Οι εφημερίδες και τα ΜΜΕ έχουν πάρει κυριολεκτικά φωτιά και σαφώς το μέρος της μεταρρύθμισης. Παντού βγαίνει πλέον ο υπουργός παιδείας Στυλιανίδης και με εμπρηστικές δηλώσεις αναφέρει την εφαρμογή της μεταρρύθμισης στο σύνολό της. Επαναφέρει τη συζήτηση για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια, μετά την αναβολή της απ’ τις φοιτητικές κινητοποιήσεις των δύο τελευταίων ετών, δηλώνοντας ότι: “Χρειάζεται ένα σοκ και αυτό δεν μπορεί να είναι άλλο από την αναθεώρηση του άρθρου 16 του συντάγματος ώστε να σπάσει το κρατικό μονοπώλιο και να μπορεί στην Ελλάδα να λειτουργήσει ελεύθερα και το μη κρατικό πανεπιστήμιο.”.
Κάτι που συμφωνεί απόλυτα και το ΠΑΣΟΚ μιας και δεν ξέχασε ποτέ τις δευσμεύσεις του προς τους επιχειρηματίες, ότι θα ιδρύσει ιδιωτικά πανεπιστήμια. Δεν μας συγκινεί η δήθεν αντιπολίτευση που ασκεί για το ζήτημα των ιδιωτικών, όπως κάνει και για το ζήτημα των ιδιωτικοποιήσεων στο δημόσιο τομέα, αφού το ΠΑΣΟΚ τόσα χρόνια άνοιξε ουσιαστικά το δρόμο στη ΝΔ να αποτελειώσει ότι το ίδιο άφησε όρθιο.
Η επόμενη κίνηση της κυβέρνησης για την προώθηση της μεταρρύθμισης είναι η εφαρμογή του νέου νόμου-πλαίσιο για τις πρυτανικές και προεδρικές εκλογές. Αυτή είναι η πρώτη προσπάθεια, απ’ την μεριά της κυβέρνησης, για την κεντρική εφαρμογή του νέου νόμου χρησιμοποιώντας τις πρυτανικές εκλογές ως όχημα, με την επίφαση μιας δημοκρατικότερης διαδικασίας, για να περάσει με μεγαλύτερη άνεση όλο το νόμο πλαίσιο, απέναντι στον οποίο αντιδρά εδώ και δύο χρόνια η πλειοψηφία των φοιτητών μέσα από ένα μαζικό κίνημα καταλήψεων και διαδηλώσεων. Μεθοδευμένα δηλαδή η συζήτηση μεταφέρεται στο αν θα “διασφαλιστεί η δημοκρατία στα ελληνικά πανεπιστήμια” και όχι στο νόμο πλαίσιο, τμήμα του οποίου αποτελεί και η αλλαγή στην διαδικασία των πρυτανικών εκλογών. Άλλωστε, απ’ τις δηλώσεις του Υπουργού (πέρα απ’ τον αντιδραστικό χαρακτήρα…) φαίνεται η διάθεση για συνολική εφαρμογή του νόμου: “Διατίθενται πια τα θεσμικά εργαλεία στις διοικήσεις των πανεπιστημίων για να μπορεί να προστατευθεί η ομαλή ακαδημαϊκή λειτουργία, οι δημοκρατικές διαδικασίες και η ελευθερία έκφρασης από ακραία μικροσύνολα που συχνά με τις συμπεριφορές τους δυναμιτίζουν όχι μόνο την ποιότητα αλλά και την ίδια την ύπαρξη του ελληνικού πανεπιστημίου.”.
