Κατά την προϊστορική περίοδο – δηλαδή μεταξύ του 1967 – 2008 μ.Χ. – αυτή τη στενή λωρίδα γής, που περιβρέχει η Ανατολική Μεσόγειος, κι ενώνεται με τις βάρβαρες χώρες του Βορρά, την κατοικούσαν δυό φυλές. Βέβαια ήταν ελληνικής καταγωγής και οι δυό, όμως πέρα απ’ αυτό τις χώριζαν αρκετά ουσιώδη πράγματα. Η μία ήταν η φυλή των Μοχθούντων, που ήταν η πιο πολυάριθμη.
Του Α. Χαρχαλάκη
Η άλλη ήταν η φυλή των λεγόμενων «επικεφαλής» και ήταν μικρή σε ποσοστό επί του ιθαγενούς πληθυσμού. Κατά τα πρώτα χρόνια εκείνης της χρονολογικής περιόδου, ήρθανε στη χώρα διάφορες βάρβαρες φυλές: Τεύτονες, Γαλάτες, Βίκιγκς, Αλάριχοι, Γότθοι, Ρωμαίοι, Ούννοι και κάθε (ξένης) καρυδιάς καρύδι. Βεβαίως σε προηγούμενες «αφίξεις» των, έρχονταν οπλισμένοι σαν αστακοί, όμως η μανία τους ξεσπούσε στη φυλή των Μοχθούντων, είτε στα «αστικά» κέντρα, είτε στην ύπαιθρο.
Ακόμη – παρά τη χρονική απόσταση από ‘κείνες της επιδρομές – υπάρχουν τα σημάδια της αγριότητάς των, αρκεί νάχει κανείς τη μνήμη, και προπάντων τη θέληση να τα εντοπίσει… Περιέργως τότε δεν πείραζαν καθόλου τους «επικεφαλής», οι οποίοι κιόλας πήγαιναν μαζί τους, έτσι για να εκδικηθούν τη φυλή των Μοχθούντων.
Όμως περιέργως (;) αυτή τη φορά, ήρθανε σαν… φίλοι! Ντυμένοι με τα καλά τους, και με πλατύ χαμόγελο. Απ’ όπου περνούσανε, χτυπούσανε φιλικά τους ανθρώπους της φυλής των Μοχθούντων στην πλάτη, είτε στα γιαπιά δουλεύανε, είτε στα χωράφια, στα εργοστάσια, στα γραφεία, στα επιστημονικά εργαστήρια! Περίεργο, τέτοια… οικειότητα;
Ήταν φυσικά και μερικοί που δεν πείστηκαν με τίποτα από όλη αυτή την οικειότητα, όμως ήταν λίγοι και οι επικεφαλείς, τους κατηγορούσανε για ψεύτες κι εχθρούς αυτής της χώρας, με τους ιθαγενείς πληθυσμούς. Αλλά… Αλλά. Οι επικεφαλείς, τους καλοδέχτηκαν, περιμένοντας «στην αγορά συναθροισμένοι» (Καβάφης), κι όταν αγκαλιάστηκαν, φιλήθηκαν σταυρωτά! Οπωσδήποτε «οι άνθρωποι αυτοί, ήταν μια κάποια λύσις!» (Καβάφης). Θα τους συνδράμανε στον διαρκή πόλεμο με τη φυλή των Μοχθούντων.
Στην ανάγκη, να νομοθετήσουν κιόλας! Ανεξαρτήτως αν οι «Βάρβαροι» του Καβάφη δεν νομοθέτησαν… Εξ άλλου «Τι νόμους πια να κάνουν οι Συγκλητικοί»; (Καβάφης). Έτσι μία και δυο, παράδωσαν τη γραφική ύλη στους βάρβαρους και τους είπαν: επειδή είστε φίλοι μας, θ’ αφήσουμε να νομοθετήσετε εσείς! Κι όσο για τους δικούς μας νόμους, που είναι για τους ιθαγενείς, θα τους επιβάλλουμε σε θέματα που δεν έχουν σχέση με τη φιλία μας! Ξέχασα να πώ, ότι στους επικεφαλείς υπήρχε και μια γυναίκα μ’ ένα κακόηχο όνομα: Φάνη Πάλη. Έδειχνε νάχει σπουδαία θέση και λόγο, γιατί κρατούσε ένα χαράκωμα από το οποίο εκτόξευε βόμβες μολότωφ, προς το πεδίο μάχης των Μοχθούντων. Βεβαίως την επιχείρηση συντόνιζε ένας μπούας (χοντρός δηλαδή), πούχε ένα ξενόφερτο όνομα: Καράμ Αλή… Ποιος ξέρει τίνος διαούλου σπορά ήτανε…
Η μάχη κρατούσε εντατικά, και κάποιοι από το στρατόπεδο των επικεφαλής, αξιωματούχοι και ορτινάτζες, (αυτές κι αν ήταν!!!) είχαν επιδοθεί με ζήλο να ανοίγουν λαγούμια, με κατεύθυνση το αντίστοιχο στρατόπεδο. Αντί για σχεδιαγράμματα χρησιμοποιούσανε τα βιβλία με τους νόμους που τους είχαν δώσει οι «μουσαφίρηδες»… Βέβαια η φυλή των Μοχθούντων τους είχε πάρει χαμπάρι, κι ορμούσε να σταματήσει τα λαγούμια, όμως εκείνοι το χαβά τους… Ξαφνικά έριξε κάποιος μια ιδέα, που την είπε στους Βάρβαρους: Δεν πάμε στην… Πατρίδα μας (Βρυξέλες), να σκεφτούμε με την ησυχία μας, πως θα δαμάσουμε όλον αυτό το συρφετό;
