Θα μπορούσε να είναι τίτλος ταινίας, ή θεατρικού έργου. Και μήπως δεν είναι; Μιλάμε για πολιτικο – κοινωνικό θέατρο: Κάποιοι επιδίδονται στις «αρπαχτές» και κάποιοι τους κυτάζουν, ξεροκαταπίνοντας λιγούρικα και με έκφραση επιδοκιμασίας: ώ αν μπορούσα κι εγώ τόσο!… Αλλά με τι… προσόντα… Αυτοί που επιδίδονται στις αρπαχτές, είναι μεγάλου – εθνικού θα έλεγα – βεληνεκούς, εν αντιθέσει με τους λιγούρηδες, που το βεληνεκές των είναι περιορισμένο και δρούν… περιφερειακά: έμποροι, διευθυντές δημοσ. οργανισμών, εργολάβοι, παπαδαριό, επιχειρηματίες, μικροαπατεώνες και άλλοι… ευσεβείς χριστιανοί. Που τηρούν ευλαβώς τις δέκα εντολές, και ειδικά μερικές εξ αυτών: «ου κλέψεις», «ου ψευδομαρτυρήσεις», «ου μοιχεύσεις».
του Α. Χαρχαλάκη
Και μια επιπλέον, που… την παρέλειψε ο Μωυσής: Ου δι΄γεις εντίμως, καθότι τούτο εστί βλακώδες και αντιπαραγωγικόν! Και ενδύκνειται μόνον δια …μωρούς και έντιμους ή σχετικώς έντιμους, κοινώς κοθώνια… Που δεν μπορούν να βουτήξουν «μαύρο χρήμα», ούτε νάχουν προσβάσεις στη Ζήμενς, στο υπουργείο πολιτισμού, στα κοινωνικά κονδύλια, στα ευρω – πακέτα κ.α. Κι αυτοί, γιατί αυτά τα κοθώνια τάχει αποστραφεί ο θεός της ελλάδος, που αντιθέτως είναι… μπαρής (συνεργάτης) των ατσίδων μεγάλου και μεσαίου βεληνεκούς… Και γελά κάτω από τα μουστάκια του σε κάθε νέα «αρπαχτή»! Μεγάλη η χάρη του!… Όμως εδώ θα ασχοληθούμε κυρίως με τους μεγάλους ατσίδες.
Που στην προσωπική τους ζωή, ακολουθούν τη θεωρία του αρχαίου έλληνος φιλοσόφου Επίκουρου: Τα πάντα να κατατείνουν στις απολαύσεις, την καλοπέραση, τον έρωτα – ορθόδοξο ή ανορθόδοξο – τις δυνατότητες επιβολής κ.λ.π. Και στην δημόσια (πολιτική) τους ζωή, ακολουθούν το παράδειγμα του αρχαίου αυτοκράτορα Ασουρβανιπάλ (Σαρδανάπαλου) που επέτρεπε τα πάντα στον εαυτό του, με τη δύναμη επιβολής που διέθετε. Με αποτέλεσμα να μπορεί, και να παραμπορεί, τα… επικούρεια, αλλά και άλλα που θα κοκίνιζε το χαρτί αν τάγραφα…
Αυτοί λοιπόν οι μεγάλοι ατσίδες, βγαλμένοι «με ζήλο απ’ τα σχολεία της προδοσίας» (Βάρναλης) είναι ξεφτέρια στα καραγκιόζικα… μαθηματικά: Αυτό δικό μου… κι αυτό δικό μου… κι αυτό δικό μου… κι αυτό… και αραιά και που: πάρτε και σεις κοθώνια, παρντόν παιδιά, ένα! Έτσι για να διατηρήστε, διότι μας είστε λίαν χρήσιμα δια τας συναλλαγάς μας! Αλλοίμονο (κι αυτό μεταξύ μας) αν απωλέσωμεν την λαϊκήν καλήν μαρτυρία!… Τότε θα υπάρξει πολιτική, δηλαδή ΕΘΝΙΚΗ κρίση… Κι επί των συναλλαγών μαζί σας, ημείς λαμβάνωμεν «μαύρο χρήμα», ασχέτως αν στην ουσία είναι… χρήμα αλληλοεκδουλεύσεων. Καθώς και εύνοιες παντός είδους. Και εγγυήσεις δια το μέλλον των παιδιών, των εγγονών, των δισέγγονων, των τρισέγγονών μας…
Μην νομισθεί βεβαίως πως έτσι κτίζουμε τα πολιτικά τζάκια, προς θεού! Εσείς μας δίνετε, πρωταρχικώς, τη δροσιά και την ανάσα των δημοσκοπήσεων και εν συνεχεία της ψήφου σας! Δια να βαίνουν όλα κατ’ ευχήν (μας), όχι στην «αποικία», αλλά στην… κρατιδιάρα της Ρωμανίας, κοινώς Ελλάδα!… Εμείς, ό,τι πολιτικό χρώμα και αν μας καλύπτει, π.χ. Βένετον ή Γαλάζιον, όπως στο Βυζάντιο, έχωμεν τας ιδίας ευκαιρίας και δυνατότητας δια όλα τα παραπάνω… Φυσικά δια το καλόν της Ρωμανίας και το δικό σας! Κι ας λέει ο αντίχριστος Βάρναλης: «ε ρε θύμα, ε ρε ψώνιο / ε ρε σύμβολο αιώνιο / αν ξυπνήσεις μόνο μιάς, / θάρθει ανάποδα και να πάνε στράφι τα έξη μεροκάματα που διέθεσε για να τον φτιάξει ο Γιαχβέ, ή Θεός των Χριστιανών; Δεν ξέρουμε αν το κατανοείτε, εν τη αγαθότητί σας, όμως ο Ντουνιάς (καθώς και το έθνος) ήμεθα ημείς και πέραν ημών το ΧΑΟΣ!
Γιαυτό ουδείς ψόγος, εις ότι αφορά τα φανερά ή κρυφά δρώμενα που μας καταλογίζουν οι εισαγγελείς και κάποιοι αρτηριοσκληρωτικοί έντιμοι!! Αν και κάποιοι εξ αυτών, ατυχώς, μας σύρουν όσα σύρει το σάρωθρον… Όμως ποιος τους ακούει; Και σαφώς, δεν τους χρειαζόμεθα ούτε για ψηφοφόρους… Ας μείνουν στην αρτηριοσκληρωτική τους εντιμότητα, που στο κάτω – κάτω δεν επιβραβεύεται όπως δείχνουν τα νούμερα των δημοσκοπήσεων!!! Κολλημένοι εσσαεί – όπως οι κοιλιές στα πλευρά κάποιων – στο περιθώριο της παγκοσμιοποιημένης Κοινωνίας μας!… Που δεν δείχνει σημεία επαναδιάταξης και επαναξιολόγησης των… αξιών που την διέπουν! Επ’ αγαθώ υμών, αλλά και ΗΜΩΝ, των οικούντων αυτή τη χώρα «όπου ανθεί φαιδρά πορτοκαλέα»! Και τα ΜΜΕ προάγουν την Νέαν Ελληνικήν Παιδείαν, επ’ οφελεία παντών: Ημών, της Οικονομίας, των Εργοδοτών, των εργαζομένων!… Και πάει… χωλαίνοντας…
