Τα αρνητικά γεγονότα των τελευταίων ετών στο χώρο της ανώτατης εκπαίδευσης είχαν καταβαραθρώσει κάθε έννοια παιδείας, γνώσης, κατάρτισης, ελεύθερης διδασκαλίας, μόρφωσης και επιμόρφωσης. Είχαν αντικατασταθεί από τις έννοιες κατάληψη, βία, φθορά, καταστροφή, διαφθορά. Το Δημόσιο Πανεπιστήμιο είχε και έχει «πιάσει πάτο» κατά την λαϊκή έκφραση, «μη έχοντας πιο κάτω άλλο σκαλί να κατέβει στου κακού την σκάλα» κατά τον Παλαμά, που υπήρξε και Γεν. Γραμματέας του Πανεπιστημίου και του οποίου θα τρίζουν τα κόκαλα με όσα συνέβησαν και συμβαίνουν στον ιερό χώρο του στοχασμού.
Του Παναγιώτη Ν. Κρητικού*
Πρώτο ενθαρρυντικό σημάδι είναι το γεγονός της δημοκρατικής ανατροπής μιας μειοψηφίας στην ηγεσία της ΠΟΣΔΕΠ, λυπάμαι που το γράφω, αρνητών, της εκπαιδευτικής διαδικασίας, με αριστερό, προοδευτικό, δυστυχώς, άλλοθι, η οποία, στο όνομα ιδιοτελών συνδικαλιστικών και κομματικών συμφερόντων και συνεπικουρούμενη από μηδενιστικές φοιτητικές μειοψηφίες, είχε επιβάλλει το κλειστό δημόσιο πανεπιστήμιο, μέσα από την ακατανόητη «μέθοδο» -πρώτοι εδώ και χρόνια την καταγγείλαμε ως αυτοκαταστροφική μορφή αγώνα- εννοούμε την διαδικασία των καταλήψεων, με συνέπειες τον αποκλεισμό κάθε πρόσβασης των φοιτητών, κυρίως των φοιτητών παιδιών του μη προνομιούχου λαού, στις πηγές της γνώσης.
Τίποτε το χειρότερο δε μπορούσε να συμβεί σε ό,τι αφορά στην εκπαίδευση των παιδιών του λαού από το κλειστό πανεπιστήμιο. Ας ελπίσουμε πως ό,τι συνέβη μέχρι σήμερα θα είναι ένα κακό, εφιαλτικό παρελθόν στον χώρο των πανεπιστημίων και ότι θα αρχίσει, επιτέλους, μια άλλη εποχή με ανοιχτό το πανεπιστήμιο, ελεύθερη διδασκαλία και ελεύθερη διακίνηση ιδεών, χωρίς βία αλλά και με νέες μορφές αγωνιστικών διεκδικήσεων για τη βελτίωση όρων και προϋποθέσεων με στόχο την αναβάθμιση και τον εκσυγχρονισμό της εκπαίδευσης εναρμονισμένης με τις ανάγκες του παρόντος και του μέλλοντος.
Ας ευχηθούμε ο διάλογος για την παιδεία, που ήδη άρχισε, διάλογος χωρίς προϋποθέσεις, ότι θα αποτελέσει το δεύτερο ενθαρρυντικό σημάδι μιας ευρύτερης εθνικής συνεννόησης για το μέγα αυτό θέμα, την παιδεία, πέρα από μικροκομματικές και μικροσυντεχνιακές σκοπιμότητες, ώστε να δημιουργηθεί ένα σταθερό και μακράς πνοής θεσμικό πλαίσιο και να πάψει η Παιδεία να είναι το πειραματόζωο «ερευνών». Να μπει σε δρόμο με στέρεο οδόστρωμα, προστατευτικά πλαίσια και οραματικό προσανατολισμό. Ιδού ένα ακόμα πεδίο σύγκλισης και συναίνεσης των πολιτικών δυνάμεων. Ιδού ένα ακόμα πεδίο εθνικής συνεννόησης και συναντίληψης όλων μας. Προς αυτήν την κατεύθυνση ας κινηθούμε και ας βοηθήσουμε όλοι.
Πρέπει, επίσης, το φοιτητικό κίνημα να απογαλακτιστεί από κομματικές επιρροές σχηματίζοντας γνήσιους φοιτητικούς συλλόγους, οι οποίοι θα αντικαταστήσουν τις σημερινές φοιτητικές κομματικές παρατάξεις.
*Ο Παναγιώτης Κρητικός είναι Πρόεδρος του Πολιτικού και Κοινωνικού Συνδέσμου «Ο ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΖΟΡΜΠΑΣ» και πρ. Αντ/ος της Βουλής
