Καθένας με τη μοίρα του, λέει και επιβεβαιώνεται μια παροιμία σε ότι αφορά τον Ιαπωνικό λαό, που σε διάστημα μισού αιώνα ζει για δεύτερη φορά τον πυρηνικό εφιάλτη.
Είναι ειρωνεία της τύχης το γεγονός ότι την πρώτη φορά υπέστη τις συνέπειες της στρατιωτικής εφαρμογής της διάσπασης του ατόμου και ενώ αυτό κατέστησε τους Ιάπωνες πολέμιους της οποιασδήποτε μελλοντικής χρήσης ατομικών και πυρηνικών όπλων, αγκάλιασαν περισσότερο από κάθε άλλο λαό τις ειρηνικές εφαρμογές της επικίνδυνης παραπάνω τεχνολογίας.
Σήμερα και ενώ εξελίσσεται προς το χειρότερο η κατάσταση που δημιουργήθηκε στους πυρηνικούς αντιδραστήρες της Φουκοσίμα, παρά το γεγονός ότι αποτελούν μια εφαρμογή αποκλειστικά παραγωγής ενέργειας, καλύπτονταν από την πιο προηγμένη τεχνολογία και ασφάλεια – όσο μπορεί να υπάρξει ασφάλεια στο χειρισμό τεχνολογίας που αφορά στο πιο δηλητηριώδες υλικό που μέχρι τώρα παρήγαγε ο άνθρωπος -, ολόκληρη η ανθρωπότητα οφείλει να αναρωτηθεί που οδηγείται από τον ίδιο της υπερφίαλο εγωισμό και αστείρευτη ανάγκη «ανάπτυξης». Οι επιστήμονες χρησιμοποιώντας μαθηματικά εργαλεία μιλούν για πιθανότητες ελάχιστες και αμελητέες και κινδύνους μηδαμινούς, πού όμως σαν εξαίρεση που επιβεβαιώνει τον κανόνα αναδύονται και αναστατώνουν τους ανθρώπους, μέχρι ενδεχομένως να πλήξουν καίρια το σύνολό τους. Οι απλοί άνθρωποι από την άλλη, δε σκέφτονται ή δε γνωρίζουν πως μια μηδαμινή πιθανότητα, είναι βεβαιότητα σε βάθος χρόνου.
Έχω την άποψη, πως εφ όσον όσο και αν μας φαίνεται κολακευτικό, μέσα σε 50 χρόνια δε γίναμε παντογνώστες, αντίθετα μάλιστα περισσότερα φαίνεται να αγνοούμε όσο μαθαίνουμε, εφ όσον η φύση είναι αμείλικτη και εφ όσον η ύπαρξή και η διατήρησή μας δεν είναι απόρροια κάποιας εξωτικής τεχνολογίας παραγωγής ενέργειας ή και των υπαρχόντων αποθεμάτων ορυκτών καυσίμων, αλλά αποκλειστικά και μόνο των αποτελεσμάτων της δράσης του άστρου μας, του ήλιου, εκεί θα πρέπει να στρέψουμε τις προσπάθειές μας για να καλύψουμε μακροπρόθεσμα τις ενεργειακές και διατροφικές ανάγκες μας, μειώνοντας ταυτόχρονα τον άκρατο καταναλωτισμό και κατανέμοντας δίκαια τον πλούτο του πλανήτη. Αν μη τι άλλο, με τον τρόπο αυτό, δεν εκτίθεται σε κίνδυνο αφανισμού το σύνολο της ανθρωπότητας και του πολιτισμού και δίδεται και στις επερχόμενες γενιές η ευκαιρία να τα καταφέρουν καλύτερα από μας.
Γιώργος Σκουλάς.
Μέλος ΠΚ Οικολόγων Πράσινων Χανίων.
