο!
