Χριστός γεννάται δοξάσατε..
Του π. Στυλ. Θεοδωρογλάκη
Πάνω στην ώρα της βαθιάς οικονομικής κρίσης, κάτω από την οποία μαστίζεται ο λαός μας με περικοπές μισθών και εισοδημάτων.
Πάνω στην ώρα που στον ορίζονται φαίνεται να πυκνώνουν τα σύννεφα της απελπισίας, της αβεβαιότητας και της ανασφάλειας.
Την ίδια ώρα που ένας μεγάλος αριθμός συνανθρώπων μας σπρώχνονται βίαια στο περιθώριο της στέρησης, της φτώχιας και της πείνας. Η εικόνα με τους νεόπτωχους και τα παιδιά που λιγοψυχούν στα σχολεία από πείνα, επιβεβαιώνουν τούτου του λόγου το αληθές.
Αυτή την ώρα που πολλοί συνάνθρωποί μας βλέπουν απροσδόκητα κι αναίτια να χάνουν τις εργασίες και την περιουσία τους.
Αυτή τη δύσκολη ώρα που όλοι μας βλέπουμε πόσο ανενεργό έχει καταντήσει το συμφέρον και πόσο αβέβαιο φαίνεται το μέλλον για μας και τα παιδιά μας.
Αυτή την ώρα που όλοι μας νοιώθουμε να βρισκόμαστε κάτω από ένα σαθρό ως πυρπολημένο και ετοιμόρροπο οικοδόμημα, που κάθε στιγμή μπορεί να σωριαστεί κάτω και να μας πλακώσει.
Βλέπε τις ορδές των ανέργων που καθημερινά αυξάνουν που μοιραία αποτελούν το πλέον επικίνδυνο μέρος της κοινωνίας για την πρόκληση κοινωνικών ρήξεων, αναταραξεων κι αναταραχών.
Αυτές τις δύσκολες ώρες για μας, για το ανθρώπινο, βρήκε ο ουρανός να ανοίξει το πανήγυρι της ουράνιας βασιλείας του Θεού, να το προεκτείνει ως τον κόσμο και να βάλει κι εμάς σε τούτη τη χαρά του θεού ως κοινωνούς, ως μέτοχους, ως πρωταγωνιστές «Χριστός γεννάται, δοξάσατε..»
Πάνω σε τούτη τη δύσκολη ώρα που φαίνεται ως να στερεύουν οι αξίες της ζωής και η ίδια η ζωή μας να αρχίζει να χάνει το νόημά της, ανοίγουν οι ουρανοί, πλημμυρίζει με τη ζωή του Θεού η ζωή του ανθρώπου και του κόσμου.
Ο ερχομός του Θεού ανάμεσα είναι πρόκληση για το δικό μας αναντράνισμα «Χριστός γεννάται δοξάσατε, Χριστός επί γης υψωθητε». Ευλογία Θεού για όλους μας.
Και να τραγουδήσουμε μαζί με τους αγγέλους τη δόξα του Θεού και να βγούμε πάνω από τα πράγματα του κόσμου, που μπορεί να είναι μίζερα και κακορίζικα, αλλά δεν είναι απροσπέλαστα.
Μπορούμε να τα διασκεδάσουμε, να τα ξεπεράσουμε. Όχι φυσικά μόνοι μας. Μαζί με τον «εν σπηλαίω γεννηθέντα», μαζί με το Θεό. Δηλαδή, η ζωή μας αρχίζει να βρίσκει το νόημα και το περιεχόμενό της.
Ο αγώνας για τα πράγματα του κόσμου είναι δικός μας.
Η νίκη απ’ αυτό τον αγώνα είναι δική μας.
Όχι μόνο για τα πράγματα του κόσμου.
Και ο κόσμος και οι ουρανοί είναι «Χριστουγεννιάτικα» μόνιμα και διαχρονικά δικοί μας.
Πάνω στην ώρα, έρχεται πράγματι «το πλήρωμα του χρόνου», έρχεται η ίδια η ζωή του Θεού στον κόσμο, έρχεται ο ίδιος ο θεός στη γη «ίνα τα πάντα ζωήν έχωσιν» ως απάντηση στη γενική κατακραυγή ότι αυτή η ζωή που ζούμε, δεν είναι ζωή.
