Η κυβέρνηση ενέπλεξε την Ελλάδα στα νύχια του Δ.Ν.Τ. το οποίο επιβάλλει σκληρές νεοφιλελεύθερες αντιλαϊκές πολιτικές σε βάρος των μισθωτών και των συνταξιούχων με παράλληλο εκτροχιασμό των εργασιακών δικαιωμάτων. Στην περίπτωση αυτή φάνηκε πόσο ανέτοιμοι, ήταν οι Ευρωπαϊκοί θεσμοί να αντιμετωπίσουν την οικονομική κρίση στην ζώνη του ευρώ.
Οι αρχιτέκτονες της ένωσης δεν είχαν προνοήσει για ένα Ευρωπαϊκό νομισματικό ταμείο στήριξης, αλλά ούτε μπορούσαν τα κράτη να χρηματοδοτηθούν απευθείας από την Ευρωπαϊκή κεντρική τράπεζα (Ε.Κ.Τ). Η Ε.Κ.Τ πίστωνε τις ιδιωτικές τράπεζες με επιτόκιο 1% και αυτές τα χορηγούσαν στα κράτη με 5% και 6%. Ένα σύμφωνο για το κοινό νόμισμα, δηλαδή κομμένο και ραμμένο για να εξυπηρετήσει τα συμφέροντα του πιστωτικού συστήματος.
Όταν έφθασαν τα πράγματα στα άκρα με κίνδυνο να καταρρεύσει όλος ο Ευρωπαϊκός νότος και να διαλυθεί το ευρώ, αποφασίστηκε από τον Τρισέ και το Δ.Σ της τράπεζας, να παίρνει απευθείας η Ε.Κ.Τ κρατικά ομόλογα και από το συμβούλιο των υπουργών οικονομικών «Εκοφίν» να σχηματισθεί Ευρωπαϊκό νομισματικό ταμείο με αρχική «προίκα 60 δις που θα μπορεί να φτάσει τα 720 δις ευρώ.
Πάλι όμως με την εμπλοκή του ΔΝΤ με το πρόσχημα ότι διαθέτει τεχνογνωσία.. Είναι φανερό ότι η άρχουσα πολιτική ελίτ της Ευρωπαϊκής ένωσης είναι προσανατολισμένη σε νεοφιλελεύθερες κατευθύνσεις, για να μειώσει τα ελλείμματα να πετσοκόψει μισθούς συντάξεις και ασφαλιστικά δικαιώματα των εργαζομένων αλλά και να αλλάξει τους όρους εργασίας προς το δυσμενέστερο για τους εργαζόμενους.
Σ`αυτή την κατεύθυνση υπάρχει συναίνεση των Χριστιανοδημοκρατικών- Συντηρητικών και των σοσιαλδημοκρατικών κομμάτων. Μη γελιόμαστε και ας τον σερβίρει το ΠΑΣΟΚ και ο Παπανδρέου ως μονόδρομο τον νεοφιλελεύθερο δρόμο . Ο ΣΥΡΙΖΑ είχε προτείνει στο Ελληνικό κράτος να προβεί σε εσωτερικό δανεισμό, με κρατικά ομόλογα από τους αποταμιευτές, για να μην είναι δέσμιο στο ξένο πιστωτικό σύστημα και στους κερδοσκοπικούς Αμερικάνικους οίκους «αξιολόγησης». Η κυβέρνηση δεν το έκανε για να μη θίξει τα συμφέροντα των τραπεζών.
