Να πω ότι καθώς γράφω τις γραμμές αυτές, οχτώ η ώρα το βράδυ της Πέμπτης 27 Ιανουαρίου, η αστυνομία βρίσκεται έξω από τη Νομική σχολή, το άσυλο έχει αρθεί εδώ και ώρες, αλλά προς το παρόν επικρατεί ηρεμία. Ο τίτλος του σημειώματος είναι εν μέρει παρμένος από ένα πολύ καλό σημείωμα του Παντελή Μπουκάλα στη σημερινή Καθημερινή, το οποίο πιάνει ένα θέμα που κι εγώ ήθελα να πιάσω -δεν πειράζει αν επαναλάβω τα ίδια.
Δεν θα συζητήσω αν έχουν δίκιο οι άδικο οι 237 καταληψίες μετανάστες της Νομικής, ούτε αν ενέργησαν αυτόβουλα ή κάποιος τους υποκινεί. Αν θέλετε στα σχόλια μπορείτε να θίξετε οποιοδήποτε σχετικό θέμα. Εγώ θέλω να σχολιάσω την άποψη που είδα να επαναλαμβάνεται δεκάδες φορές στη μπλογκόσφαιρα, ότι δηλαδή “μόνο στην Ελλάδα συμβαίνουν αυτά”.
Διάβασα, για παράδειγμα, στο antinews.gr, ότι Σε καμμία μα καμμία ευρωπαϊκή χώρα, σε κανένα συγκροτημένο κράτος του κόσμου ολόκληρου, κράτος με στοιχειώδη σεβασμό του νόμου και του ελάχιστου δημόσιου συμφέροντος, δεν θα μπορούσε ατιμώρητα να λάβει χώρα τέτοιο γεγονός και να ξημερώσουν το πρόβλημα κι οι αυτουργοί του απείραχτοι. Αυτό κάθε άλλο παρά αληθεύει -και, επειδή ο κ. Φαήλος Κρανιδιώτης, που έχει γράψει το άρθρο, και εγγράμματος και ενήμερος είναι, πρόκειται για ολοφάνερο και συνειδητό ψέμα.
Μετανάστες χωρίς χαρτιά υπάρχουν εδώ και δεκαετίες σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες (και στις ΗΠΑ-Καναδά) και στις χώρες αυτές είναι συνηθισμένο, κατά καιρούς, ομάδες μεταναστών, συνήθως με τη βοήθεια αλληλέγγυων πολιτών της χώρας, να προβαίνουν σε θεαματικές καταλήψεις διεκδικώντας νομιμοποίηση. Η πρώτη τέτοια ενέργεια που πήρε μεγάλη δημοσιότητα ήταν η κατάληψη της εκκλησίας του Αγίου Βερνάρδου, στο 18ο διαμέρισμα του Παρισιού, το 1996, από 300 μετανάστες χωρίς χαρτιά, τους περισσότερους Αφρικανούς (από το Μάλι και τη Σενεγάλη). Ο Π. Μπουκάλας αναφέρεται στο άρθρο του στην υπόθεση αυτή, αλλά κάνει ένα λαθάκι, δηλ. αφήνει να εννοηθεί ότι η επέμβαση της αστυνομίας ήταν ακαριαία, ενώ στην πραγματικότητα οι μετανάστες έμειναν δύο μήνες μέσα στην εκκλησία μέχρι τελικά να μπει η αστυνομία και να τους εκκενώσει με τη βία. Στη συνέχεια, κάποιοι από αυτούς νομιμοποιήθηκαν, άλλοι όχι.
Το περιστατικό αυτό φυσικά δεν ήταν το μοναδικό, τέτοια επαναλαμβάνονται στο Παρίσι κάθε χρόνο. Για παράδειγμα, πέρσι τον Ιούνιο (του 2010) περίπου 2000 μετανάστες χωρίς χαρτιά κατέλαβαν έναν εμβληματικό χώρο της πόλης, την πλατεία μπροστά στην Όπερα, και έμειναν εκεί αρκετές μέρες (νομίζω δύο εβδομάδες) και αποχώρησαν αφού η κυβέρνηση ικανοποίησε κάποια αιτήματά τους.
Οι μετανάστες χωρίς χαρτιά λέγονται στα γαλλικά les sans-papiers. Όμως το φαινόμενο δεν είναι κάποια “γαλλική εξαίρεση”. Στα ισπανικά οι αντίστοιχοι μετανάστες λέγονται sin papeles (χωρίς χαρτιά, πάλι) και έχουν κατ’ επανάληψη κάνει θεαματικές καταλήψεις, όπως ας πούμε σε 10 εκκλησίες της Βαρκελώνης το 2001 ή στον Καθεδρικό ναό της Βαρκελώνης λίγα χρόνια αργότερα. Άλλοτε δικαιώθηκαν (άλλωστε η κυβέρνηση Θαπατέρο έχει κατ’ επανάληψη νομιμοποιήσει παράνομους μετανάστες), άλλοτε τους έβγαλε η αστυνομία με το ζόρι.
Ακόμα και στην ελάχιστα χαλαρή και μεσογειακή Ελβετία, πέρσι το καλοκαίρι, 300 μετανάστες και πρόσφυγες χωρίς χαρτιά κατέλαβαν ένα πάρκο στο κέντρο της Βέρνης, της πρωτεύουσας της χώρας. Θα μπορούσα να συνεχίσω να φέρνω παραδείγματα από άλλες ευρωπαϊκές χώρες, αλλά νομίζω ότι περιττεύει. Αποδείχτηκε θαρρώ ότι το επιχείρημα του κ. Φαήλου, ότι τέτοια πράγματα μόνο στην Ελλάδα γίνονται, είναι έωλο.
Κατά τα άλλα, τόση ώρα που γράφω ακούω το διαδικτυακό ραδιόφωνο της zougla.gr, από το οποίο πληροφορούμαι (δεν ξέρω αν το είπαν άλλα κανάλια) ότι οι διαπραγματεύσεις έχουν σκαλώσει όχι επειδή οι μετανάστες αρνήθηκαν να πάνε στο κτίριο της οδού Ηπείρου που προτάθηκε, αλλά επειδή, ακούω, ο ιδιοκτήτης του κτιρίου (που μάλλον είναι και παλιός γνώριμος….) έθεσε όρους που δεν έγιναν δεκτοί ή ζήτησε επιπλέον χρήματα -και τέλος πάντων η παραχώρηση ίσχυε μόνο για τρεις μέρες. Αυτά με επιφύλαξη, μια και το ακούω από ένα μη έγκυρο μέσο και όχι π.χ. από το Μέγκα (πώς μπαίνει το σαρκαστικό χαμόγελο; )
ΥΓ Κλείνοντας βλέπω σε ένα άλλο ιστολόγιο την τοποθέτηση του Στάθη Σταυρόπουλου, που έχει και καλά και αρνητικά. Όμως δεν έχω καιρό να τη σχολιάσω, ούτε γλωσσικά ούτε, κυρίως, επί της ουσίας.
ΥΓ2 Με την άρση του ασύλου εφαρμόζεται ο νόμος και επομένως παύει να υπάρχει η “εστία ανομίας”. Να περιμένω ότι από αύριο θα πάρει η μπάλα και τις άλλες εστίες ανομίας, π.χ. στα κανάλια που λειτουργούν χωρίς άδεια;
Νίκος Σαραντάκος