Η ζωή μας χριστουγεννιάτικα επιβεβαιώνεται ότι έχει θεϊκή καταβολή και προέλευση, είναι κομμάτι της ζωής του Θεού, έχει αιώνια την ύπαρξη.
Καμιά κρίση ηθική ή κοινωνική, ή πολιτική ή θρησκευτική ή οικονομική ή και όλες μαζί δε μπορούν να προσβάλλουν και να υπονομεύσουν τη ζωή.
Η ζωή μας δεν έχει μόνο ουράνια, θεϊκή καταγωγή, «εν Χριστώ Ιησού» είναι και παντοδύναμη, «πάντα δυνατά τω πιστεύοντι».
Τα Χριστούγεννα ενώνουν και ενωπιούν γη και ουρανό, τον ίδιο τον άνθρωπο με τον ίδιο το Θεό.
Χριστουγεννιάτικα δεν είμαστε μόνο άνθρωποι, είμαστε και θεάνθρωποι.
Στο εξής δεν είμαστε μόνον πρόσκαιροι, είμαι και αιώνιοι.
Δεν είμαστε μόνο βέβηλοι και αμαρτωλοί, είμαστε και άγιοι.
Ανήκει σε μας η ευθύνη και το μπορούμε να βρούμε το δρόμο των μάγων.
Να περιφρονήσουμε τον αιμοσταγή Ηρώδη και όλους εκείνους τους τραγικούς, διαχρονικούς απογόνους του που μπλοκάρουν και δυσκολεύουν τη ζωή μας, με τις κρίσεις που προκαλούν και τα παραπολιτικά παιχνίδια που παίζουν σε βάρος των λαών, των κοινωνιών και των εθνών.
Η φωτεινή νύκτα των χριστουγέννων διαχρονικά και αιώνια φωτίζει τη στράτα του Θεού, τη στράτα που βγάζει ως τους ουρανούς και των ουρανών ψηλότερα, ως την ίδια τη Βασιλεία του Θεού.
Μπροστάρηδες σ’ αυτό το Θεόδρομο οι άγιοι όλων των αιώνων και όλων των εποχών.
Να αφήσουμε πίσω μας αυτούς που «ζητούν την ψυχή του παιδιού», την ίδια την ψυχή μας, και να μάθουμε οι ίδιοι και να μάθουμε στα παιδιά μας ότι «τεθνήκασιν οι εχθροί του παιδιού».
Το μήνυμα του ουρανού είναι αυτό: «καθείλε δυνάστας από θρόνων…»… «κι πλουτούντας εξαπέστειλεν κενούς»
Και άλλες περιόδους πιο βασανιστικές από την περίοδο που ζούμε πέρασαν οι πατέρες και οι παππούδες μας και άντεξαν και αγωνίστηκαν και νίκησαν
Τα Χριστούγεννα πιστοποιούν και βεβαιώνουν όλους μας.
Ότι ο κόσμος και ο άνθρωπος έχουν ζωή, με παρόν και μέλλον.
Και το παρόν και το μέλλον πολλές φορές και με πολλούς τρόπους υπονομεύεται, γιατί πάντοτε υπάρχουν «οι εχθροί του παιδιού».
Τα Χριστούγεννα έρχονται πράγματι πάνω στην ώρα ως ασφαλιστική δικλείδα πλήρωσης της ζωής και της σωτηρίας.
Το βροντοφωνάζουν: «Τεθνήκασι οι ζητούντες την ψυχήν του παιδιού «Χριστός γεννάται, δοξάσατε, υψώθη τραγούδι και χορός, διασκέδαση και πανηγύρι, χαρά και ζωή.
Δεν το τραγουδεί μόνο η Αγία μας Εκκλησία, το τραγουδούν και τα παιδιά μας.
«Χριστός γεννάται σήμερον εν Βηθλεέμ την πόλη, οι ουρανοί αγάλλονται χαίρει η κτίση όλη»
Μαζί με τα παιδιά μας, ευλογημένα Χριστούγεννα – δυναμικό, αγωνιστικό παρόν.
Όλοι μαζί «εν ενό στόματι και μια καρδιά».
Αισιόδοξο, ελπιδοφόρο μέλλον, γόνιμη άνοιξη της ζωής.
