Εάν παραδεχθούμε ότι οι μορφές πάλης των αγροτών είναι δίκαιες, τότε καλά κάνουν και κλείνουν δρόμους, λιμάνια, σιδηροδρομικές γραμμές, αεροδρόμια, τελωνεία και να προκαλούν διπλωματικά επεισόδια. Είναι όμως μια πάλη για ένα καλύτερο αύριο ή είναι μια πάλη για να πάρουν κάποια χρήματα σήμερα και ο επόμενος Γενάρης να τους βρει πάλι στα μπλόκα πάλι για τις επιδοτήσεις;
Του Νίκου Βαβουράκη
Και όμως αιτήματα τέτοιας μορφής δεν είναι δίκαια. Χρόνια τώρα, τέτοιες μορφής πάλης δεν έχουν λύσει τα προβλήματά τους και δεν έχουν διασφαλίσει ένα βιώσιμο μέλλον για τη γεωργία. Παράδειγμα, οι κοινοτικοί πόροι πήγαν στην κατανάλωση χωρίς ο καταναλωτής να γευθεί καλά και φθηνά προϊόντα.
Ο Προμαχώνας, η Νίκαια και όχι μόνο, φωνάζουν για αναπλήρωση χαμένου εισοδήματος και εγγυημένο εισόδημα. Είναι τα δύο κύρια αιτήματα τους που η πράξη τους θα έχει τα κάτωθι αποτελέσματα. Πρώτον εάν δοθεί χρήμα υπάρχει το δεδομένο και η αφορμή διεκδίκησης και από άλλους φορείς με αποτέλεσμα το χάος βάσει της σημερινής κρίσης που υπάρχει. Δεύτερο, υπάρχει όμως και η κοινοτική νομοθεσία που το απαγορεύει. Τρίτον, υπάρχει και τα πρόστιμά της. Λύση υπάρχει. Αιτήματα θεσμικά μεσοπρόθεσμα – μακροπρόθεσμα, οικονομικό χαρακτήρα είναι κάτι που η κυβέρνηση οφείλει να καταπιαστεί άμεσα με προγραμματισμό και με διάλογο με τους πραγματικούς αγρότες.
Θέμα είναι και η θεσμική εκπροσώπηση των αγροτών. Σήμερα απουσιάζει η οργάνωση με υγιής συνεταιρισμούς για να διαπραγματευτούν τα προϊόντα τους. Σήμερα, υπάρχουν η ΓΕΣΑΣΕ και η ΠΑΣΕΓΕΣ που δεν ανταποκρίνονται αποτελεσματικά στα προβλήματα του αγρότη.
Η ΓΕΣΑΣΕ με συλλόγους «σφραγίδες», η ΠΑΣΕΓΕΣ που αφού πήρε από τους αγρότες 200 εκατ. Ευρώ για την ενεργοποίηση των δικαιωμάτων της νέας ΚΑΠ για την ψηφιοποίηση, δεν την έχει ολοκληρώσει με αποτέλεσμα να καθυστερούν οι κοινοτικές επιδοτήσεις.
Υπάρχουν και κάποιοι εργατοπατέρες των μπλόκων με αμπελώνες και εργοστάσιο εμφιάλωσης οίνου και με πρατήριο, με επιχείρηση στη Βουλγαρία, άλλος με ξενυχτάδικο στην Αθήνα αλλά δήθεν… αγρότης. Είναι και οι κομματάρχες νεοδημοκράτες που έλαμψαν δια της απουσίας τους από τα προηγούμενα μπλόκα αλλά σήμερα είναι πρωτοπόροι αγωνιστές για τα δίκαια των αγροτών.
Τι κομματική εκμετάλλευση. Το συμπέρασμα είναι ότι το αγροτικό ζήτημα πρέπει να απεμπλακεί από τις διεκδικήσεις της επιδοματικής ελεημοσύνης και να τεθεί σε νέες υγιείς βάσεις με πραγματικούς αγρότες αλλά και με αρωγό το κράτος. Οι επαναλήψεις των μπλόκων κάθε Γενάρη καταντούν επιζήμιες και στην κοινωνία και στο μέλλον του αγρότη. Οι επιδοτήσεις δεν είναι το μέλλον του ούτε και στα μπλόκα.
