Του Αλέξανδρου Ρασκόλνικα
Ποτέ δε θα μάθομε τι είχε ο κ. Γ.Α.Παπανδρέου (ΓΑΠ) μέσα στο αδύναμο μυαλό του, όταν εκστόμιζε την περιβόητη φράση “Λεφτά υπάρχουν”! Ένα αστείο της προσωπικότητας του κ. ΓΑΠ –για όσους δίνουν σημασία σε αυτά- είναι ότι έχει γενέθλιά του, ανήμερα του Αγίου Μνημονίου Μια άλλη αστεία σύμπτωση βρίσκεται στο νόημα που έχει το ακρώνυμο GAP στην αγγλική γλώσσα: Κενό! Υπάρχει, εξάλλου, και η έκφραση “Mind the GAP” που διαβάζεις σε πινακίδες του μετρό: “Προσοχή στο ΚΕΝΟ” Σε ένα παρόμοιο κενό μας έριξε με την διακυβέρνηση του ο τρίτος και τελευταίος, ας ελπίσουμε, Παπανδρέου.
Τα μισά λεφτά –ας πούμε τα μισά, γιατί δεν ξέρομε ακριβώς τις αναλογίες- τα είχαν οι λίγοι μεγάλοι και τα άλλα μισά τα είχαν οι περισσότεροι μικρότεροι. Αφού εκτός από τα υποζύγια, κανείς δεν πλήρωνε τους φόρους του, όλοι μαζί δανειζόμασταν για να ταίζομε τα παράσιτα. Γεμίσαμε τα ντουλάπια μας με σαγιονάρες “Γκούτσι” κι έτσι ζούσανε από την πίστωση κι ο μαγαζάτορας, κι ο εστιάτορας κι ο επιτετραμμένος σύμβουλος κι ο δήμαρχος κι ο βουλευτής. Όλοι τους αισχροκερδώντας. Κι ήμαστε όλοι ευχαριστημένοι. Και μετά οι κακίες οι αγορές είπανε, το πάρτι τελείωσε κι ελάτε να κάνομε το λογαριασμό. Αυτοί οι λίγοι με τα πολλά λεφτά ήταν χορηγοί, φίλοι, συγγενείς, ψηφοφόροι, κι έτσι εξαιρέθηκαν από το λογαριασμό.
Η κυβέρνηση του κενού ούτε φρόντισε να κοπούν οι εκροές προς ανίδεους μελετητές και σύμβουλους και αιμοβόρους εργολάβους, ούτε άνοιξε τα κιτάπια του κράτους, ούτε πήγε να δει τι έχουν μέσα στους τραπεζικούς λογαριασμούς τους, οι ψηφοφόροι της. Δεν ενδιαφέρθηκε κανείς να εντοπίσει την μεγάλη αποθησαυρισμένη φοροκλοπή. Επιτέθηκε η κυβέρνηση του κενού με μανία στα μυρμηγκάκια του συστήματος, πυροβολώντας έτσι το δεξί της πόδι. Οι τράπεζες σταμάτησαν την πίστωση στα μυρμηγκάκια κι έτσι πάγωσε η παρασιτική αγορά. Αυτός ήταν ο δεύτερος πυροβολισμός, στο αριστερό πόδι αυτή τη φορά, κι έτσι η κυβέρνηση του κενού γονάτισε κι ήρθαν οι πρώτες βοήθειες με την τρόικα.
Πανικόβλητοι, επιτέθηκαν στην υγεία, εκεί που παρεπιδημεί η φαρμακολογική κερδοσκοπία αλλά αντί να κοπεί το φαγοπότι, την πλήρωσαν οι άρρωστοι και οι συνταξιούχοι με ουρές, ταλαιπωρία, τρομοκρατία κι ελλείψεις.
Επιτέθηκαν και στα σχολεία για να εξοικονομήσουν πενταροδεκάρες, απέτυχαν να τυπώσουν σχολικά βιβλία και προσχηματικά κονταροχτυπήθηκαν με το αριστερό καπετανάτο των Πανεπιστημίων. Εκεί που ανθούν περισσότεροι πολιτικοί γόνοι της αριστεροδεξιάς και λιγότεροι επιστήμονες. Τρωκτικά μαζί με επιστήμονες επανδρώνουν διοικητικά συμβούλια οργανισμών και διάφορα ινστιτούτα, τα κατάργησαν κι αυτά, στα χαρτιά, μόνο και μόνο για να ρίξουν το ηθικό των πραγματικά εργαζόμενων, τις περισσότερες φορές, με όρους αυτοχρηματοδότησης.
Ήταν θέμα χρόνου η διάδοχος ελληνική Παπαδημοκρατία, συναποτελούμενη από 300 δεξιούς, κεντρώους και αριστερούς βουλευτάδες. Οι 300 και τα κόμματα τους στηρίζουν την κυβέρνηση. Αν δεν την στήριζαν, θα είχαν παραιτηθεί από τις βουλευτικές τους έδρες με συμφωνία να μην αναπληρωθούν. Το σύστημα θα κατέρρεε και ίσως έτσι να μπορούσε να συγκληθεί η συντακτική συνέλευση που ονειρεύονται μερικοί.
Εξαιτίας αυτής της κατάστασης, ο κόσμος έχει αγριέψει και ζητάει εκλογές, που μάλλον θα αργήσουν, αλλά κι αν γίνονταν τι να ψήφιζες, αναρωτιέσαι!
Καταλαβαίνεις τη διαφορά μεταξύ του απατεώνα και του κοροΐδου.
Καταλαβαίνεις τη διαφορά μεταξύ του έξυπνου και του βλάκα.
Καταλαβαίνεις τη διαφορά μεταξύ του χρήσιμου και του άχρηστου.
Δεν καταλαβαίνεις τη διαφορά μεταξύ του αριστερού και του δεξιού.
Βλέποντας τις συντάξεις των πατεράδων μας να πετσοκόβονται και τον κ. ειδικό σύμβουλο να παρκάρει παράνομα το μαύρο τζιπ του πάνω στο κακότεχνα φτιαγμένο αν και ακριβοπληρωμένο πεζοδρόμιο, αγαναχτήσαμε κι αρχίσαμε να μαζευόμαστε στις πλατείες. Μετά χάλασε ο καιρός, πέφτανε βροχή και τα δακρυγόνα, κι έτσι προτιμήσαμε να γυρίσομε στα σπίτια μας και να πιπιλίσομε την καραμέλα του δελτίου των οχτώ που εξηγούσε ότι αν δεν υποκύπταμε, δε θα είχαμε να πληρώσουμε τους μισθούς και τις συντάξεις.
Αυτά όμως έχουν ήδη γίνει και δεν ξεγίνονται.
Υπογράφτηκαν βέβαια τα συμβόλαια, έγινε και η κουρά, αλλά η έλλειψη νομιμοποίησης των 300 της Ελληνικής Παπαδημοκρατίας και των πεντέξι κομμάτων που τη στηρίζουν ψηφίζοντας ή καταψηφίζοντας τους εφαρμοστικούς νόμους στη θλιβερή ελληνική βουλή, είναι πανθομολογούμενη.
Αυτό που χρειαζόμαστε τώρα οι αγανακτισμένοι, είναι να βρούμε έναν τρόπο να ομονοήσουμε εναντίον των 300 τυράννων και του τερατώδους συστήματος που έχουν οικοδομήσει, αν κι αυτό φαίνεται να είναι αδύνατο…
