Πριν εννέα μέρες αφαιρέθηκε, βίαια, η ζωή του, μόλις, είκοσι πέντε χρονών μοναχογιού και αδελφού μας από δολοφονική ενέργεια μελών της, γνωστής στις αρχές από την εξακολουθητική παραβατική συμπεριφορά, οικογένειας Μπονατάκη, στα Περιβολάκια Κισάμου Χανίων. Τότε, από τύχη και μόνο, δε θρηνήσαμε και άλλα θύματα, αφού στόχος της δεν ήταν μόνο ο γιος και αδελφός μας αλλά και όσοι βρισκόμαστε μέσα στον περιφραγμένο αγρό μας και ασχολούμαστε με καθημερινές, αγροτικές, εργασίες, αφού οι δράστες, που πυροβολούσαν αδιακρίτως από απόσταση 40 περίπου μέτρων, γνώριζαν και διέκριναν την παρουσία όλων εμάς πλησίον του άτυχου Ξενοφώντα Κουκουλά.
Όλες αυτές τις μέρες που θρηνούσαμε, με βουβό πόνο, ότι μας συνέβηκε, ακούστηκαν και γράφτηκαν πολλά για μια «βεντέτα από τα παλιά» ή «και για βαθύτερα αίτια που βρίσκονται σε μακρόχρονες οικογενειακές διαμάχες», τοποθετώντας το γιο και αδελφό μας στο κάδρο μιας βεντέτας, στην οποία δεν υπήρξε η παραμικρή εμπλοκή μας, που ξεκίνησε πριν 23 χρόνια και έκλεισε με τη δολοφονία, πριν από 13 χρόνια, του Κωνσταντίνου Κουκουλά, που ήταν έκτου βαθμού συγγενής μας σε πλάγια γραμμή. Η βεντέτα αυτή δε μας αφορούσε και η όποια, τυχόν, προσέγγιση της δολοφονίας του γιου και αδελφού μας γίνεται μέσω αυτής αποκρύβει, ηθελημένα ή αθέλητα, τη πραγματική αιτία: Την εξακολουθητική παραβατική συμπεριφορά των δραστών, για την οποία, αδιάψευστη απόδειξη είναι οι δεκάδες μηνύσεις και οι αντίστοιχες ποινικές καταδίκες από αγροζημίες, απειλές, εξυβρίσεις, σωματικές βλάβες, οπλοκατοχή και οπλοφορία μέχρι και την ανθρωποκτονία του Χουδαλάκη.
Την αντικοινωνική αυτή συμπεριφορά των δραστών, ανέχθηκε, δυστυχώς, η πολιτεία και δε τη τιμώρησε, όπως αποδείχθηκε, αποτελεσματικά, με συνέπεια να καταστεί η οικογένεια των δραστών ο «φόβος και τρόμος της περιοχής» και να φθάσουμε εδώ που φθάσαμε. Όμως, ούτε τώρα μας εγκαταλείπει η ελπίδα για απόδοση δικαιοσύνης από τα συντεταγμένα όργανα της πολιτείας, στα οποία, πάντοτε, προστρέχαμε για να επιλύσουμε τις μεταξύ μας διαφορές. Γι΄ αυτό θεωρούμε ότι οι αναφορές περί, τάχα, αντεκδίκησης είναι ή επιπόλαιες ή εκ του πονηρού για να βάλουν «στο ίδιο τσουβάλι» το θύμα με το δράστη, όπως, άλλωστε, συστηματικά επιχειρεί η υπεράσπιση των δραστών.
Γι΄ αυτό το λόγο, όμως, απαιτούμε από τις ανακριτικές αρχές και, εντέλει, από τη Δικαιοσύνη να πράξει το αυτονόητο. Τη πλήρη διαλεύκανση των εγκληματικών πράξεων των μελών της οικογένειας Μπονατάκη, την απόδοση σε κάθε ένας τους των ευθυνών που τους αναλογεί και τη παραδειγματική τιμωρία τους.
