Χανιά και Παρίσι δίνουν στίγμα στην εξέγερση

Έγινα και εγώ αποδέκτης δυο σημαντικών άρθρων δυο ακόμα ανθρώπων της γενιάς του Πολυτεχνείου από Παρίσι και Χανιά.  Ερμηνεύουν την οργισμένη εξέγερση της νεολαίας και προτείνουν δείκτες προοπτικής πέρα από τα κόμματα της καθεστωτικής αριστεράς. Ο Νίκος Ηλιόπουλος από το Παρίσι (μέλος της επιτροπής κατάληψης του παραρτήματος της Πάτρας το Νοέμβρη του 1973 και διωχθείς το Μάρτη του 1973)  θέτει τελικά στην ανάλυσή του το ζήτημα της αναζήτησης δημοκρατίας παντού και μιας άλλης στάσης ζωής: «…Η δημοκρατία πρέπει να είναι παντού, αλλιώς δεν θα την βρίσκουμε πουθενά. Μια άλλη στάση ζωής είναι από τώρα αναγκαία, και εφικτή…».

Ο Δημήτρης Πατέλης από τα Χανιά, ως πανεπιστημιακός δάσκαλος και διεθνής θεωρητικός του μαρξισμού θέτει το ρόλο των εκπαιδευτικών επί τάπητος: «…Ο δάσκαλος δεν διδάσκει μόνο με τις πληροφορίες και τις γνώσεις που κοινοποιεί στους μαθητές του. Διδάσκει με την όλη στάση ζωής του, με τις πράξεις και τις παραλείψεις του, ιδιαίτερα στις κρίσιμες καμπές της ιστορίας. Κατά την ρήση ενός αληθινά σοφού στοχαστή, ο παιδαγωγός οφείλει επίσης να διαπαιδαγωγείται…».

Διαβάζοντας συχνά τον Άγιο Μάξιμο τον Ομολογητή[1], τον θεολόγο – φιλόσοφο- μάρτυρα, που διατύπωσε το διαλεκτικό δρόμο της προόδου «…είναι, εύ είναι, αεί εύ είναι[2]..» κατανοώ λοιπό ότι και αυτή η εξέγερση δεν βολεύεται στο «είναι» και επιθυμεί το «εύ είναι». Αν το χρέος των διανοουμένων είναι να συμπορευτούν μαζί με την εξεγερμένη νεολαία από το «είναι» στο «εύ είναι», το χρέος της θεολογίας είναι ακόμη πιο προχωρημένο. Όντας μαζί με τα νιάτα και τους διανοούμενους να δείξει με θεωρία και πράξη το «αεί εύ είναι».

Πηγή: manitaritoubounou