Κανονίστηκε, στην σπείρα (συγνώμην στην παρέα) που θα πήγαινε, νάναι η κυρία με το κακόηχο όνομα. Όταν πήγανε κι άρχισε η συζήτηση, (έγινε λόγος και για τους συρφετούς στις χώρες των Βαρβάρων), πάνω που τα συμφωνούσανε κι ήταν να… δέσει το γλυκό, η κυρία αυτή, ένοιωσε έντονη την ανάγκη για ένα αναψυκτικό! Τη συνόδεψαν μερικοί φίλοι στο κυλικείο κι αφού ήπιαν τη σφαή (το αναψυκτικό ήθελα να πώ) τόριξαν στην πάρλα. Κανείς δεν άνοιωσε την ανάγκη να γυρίσει στην αίθουσα όπου παίρνοντας οι αποφάσεις για την αντιμετώπιση της φυλής των Μοχθούντων!!! Εξ άλλου, γιαυτό δεν πήγαν εκεί, για να δούν τι θα κάνουν με δαύτους;
Κι οι εντός της αιθούσης το γνώριζαν, αφού τάχανε εκ των προτέρων κάμει «πλακάκια»… Βέβαια όταν δακρυλογραφήθηκε το κείμενο της απόφασης, έφερε στην κορυφή της σελίδας τον αριθμό 65. Και στο τέλος είχε ένα λογότυπο (ενώ αυτά μπαίνουν στην κορυφή) που παρίστανε μια αλυσίδα με χοντρούς κρίκους…
Όταν γύρισε η κυρία με το κακόηχο όνομα στη χώρα με τους ιθαγενείς, παράγγειλε σ’ έναν σιδερά του διοικητηρίου να φτιάξει μια, ακριβώς όπως στο χαρτί… Ο σιδεράς διέρρευσε το γεγονός για την παραγγελία, κι άρχισε το σούσουρο στο στρατόπεδο της φυλής των Μοχθούντων… Ακούστηκαν άγριες φωνές: Θα τη σπάσουμε! Δεν θα μπορέσουν να μας δέσουνε μ’ αυτή, κι άλλα… Μερικοί κιόλας κινήθηκαν απειλητικά…
Κάποιοι όμως περίεργοι τύποι, που μια ήταν στο στρατόπεδο και μια υτρύπωναν εκεί που ήταν οι Επικεφαλής, προσπάθησαν να ηρεμήσουν την κατάσταση. Και με τι τρόπο νομίζετε; Αγριεύοντας τη φυλή, για να την εκτονώσουν μ’ αυτό τον τρόπο και να μην κινηθεί!!!… Ακούστε λόγια: «Η ΓΣΕΕ ζητά να καταψηφισθεί αυτή η επαίσχυντη απόφαση» κ.λ.π. Αλλα: «Πρόκληση για τους εργαζόμενους, αλλά και για το όποιο ευρωπαϊκό κοινωνικό μοντέλο έχει απομείνει» ΑΔΕΔΥ.
Μερικοί Μοχθούντες γέλασαν: «Το σόϊ πράμα είναι αυτό το «κοινωνικό μοντέλο»; Δηλαδή… φάγαμε κι έχει κιόλας απομείνει; Μωρέ πετάκτε το, μα… χορτάσαμε…». Ένας μάλιστα ακούστηκε να λέει:
«Να… το χέσω εγώ, που πιάστηκα στον ύπνο και πίστεψα τα λόγια από τα μπαλκόνια … Βέβαια προχθές που κυκλοφόρησε πως ψηφίστηκε το χαρτί με το 65 στην κορφή, και το συζητούσαμε μ’ έναν γνωστό, του είπα: Ποιος μας ρώτησε που μας βάλανε στην παρέα των Βαρβάρων; Εμένα δε με ρώτησε κανένας!» Κι αυτός γέλασε και με ρώτησε με σημασία: «Τι ψήφισες;» Είπα ένα κόμμα απ’ αυτά τα χρωματιστά, πλήν κόκκινου χρώματος… Γέλασε σαρκαστικά: τράβα τα τώρα δύστυχε… Αλλά τι φταίς κι εσύ… άλλοι φταίνε… Τα λέγαμε βέβαια, μα που να στήσεις αυτί, με τόσους ψιθύρους στ’ αυτιά σου, που θέλουνε ξεπάτωμα!!!
Τώρα, όπισθεν ολοταχώς… Αυτή τη ρότα χαράζει η συμμορία των Βαρβάρων, για τη φυλή των Μοχθούντων… «Δηλαδή πόσο πίσω;» Ρώτησα εγώ ο μαχητής του στρατοπέδου της φυλής. «Πριν μπούμε στην ιστορική περίοδο, θα γυρίσουμε στην προϊστορική;» Κι ο συνομιλητής μου απάντησε: «Δηλαδή νόμισες πως θα μπεις στην ιστορική περίοδο, της ανθρωπιάς της πληρωμής του μόχθου σου, της αξιοπρέπειας; Κούνια που σε κούναγε… Αν δεν στείλεις κατά… Καπερναούμ «επικεφαλείς» και Βάρβαρους, βλέπεις «όνειρα θερινής νυκτός»! Γκέκε;
Κι εγώ ο μαχητής συλλογίστηκε χωρίς να μιλήσω: Τι δουλειά έχω βέβαια εγώ, μέσα στα θεριά που δεν έχουν έλεος… Αλλά που θα πάει… Όταν ξεχειλίσει η οργή όλων εμάς που προσπαθούν να μας γυρίσουν σε σκοτεινούς καιρούς, τετέλεσται το… καρέ των επι κεφαλής και των συνεταίρων τους Βαρβάρων!…. Θέλουμε την ελληνική Γή, που την γονιμοποιούμε με τον ιδρώτα μας, για μας και τα παιδιά μας! Ούφ πιά!!