Η νέα ρύθμιση έρχεται να «εκδημοκρατίσει» τις πρυτανικές εκλογές, καθώς με το νέο νόμο συμμετέχουν όλοι οι φοιτητές και όχι εκλέκτορες που ορίζονται από τις παρατάξεις (ανάλογα με τα αποτελέσματα των εκλογών), όπως γινόταν μέχρι τώρα. Αυτό αποτελούσε στην ουσία ένα κομματικό παζάρι ανάμεσα στους εκάστοτε υποψήφιους και τις καθεστωτικές παρατάξεις για την εκλογή αυτού του οργάνου. Με την πρόφαση της αντιμετώπισης της διαπλοκής εισάγεται η καθολική ψηφοφορία χωρίς όμως να εμποδίζεται ουσιαστικά με κανένα τρόπο το παζάρι ανάμεσα στους υποψήφιους πρυτάνεις και στις καθεστωτικές παρατάξεις. Στην πραγματικότητα όμως δεν γίνεται καμία ουσιαστική αλλαγή, αφού δεν αλλάζει ο θεσμός του οργάνου που είναι κύρια υπεύθυνο για την εφαρμογή της κυβερνητικής πολιτικής στα πανεπιστήμια και το οποίο δεν δέχεται κανέναν έλεγχο από τους φοιτητές. Αντίστοιχα στα υπόλοιπα όργανα συνδιοίκησης η φοιτητική εκπροσώπηση είναι τόσο μειοψηφική που ουσιαστικά δεν παίζει κανέναν ρόλο.
Η θητεία, λοιπόν, ενός αντιδραστικού πρύτανη, όπως ο Γρυσπολάκης, και η πολιτική που εφαρμόζει στο ίδρυμα, κρίνεται κάθε φορά απ´ τις πολιτικές κατευθύνσεις που επιβάλλονται στα πανεπιστήμια. Η προσπάθεια του Γρυσπολάκη να “εκσυγχρονίσει” το Πολυτεχνείο Κρήτης με την πολεμική ενάντια στο 100%φοιτητικό κίνημα – καταδίκη καταλήψεων, “κόψιμο” εξεταστικών, προσπάθεια περιορισμού των συνελεύσεων, καταστολή (1η Ιούνη) – και τα επιχειρηματικά πλάνα, συμπλέει με τις ευρωπαϊκές πολιτικές για την εισαγωγή ιδιωτικοοικονομικών κριτηρίων στην λειτουργία του πανεπιστημίου, την εντατικοποίηση των σπουδών και την πειθάρχηση του φοιτητικού κινήματος. Η δυναμική και οι νίκες του κινήματος είναι αυτές που θα καθορίζουν κάθε φορά ποιες πολιτικές θα μπορεί να εφαρμόσει ο εκάστοτε πρύτανης.
Η μάχη της ανατροπής του νέου νόμου έρχεται να δοθεί μέσα σε ένα διάστημα μεγάλων κοινωνικών συγκρούσεων με τη πολιτική της κυβέρνησης (αντί-ασφαλιστικός νόμος, μαχητικές απεργίες των εργαζομένων στη ΔΕΗ και στους δήμους), ιδιωτικοποιήσεις του ΟΤΕ και των λιμανιών αλλά και όλη αυξανόμενη λιτότητα και ακρίβεια που πλήττει μεγάλα τμήματα του κόσμου της εργασίας. Ο υπουργός παιδείας διαλαλεί πως πρέπει να εφαρμοσθούν άμεσα οι κύριες διατάξεις του νέου νόμου εκβιάζοντας την πανεπιστημιακή κοινότητα με διακοπή της χρηματοδότησης και άλλα έκτακτα μέτρα σε αντίθετη περίπτωση.