Πολλοί οικονομολόγοι αλλά ακόμη και ο νεοφιλελεύθερος πρώην υπουργός και θιασώτης της ελευθερίας των αγορών Ανδρέας Ανδριανόπουλος γράφει από την δική του οπτική γωνία Ότι έπρεπε να επαναδιαπραγματευτούμε το δημόσιο χρέος με τις πιστώτριες τράπεζες. Αναδημοσιεύουμε απόσπασμα άρθρου του Ανδριανόπουλου που δημοσιεύτηκε στην sofokleous 10 gr. “Τι μας μένει; Μια αποφασιστική κήρυξη στάσης πληρωμών. Που θα τιμωρήσει και τους δανειστές μας, που μάλλον αλόγιστα μας εφοδίαζαν με χρήματα δίχως ουσιαστικά να ελέγχουν σε τι ακριβώς τα ξοδεύουμε. Ο καπιταλισμός διδάσκει πως κάθε οικονομική κρίση έχει ρίσκο. Το κέρδος δεν είναι πάντα εξασφαλισμένο. Υπάρχει κι η προοπτική της αποτυχίας. Γιατί οι διεθνείς τράπεζες που μας δάνειζαν να εξαιρεθούν από την γενική αυτή λογική;
Μέσω μιας σκληρής αλλά σοβαρής διαπραγμάτευσης μπορούμε να εξασφαλίσουμε μείωση του χρέους μας στα μισά περίπου. Να εξυγιανθεί ολόκληρο το δημοσιονομικό αλλά και το οικονομικό γενικότερα κύκλωμα, κι ο τόπος να μπει σε μια γενικότερη πορεία ανάπτυξης. με περιορισμένες και αυστηρά ελεγχόμενες δημόσιες δαπάνες {εδώ θα τα χαλάσουμε Ανδρέα μήπως θέλεις να κοπεί η δημόσια και δωρεάν υγεία κι η δημόσια και δωρεάν παιδεία και δεν το λες καθαρά;} με φρέσκα δάνεια στον ιδιωτικό τομέα και με πολιτικές ηγεσίες σοβαρές και αποφασισμένες για καινούργια πράγματα.
Τις όποιες αρνητικές συνέπειες την μήνιν των Γαλλικών και Γερμανικών τραπεζών κυρίως, ακόμη και μια ενδεχόμενη πιθανότατα προσωρινή έξοδο, από το ευρώ ,μπορούμε εύκολα να τις αντιμετωπίσουμε. Αρκεί να δείξουμε σοβαρότητα λίγες δηλώσεις και κυρίως ουσιαστικά πολιτικό έλεγχο πάνω σε αυτό που λέγεται δημόσιος τομέας».
Υ.Γ. Είδα στο «Μέγκα» στην εκπομπή του Παύλου Τσίμα «Έρευνα» την περίπτωση της ΑΡΓΕΝΤΙΝΗΣ που υποχρεώθηκε να προσέλθει στο Δ.Ν.Τ όπου τις επέβαλλε σκληρούς όρους δανεισμού. Δεν μπόρεσε να εκπληρώσει τους όρους και χρεοκόπησε. Τότε άρχισε ένας ανεξέλεγκτος πληθωρισμός όπως έζησε η Ελλάδα στην Γερμανική κατοχή. Τα τρόφιμα έφθασαν στα ύψη. Κυκλοφορούσε πληθωριστικό χαρτονόμισμα ενώ οι τιμές στα ράφια των σούπερ μάρκετς άλλαζαν καθημερινά. Η ανεργία είχε φθάσει στα ύψη. Τα εργοστάσια έκλειναν το ένα μετά το άλλο. Μερικά από αυτά αναγκάστηκαν να τα διαχειριστούν οι εργαζόμενοι για να έχουν εργασία.
Πολλοί άνθρωποι δεν είχαν χρήματα αλλά και οι ελλείψεις τροφίμων τους έσπρωχνε να ανταλλάσουν τρόφιμα, με τρόφιμα ενώ πολλοί έμεναν σε παραγκουπόλεις. Η κατάσταση αυτή κράτησε περίπου δέκα χρόνια. Μετά επανήλθε η Αργεντινή με υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης. Σήμερα όμως η Αργεντινή ζει με τις δικές της δυνάμεις . Γιατί κανείς δεν δανείζει πλέον μια χρεοκοπημένη χώρα συμπληρώνει ο Παύλος Τσίμας. Στην συνέχεια του ρεπορτάζ ταξιδεύει η εκπομπή στην γειτονική μας Τουρκία.
Εκεί ανέλαβε το ΔΝΤ στο 2001. Αυτό ήταν η αιτία και σαρώθηκε η πολιτική τάξη την Τουρκία σχεδόν στο σύνολο της, Τσιλέρ ,Γιλμάζ κλπ. Κρίμα που τις ποιοτικές εκπομπές της προβάλλουν τα κανάλια σε προχωρημένη ώρα για να μην έχουν τηλεθέαση . Και σε ώρες τηλεθέασης προβάλλουν τηλεοπτικά σκουπίδια. Έτσι γίνεται αυτοεκπληρούμενη προφητεία των διευθυντών των καναλιών ότι:«οι ποιοτικές εκπομπές δεν έχουν τηλεθέαση.
