Μέσα στις ερωτήσεις πάντα υπάρχει και η καταλληλότητα για πρωθυπουργός. Τα γκάλοπ δίδουν προβάδισμα πάντα στον κ. Καραμανλή. Είναι όμως ερώτηση αυτή όταν είναι άγνωστες οι ενέργειες που δύναται να ακολουθήσουν ως Πρωθυπουργοί οι αρχηγοί της αντιπολίτευσης; Το σημερινή τους είναι η κριτική πάνω στο κυβερνητικό έργο και την προσφορά του και όχι η διακυβέρνηση. Η σύγκριση η σωστή θα έπρεπε να είναι με μέτρο άλλους πρώην πρωθυπουργούς. Με τον κ. Σημίτη, με τον κ. Μητσοτάκη, με τον Ανδρέα Παπανδρέου, με τον Κων/νο Καραμανλή και λοιπούς.
Σύγκριση πάνω σε εξωτερική πολιτική και σε κυβερνητικό έργο καθώς και στην αποφασιστικότητα που δείχνει για την προβολή της χώρας μας, σε αγώνες για αφοπλισμούς και ειρηνικούς σκοπούς καθώς και για διεκδικήσεις σε εθνικά μας θέματα. Εκεί θα έπρεπε να γίνονται οι συγκρίσεις και όχι με αρχηγούς της αντιπολίτευσης. Η κοινή γνώμη, φανερά και χωρίς δισταγμούς δηλώνει ότι ΧΕΙΡΟΤΕΡΗ κυβέρνηση κατά την ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΣΗ δεν έχει περάσει. Μα ποιους κυβερνά και ποιον κατηγορούν για καλύψεις και αδράνεια και πόσους κατηγορούν έξωθεν και έσωθεν για σκάνδαλα, για μίζες, καρτέλ, παραχωρήσεις δημοσίων εκτάσεων, για εταιρείες, για φοροδιαφυγή, για υποκλοπές ακόμα και στα κινητά του Πρωθυπουργού, για Πακιστανούς, για SIEMENS, για ομόλογα και για αλληλοκαρφώματα; Είναι μέλη της κυβέρνησης και γιγαντώθηκαν υπό την ανοχή του και της κάλυψης ή της δήθεν άγνοιάς του.
Και όμως, σήμερα, που έχουν γίνει γνωστά όλα από τα ΜΜΕ γιατί η αδράνειά του; Μήπως, μέτρο για παραιτήσεις είναι το μέγεθος της κατακραυγής και όχι οι απομακρύνσεις από τον ίδιο τον πρωθυπουργό; Μήπως είναι μέτρο αντίθετο ως προς την «καταλληλότητά» του; Μήπως στα Υπουργικά Συμβούλια δεν δίδει σωστά τις κατευθυντήριες γραμμές για σωστό κυβερνητικό έργο; Μήπως τα λόγια του και οι υποδείξεις του δεν λαμβάνονται υπ’ όψιν από κυβερνητικά στελέχη; Μήπως οι καταγγελίες που φθάνουν στο Μέγαρο ΜΑΞΙΜΟΥ πετιούνται στον κάλαθο των αχρήστων από διάφορους φορείς κ;αι παρά τις αποκαλύψεις του σήμερα υπάρχει η σιωπή και η αδράνεια μέτρων; Μήπως δεν είναι Πρωθυπουργικό καθήκον να βρει λύση;
Ο κάθε πρωθυπουργός κρίνεται από το έργο και την αποφασιστικότητά του και όχι από υποκειμενικές προβλέψεις. Γνωστό είναι ότι πολλά γκάλοπ έχουν διαψευστεί από τα αποτελέσματα της κάλπης. Ένας κατάλληλος πρωθυπουργός φροντίζει να πλαισιώνει την κυβέρνησή του με ικανά στελέχη και όχι με στελέχη που αλληλοκατηγορούνται μεταξύ τους. Με στελέχη που να γνωρίζουν που βάζουν την υπογραφή τους και γιατί. Μήπως αυτό δεν είναι μέτρο για την καταλληλότητά του; Υπάρχει το προτέρημα αυτό; Μήπως ρόλο δεν παίζει και η μείωση της ψαλίδας ως προς την πρόθεση ψήφου; Μείωση της ψαλίδας σημαίνει ακαταλληλότητα του κυβερνητικού έργου και όχι μόνο. Την ευθύνη ποιος την έχει; Όχι βέβαια ο ψηφοφόρος που πίστεψε σε λόγια πλάνα και παχιά.
Νίκος Βαβουράκης