Μέσα σε αυτό το κλίμα τρομοκρατίας πρέπει να στείλουμε μήνυμα ανυπακοής στους εκβιασμούς του υπουργείου. Καλούμαστε να δείξουμε ότι η εφαρμογή του νόμου πλαίσιο σπάει στην πράξη αρχίζοντας από το σπάσιμο των πρυτανικών εκλογών. Να συμπορευθούμε μαζί με τους υπόλοιπους συλλόγους πανελλαδικά που δίνουν τον ίδιο αγώνα με εμάς, για την οριστική κατάργηση του νόμου και συνολικά της εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης προχωρώντας σε ένα νέο γύρο συνελεύσεων – καταλήψεων – διαδηλώσεων. Το φοιτητικό κίνημα πρέπει να ωθήσει τους εργατικούς αγώνες να ξαναβγούν στο προσκήνιο και να διεκδικήσουμε από κοινού αυτό που μας ενώνει δημιουργώντας ένα ενιαίο μέτωπο παιδείας – εργασίας. Παλεύοντας κόντρα στην διαμόρφωση του αυριανού εργαζόμενου, του ευέλικτου και αναλώσιμου, που θα έχει μάθει ότι η πραγματικότητα που βιώνει είναι η μόνη δυνατή πραγματικότητα και διεκδικώντας αιτήματα πάνω στις σύγχρονες κοινωνικές ανάγκες.
Οι κινητοποιήσεις του φοιτητικού κινήματος έχουν καταφέρει να μπλοκάρουν, μέχρι τώρα, το νόμο, απ’ την μέρα που ψηφίστηκε πραξικοπηματικά απ’ την Νέα Δημοκρατία. Την στιγμή, λοιπόν, που κρίνεται αν η κυβέρνηση θα καταφέρει να υλοποιήσει τις μεταρρυθμίσεις που έχουν μείνει στα χαρτιά τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα, είναι ζήτημα του φοιτητικού κινήματος να αναμετρηθεί ξανά κεντρικά με την κυβέρνηση και να ανατρέψει οριστικά το νέο νόμο-πλαίσιο.
ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ:
- ΝΑ ΚΑΤΑΡΓΗΘΕΙ Ο ΝΕΟΣ ΝΟΜΟΣ ΠΛΑΙΣΙΟ.
- ΝΑ ΑΠΟΣΥΡΘΕΙ ΤΩΡΑ Ο ΠΡΟΤΥΠΟΣ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΣ ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΣ.
- Να αποσύρει την υποψηφιότητα του ο πρύτανης της βίας ΓΡΥΣΠΟΛΑΚΗΣ.
- Να ανατραπούν οι νόμοι για αξιολόγηση, ΙΔΒΕ, ΔΟΑΤΑΠ.
- Να μην αναθεωρηθεί το Σύνταγμα και το άρθρο 16. Όχι στα ιδιωτικά πανεπιστήμια.
- Κάτω ο νέος νόμος για το ασφαλιστικό.
- Δωρεάν σίτιση, στέγαση, συγγράμματα,συγκοινωνίες για όλους. Αύξηση των δαπανών για όλες τις κοινωνικές ανάγκες.
ΠΑΛΕΥΟΥΜΕ ΓΙΑ:
- Ενιαία Δημόσια και Δωρεάν Πανεπιστημιακή Εκπαίδευση για όλους.
- Ένα ενιαίο πτυχίο με όλα τα επαγγελματικά και εργασιακά δικαιώματα σε αυτό, μοναδική προϋπόθεση για την εύρεση δουλειάς.
- Εκπαίδευση και έρευνα για τις πραγματικές ανάγκες της κοινωνίας και όχι της κερδοφορίας. Έλεγχος από τις γενικές συνελεύσεις φοιτητών-καθηγητών- εργαζομένων.
- Λιγότερη δουλειά, δουλειά για όλους, αύξηση των αποδοχών για να ζει ο καθένας αξιοπρεπώς από μια και μόνο δουλειά, όχι στην ημιαπασχόληση και στις ελαστικές σχέσεις εργασίας.(κατάργηση ΔΠΥ, ΑΣΕΠ, σύμβαση έργου, το καθεστώς ωρομίσθιων, άνοιγμα οργανικών θέσεων για τους απόφοιτους των καθηγητικών σχολών). Όλα τα επαγγελματικά και εργασιακά δικαιώματα σε αυτό.
