Παρέμβαση από τη Μάρω Δούκα και την Ιωάννα Καρυστιάνη
Με επιστολή που διένειμαν στον Τύπο, οι συγγραφείς Ιωάννα Καρυστιάνη και Μάρω Δούκα παίρνουν θέση για τα γεγονότα της Νομικής του 2011.
«Τελικά μόνον ένα άσυλο λειτουργεί τέλεια στον τόπο μας, το Κοινοβούλιο, και μόνο για παρανομήσαντες βουλευτές, που δεν αίρεται η ασυλία τους, και παρανομήσαντες υπουργούς, που προστατεύονται από τον κατάπτυστο και κραταιό νόμο τους.
Το Σύνταγμα κατοχυρώνει την ελεύθερη διακίνηση ιδεών παντού. Το πανεπιστημιακό άσυλο έχει ευρύτερο νόημα, την προάσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων όταν πλήττονται βάναυσα και ιδίως στις μέρες μας, αποδεκατίζονται ραγδαία, σε βάρος όλων, Ελλήνων και μεταναστών, ηλικιωμένων και νέων. Ισως οι ακαδημαϊκοί δάσκαλοι και φοιτητές στο σύνολό τους θα έπρεπε να σκεφτούν ότι η κοινωνία στρέφεται προς αυτούς προσδοκώντας πιο γενναία υπεράσπιση των δημοκρατικών θεσμών και του ρόλου των πανεπιστημίων στις ταραγμένες δύσκολες εποχές.
Ο,τι συμβαίνει στη Νομική δεν είναι μια δυσάρεστη κατάσταση, είναι μια δραματική κατάσταση. Αλλά αυτές τις μέρες κυριάρχησαν φωνές του τύπου «γιατί δεν συνέλαβαν τους μετανάστες στα Χανιά», «γιατί δεν τους πιάσανε στο βαπόρι μαζί με τον καπετάνιο», «γιατί δεν τους πέταξαν έξω από το κτήριο αμέσως», «ποιος τους υποκίνησε;», «ποιος έφερε το ΄κοπάδι΄ στην πρωτεύουσα». Η ομαδική απεργία πείνας μέχρις εσχάτων είναι απόφαση απελπισμένων ανθρώπων. Το μεταναστευτικό, με τις πολλές όψεις και πολλαπλές συνέπειες, δεν το δημιούργησαν οι ίδιοι οι μετανάστες, για να στοχοποιούνται ως υπαίτιοι δεινών. Θα είναι ντροπή για τους Ελληνες πολίτες να στραφούνε εναντίον τους, εναντίον θυμάτων. Χάσαμε πολλά, ας μη χάσουμε και την ανθρωπιά μας. Θα είναι η έσχατη ταπείνωση και ήττα. Ισως δεν μας πολυαρέσει που κάποιοι άλλοι στις τωρινές συνθήκες αγωνίζονται με αποφασιστικότητα. Η πανεπιστημιακή κοινότητα έχει σπουδαίο και πολύπλευρο ρόλο να διαδραματίσει, να φωτίσει αιτίες, να συμβάλει θετικά. Η Νομική Σχολή θα μπορούσε να αναλάβει πρωτοβουλίες επιστημονικού χαρακτήρα για τη διεθνοποιήση του μεταναστευτικού προβλήματος. Ηδη συμβαίνουν πολλά. Θα συμβούν και άλλα. Η Ελλάδα δεν μπορεί να αντιμετωπίσει αυτή τη μεγάλη ανθρωπιστική και οικονομική κρίση μόνη της. Είναι άδικο και άθλιο να αφήνεται από την Ε.Ε., τον ΟΗΕ, και τις μεγάλες χώρες να πληρώνει τα σπασμένα από τους πολέμους και τις ληστρικές οικονομικές επεμβάσεις τους».
