Κύριε Διευθυντά, παρακαλώ δημοσιεύσατε την παρούσα μου επιστολή ευχαριστώντας προκαταβολικά για την φιλοξενία
Και τούτη τη φορά θα κουράσω και πάλι τον φίλο μου αναγνώστη με το καυτό θέμα, αυτό το κατάντημα του Αγρότη.
Στην Κατοχή, -θυμάμαι, καθότι Προπολεμικός ο Γράφων- που όλοι μας τότε είχαμε σπόρο απο Λινάρι το οποίο σπέρναμε, τον θερίζαμε, τον κλόθαμε, και απο εκείνο το φυτό ύφαιναν οι γυναίκες πουκάμισα. Με την μεγάλη κρίση όμως -τότε-τρώγαμε τον σπόρο για ψωμί μιά που το ψωμί ήταν είδος πολυτελείας. Μα έλα που και το πουκάμισο -για ‘κείνη την εποχή- ήταν είδος πολυτελείας… Γι’ αυτό οι μεγαλύτεροι μας είχανε βγάλει το γνωμικό στην Γλώσσα τους: “Απου τρώει τον Λιναρόσπορο, τρώει το πουκάμισο του”.
Αυτό το γνωμικό ταιριάζει κατα γράμμα και έννοια για το κατάντημα του Αγρότη. Αιώνες ήταν ο σκελετός της Οικονομίας μας και με την “Πρόοδο” και την “Εξέλιξη” του εικοστού και του εικοστού πρώτου αιώνα κατάντησε ο έρημος μας ο Αγρότης “διακονιάρης”.
Δυό φορές κάηκε το ανατολικό Σέλινο μα και άλλες δύο το Δυτικό επι των ημερων μας, που σ’ αυτές τις πυρκαγιές κάηκαν και τα δίκτυα άρδευσης μα και πολλά ζώα -ζημιές δηλωμένες, βεβαιωμένες-, “χωρίς να πάρει ο Αγρότης δεκάρα για αυτή την Συμφορά”!!!
Πού είναι το Κράτος μας;;
Mέχρι το 1959 που έφυγα φαντάρος, τα βουνά και οι πλαγιές λουλούδιαζαν απο αιγοπρόβατα, και τώρα περνάς και δέν βλέπεις ένα!! Στα γυρόχωρα με τα πορτοκαλο-λεμονο-μαντάρινα ήταν νοικοκυριά ατράνταχτα. “Φουρνές, Βατόλακος, Σκινές,
πορτοκαλιές μυρίζουν, με πορτοκαλολεμονιές, τσι κοπελιές προικίζουν.”
Έρχεται η μύγα “ΤΣΕ-ΤΣΕ”, πανούκλα μεγάλη για τα εσπεριδοειδή, -που πιθανόν “να την φέρανε και οι βιομήχανοι που βγάζουν τα φάρμακα για την πάταξη του εντόμου για να τα παίρνουν σε χοντρά”!!
Και ενώ στο καράβι παίρνω πορτοκαλάδα απο φρέσκο πορτοκάλι, την πλήρωσα -πέρυσι- το ποτήρι τρία(3) ευρώ, στο χωράφι στα αζήτητα!!
Και έρχομαι στις “Δυναμικές” λεγόμενες καλλιέργειες, αυτές των θερμοκηπίων. Θερμοκηπιακές εγκαταστάσεις πανάκριβες και όλες στις τράπεζες, πανάκριβα τα σπόρια και τα φυτώρια, τα φάρμακα και τα λιπάσματα, και η ντομάτα, αυτή την στιγμή που γράφω, στην Κουντούρα πληρώνεται στον παραγωγό 25-30 λεπτά το κιλό!!! Εισαγόμενο -έντομο- πρίν δέκα χρόνια -πιθανόν κι αυτό απο τις βιομηχανίες- όπου υπάρχει θερμοκήπιο ντύθηκε με βιομηχανικό προϊόν αυτό την “σίτα” με τεράστιο -για τον παραγωγό- κόστος προστασίας της παραγωγής του. Πέρυσι μας φέρανε ένα άλλο έντομο που είχε πρωτοεμφανιστεί πρίν τριάντα χρόνια (30) στην Λατινική Αμερική, αυτό το “Τούτα” που δέν την έπιανε ούτε το “λανέιτ” με τεράστιες καταστροφές στην παραγωγή ντομάτας, θύμα της οποίας υπήρξε και ο γράφων χωρίς να αποζημιώνεται ο αγρότης ούτε ένα σέντς. Μα, στ’ αλήθεια, εάν αυτές οι ζημιές γινόταν σε βιομηχάνους ή εφοπλιστές θα είχαν κι αυτοί την ίδια τύχη, δηλ. ούτε δεκάρα αποζημίωση;;
Για το κατάντημα αυτό του Αγρότη, δέν μου μένει αμφιβολία πως ακέραια την Ευθύνη την φέρνει το Σύστημα και οι Πολιτικοί. Δέν άκουσα ποτέ Πολιτικό -οιασδήποτε Παράταξης- να πεί πως “εάν δέν αποζημιωθούν οι Αγρότες απο τις βεβαιωμένες Ζημιές τους, θα παραιτηθώ απο βουλευτής”! Τεράστιες Ευθύνες βέβαια και οι Ενώσεις μας, μα και οι γεωπόνοι.
Στήριξη και Υποστήριξη κύριοι, προστασία σε όλους και παντού! Στον Σφακιανό, στον Αποκορωνιώτη, στον Κισσαμίτη, στον Σελινιώτη…
“Κίσσαμος με τ’ αμπέλια σου, Σέλινο με τσ’ ελιές σου, Σφακιά με τα κουράδια σου, τσ’ όμορφες κοπελιές σου”. Αυτή την μαντινάδα άκουγα όταν ήμουνα μικιό κοπέλι, και τώρα;;
Οι σοδειές κατάντησαν λινόσπορος και ο Αγρότης το πουκάμισο. Και “απου τρώει το λινόσπορο, τρώει το πουκάμισο του”.
Θα συνεχίσουμε σε επόμενη επιστολή.
Μετα Τιμής
ΘΕΟΔΩΡΟΣ Σπ. ΖΟΥΡΙΔΑΚΗΣ
