Καμία πειστική εξήγηση για την προστασία των ευαίσθητων κοινωνικών ομάδων δεν δίνει η κυβέρνηση όπως προκύπτει και από την απάντηση του Επιτρόπου για θέματα Οικονομικών και Νομισματικών Υποθέσεων κ. ΄Ολι Ρεν έπειτα από ερώτηση του ευρωβουλευτή της Ν.Δ. κ. Γ. Παπανικολάου σχετικά με το δημοσίευμα της Επιτροπής με τίτλο “Ερωτήσεις και απαντήσεις για την οικονομική βοήθεια στα κράτη μέλη της ευρωζώνης” στο οποίο τονιζόταν η σημασία αποζημίωσης των ευαίσθητων κοινωνικών ομάδων που πλήττονται από την κρίση.
Υπενθυμίζεται ότι στις 11.02.2011 αναρτήθηκε στην επίσημη ιστοσελίδα της Επιτροπής ενημερωτικός οδηγός στον οποίο υπήρχε ερώτηση σχετικά με το κοινωνικό κόστος του προγράμματος προσαρμογής στην Ελλάδα και όπου η Επιτροπή υπογράμμιζε πως τα όποια μέτρα λιτότητας δεν θα πρέπει να επιβαρύνουν τις κοινωνικές ομάδες που χρήζουν προστασίας καθώς και θα υπάρξει μέριμνα ώστε να αποζημιωθούν για τις όποιες αρνητικές επιπτώσεις των πολιτικών που θα ακολουθηθούν. Απευθυνόμενος στην Επιτροπή ο κ. Παπανικολάου θέλησε να πληροφορηθεί αν στο πλαίσιο των τακτικών ελέγχων της τρόικας στην Αθήνα έχουν συζητηθεί με σαφή τρόπο και με συγκεκριμένες προτάσεις οι σχετικές πολιτικές μέριμνας. Ο κ. Ρεν στην απάντησή του αρκέστηκε να σημειώσει πως η διατήρηση μεγάλων δημοσιονομικών ελλειμμάτων αποτελεί από μόνη της αντικοινωνική τακτική, ενώ η όποια αναδιανεμητική πολιτική στην Ελλάδα δεν είναι αποτελεσματική λόγω της υψηλής συχνότητας κρουσμάτων φοροδιαφυγής. Επομένως, ανεφέρει ο κ. Ρεν, οι απαιτήσεις δημοσιονομικής εξυγίανσης στο πρόγραμμα οικονομικής προσαρμογής τονίζουν σαφώς την ανάγκη καταπολέμησης της φοροδιαφυγής, πέρα από την αναπόφευκτη περιστολή των δαπανών. Ως προς την τελευταία, καταλήγει ο Φινλανδός Επίτροπος, θα πρέπει να αναφερθεί ότι η εφαρμοζόμενη περικοπή μισθών και συντάξεων ακολούθησε προοδευτική κλίμακα και διατηρήθηκε μέρος του επιδόματος αλληλεγγύης.
Ο κ. Παπανικολάου δήλωσε: “Η απάντηση του κ. Ρεν δεν επιδέχεται αμφισβήτηση. Είναι τουλάχιστον θλιβερό πως ένα χρόνο μετά την υπογραφή του μνημονίου, η κυβέρνηση αντιλαμβάνεται ως τρόπο μέριμνας για την αποζημίωση των ευαίσθητων κοινωνικών ομάδων από τις αρνητικές επιπτώσεις των πολιτικών που ακολουθούνται, την μετατροπή του 13ου και 14ου μισθού σε χαρτζιλίκι. Αντιλαμβάνεται ως φιλοικογενειακή πολιτική τις περικοπές της τάξεως των 2 δις ευρώ πολυτεκνικών και άλλων οικογενειακών επιδομάτων που προωθεί το μεσοπρόθεσμο πλαίσιο δημοσιονομικής στρατηγικής. Είναι σαφές ότι στο πλάνο της κυβερνήσης δεν χωράει η πρόνοια, δεν χωράει η οικογένεια, δεν έχουν θέση οι πολίτες που χρήζουν κοινωνικής προστασίας“.