Δήλωση αλληλεγγύης του Κυριάκου Κατζουράκη
Δεν είναι τόσο αθώο να στέλνουμε στρατούς εκεί που δεν μας αφορά. Εμείς που ξέρουμε την ενοχή του κράτους, έχουμε την υποχρέωση να κάνουμε το αυτονόητο, να στηρίζουμε με κάθε μέσο τον αγώνα επιβίωσης των φυγάδων του πολέμου, γιατί δεν είναι πόλεμος είναι σφαγή με τη δική μας υπογραφή. Και η ταμπέλα του «οικονομικού μετανάστη» δεν είναι παρά μόνο υποκρισία. Όπως υποκρισία είναι το επιχείρημα ότι δε χωράνε άλλοι στον τόπο μας.
Αν δε χωράνε γιατί υπογράψαμε τη συνθήκη Δουβλίνο 2;
Τότε που την υπογράψαμε χωρούσανε;
Ένας που του καίνε το χωράφι με βόμβες και δε μπορεί να σπείρει για να ζήσει είναι «Οικονομικός μετανάστης»;
Το έσχατο μέσο της απεργίας πείνας δεν είναι απλά ένα πολιτικό μέσο, είναι η απόλυτη απελπισία και απαιτεί το σεβασμό μας.
Ζούμε σε ένα τόπο που απαξιώνει τα δικά μας δικαιώματα, γι αυτό γνωρίζουμε καλά τα δικαιώματα όλων των «ξένων» που τυχαία ζητάνε καταφύγιο με κάθε τρόπο.
Κανείς δεν θέλει να ζει έτσι.
Κυριάκος Κατζουράκης, ζωγράφος
Δήλωση αλληλεγγύης Στέλιου Μάινα: Ο πνευματικός κόσμος δεν σωπά
Ο πνευματικός κόσμος δεν σιωπά. Έχει μείνει ενεός και εμβρόντητος βλέποντας να χάνονται ένα ένα τα δικαιώματα που ο λαός μας με αίμα κατέκτησε
Ο πνευματικός κόσμος δεν σιωπά. Περιμένει να καταλαγιάσει ο κουρνιαχτός που σηκώνουν μέρα με τη μέρα οι γκρεμισμένες κατακτήσεις του.
Ο πνευματικός κόσμος δεν σιωπά, στέκει και συλλογάται πριν άκριτα μιλήσει
Αλλά τώρα που αυτές οι κοσμογονικές αλλαγές συμβαίνουν στο τόπο μας, τώρα που η φωτιά έφτασε και στο δικό μας σπίτι, τώρα είναι η ώρα να δείξουμε την αλληλεγγύη μας
Τώρα είναι η ώρα να θυμηθούμε ποιοι βοήθησαν να ετοιμαστεί η Αθήνα των Ολυμπιακών, ποιους καταπλάκωσαν τα χώματα κι οι πέτρες απ το Μετρό μας,
τώρα είναι η ώρα να θυμηθούμε ποιοι βοηθούσαν και βοηθούν στα χτήματά μας,
ποιοι μαζεύουν τις ελιές μας, ποιοι ποτίζουν τις φράουλές μας, ποιοι μαζεύουν τα δίχτυα απ τις τράτες και τα καΐκια μας, ποιοι φρόντιζαν και φροντίζουν τους ανήμπορους ηλικιωμένους μας, ποιοι καθαρίζουν τα σπίτια μας, τώρα είναι η ώρα να θυμηθούμε
Ποιοι έχτισαν τις οικοδομές μας με τρία ένσημα το μήνα
Τώρα , σ αυτούς τους καιρούς της Βαρβαρότητας είναι η ώρα να υπερασπιστούμε τη συλλογικότητα και τον πολιτισμό μας
Ας μην κάνουμε εκπτώσεις στην ανθρωπιά που μας έχει απομείνει , ας σταθούμε αλληλέγγυοι σ αυτούς που η απεργία πείνας είναι το ύστατο όπλο για να ζήσουν με αξιοπρέπεια
ΣΤΕΛΙΟΣ ΜΑΙΝΑΣ
ΗΘΟΠΟΙΟΣ
