Η πατρίδα μας μπήκε στον καινούργιο χρόνο με τους χειρότερους οιωνούς.
Η οικονομική κρίση συνεχώς βαθαίνει και διευρύνεται επηρεάζοντας όλο και περισσότερο τις μεσαίες και κατώτερες κοινωνικές ομάδες του λαού μας. Η δυσχερής αυτή εξέλιξη δεν φαίνεται, να επηρεάζει τη σκέψη της κυβέρνησης ώστε να αναπροσαρμόσει τη μνημονιακή της πολιτική με ανακατανομή των οικονομικών βαρών προς τις οικονομικά εύρωστες ομάδες που έχουν και τη δυνατότητα ανταπόκρισης αλλά φέρουν και την κύρια ευθύνη για τον εκτροχιασμό της οικονομίας ώστε να ενισχυθεί το αίσθημα κοινωνικής δικαιοσύνης, το οποίο, δυστυχώς, κανείς δεν λαμβάνει υπόψη του ως κρίσιμο και γενεσιουργό μέγεθος των κοινωνικών εξελίξεων.
Με άλλα λόγια η ασκούμενη οικονομική πολιτική δεν μπορεί να επιμένει στην υπηρέτηση και την προστασία των διεθνών δανειστών και των τραπεζών, εγχωρίων και μη, απομυζώντας και την τελευταία ικμάδα του Ελληνικού λαού.
Η πολιτική αυτή υπονομεύει την κοινωνική συνοχή, διαταράσσει τις κοινωνικές ισορροπίες, οδηγεί το λαό στην αβεβαιότητα, την απελπισία και την οργή, ιδιαίτερα την Ελληνική νεολαία οδηγεί με μαθηματική βεβαιότητα στην κοινωνική έκρηξη, της οποίας την έκταση, τη διάρκεια και το βάθος δεν μπορούν να καταλάβουν εκείνοι οι οποίοι έχουν την διακυβέρνηση της χώρας, γιατί, προφανώς, είναι μακράν της ιστορικής γνώσης, είναι άγευστοι της κοινωνικής ψυχολογίας και διατρίβουν πέραν και έξω από την ψυχή του λαού, στην οποία γδέρνουν δραματικές του βιοτικές ανάγκες.
Πριν είναι πολύ αργά, ο Σύνδεσμος κραυγάζει και πάλι στεντορίως:
Η κυβέρνηση να συνειδητοποιήσει, πριν η θρυαλλίδα ανάψει, ότι έχει τεράστια ευθύνη να εξασφαλίσει την κοινωνική ειρήνη και την κοινωνική συνοχή. Εν όψει μάλιστα και των εμφανώς διογκούμενων Εθνικών κινδύνων. Οι ποικιλώνυμοι εχθροί οι οποίοι μας περιβάλουν, ιδιαίτερα οι εξ΄ ανατολών, περιμένουν την εσωτερική αποσύνθεση για να ικανοποιήσουν τις αρπακτικές ορέξεις τους. Και ο τόπος δεν έχει την πολυτέλεια ούτε για νέες εθνικές τραγωδίες ούτε και από μία νέα κάθαρση.
Τούτη την ύστατη ώρα, η εμπέδωση αισθήματος κοινωνικής δικαιοσύνης αποτελεί προτεραιότητα για την κυβέρνηση. Ο «Σύνδεσμος» χωρίς να φοβάται τις λέξεις κρούει με τον πλέον ηχηρό τρόπο για άλλη μία φορά τον κώδωνα του κινδύνου και
ΕΠΙΣΗΜΑΙΝΕΙ :
Δεν υπάρχει οδυνηρότερη, δεν υπάρχει πιο αποτρόπαια κατάρα από την κατάρα της εμφύλιας σύγκρουσης. Και μία τέτοια σύγκρουση σήμερα, δεν θα έχει ιδεολογικά χαρακτηριστικά. Θα είναι σύγκρουση «αδελφοφαγική».
Διερωτάται κανείς. Μήπως οι διεθνείς μας εκμεταλλευτές την επιδιώκουν για να εξαρτήσουν το λαό, επί μακρόν, κάτι το οποίο δεν αντιλαμβανόμαστε;
Το ερώτημα, αναγόμενο στο πρόσφατο ιστορικό μας παρελθόν δεν είναι εύκολο.
Ο πολιτικός κόσμος και πρωτίστως η υπεύθυνη κυβέρνηση οφείλει να συνειδητοποιήσει τις επερχόμενες δυσμενείς εξελίξεις και αντί να κόπτεται για τα συμφέροντα των διεθνών δανειστών (τοκογλύφων) να προστατεύσει τα συμφέροντα του Λαού και του Έθνους.
Και αυτά υπηρετούνται καταρχήν με την κοινωνική συνοχή και την εθνική ομοψυχία, μέσα από τη δικαιότερη κατανομή των βαρών.
Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ Ν. ΚΡΗΤΙΚΟΣ
