Τον τελευταίο καιρό μαζί με τις κλεψιές, τις ρεμούλες και τις ατιμωρησίες των πολιτικών έκανε την εμφάνισή της στη χώρα μας, και ένα είδος συμπεριφοράς του λαού σε βάρος των πολιτικών μας, που οι τελευταίοι αυτή τη συμπεριφορά τη χαρακτηρίζουν τρομοκρατία.
Να είναι τυχαία αυτή η συμπόρευση των τραγικών συμπεριφορών των πολιτικών σε βάρος του λαού, με τις συμπεριφορές του λαού; Δεν νομίζω. Και αναφέρομαι όταν μιλώ για τρομοκρατία του λαού, σε κανένα αυγό… σε καμιά μαλακιά ντοματούλα… ή σε κανένα άπαχο αγελαδινό δροσερό γιαουρτάκι. Άντε και σε κανένα γιουχάισμα. Για τις μολότοφ, τα καδρόνια και τα μάρμαρα που εκσφενδονίζονται κατά καιρούς από κουκουλοφόρους προς κάθε κατεύθυνση δε θα μιλήσω. Γι’ αυτά ας μιλήσουν οι εκάστοτε κυβερνήτες, που τα ξέρουν καλύτερα. Ο λαός λοιπόν δεν κουβαλάει μαζί του ούτε σάκκους, ούτε σφυριά και φυσικά ούτε φορά κουκούλες, απλά γιατί δεν είναι στην κουλτούρα του, δεν ταιριάζει στον πολιτισμό του, όσο βάρβαρα κι αν του συμπεριφέρονται εκείνοι που διαχρονικά τον κυβερνούν, που βέβαια οι βαρβαρότητες των σημερινών δεν έχουν προηγούμενο. Αν στο σημείο αυτό, θα θέλατε και την ταπεινή μου γνώμη στη λεγόμενη – κατά του πολιτικούς μας – τρομοκρατία του λαού. Γιουχαϊσματα, αυγουλάκια, ντοματούλες και δροσερά άπαχα γιαουρτάκια θα σας έλεγα δίχως δισταγμό πως τα θεωρώ απόλυτα δικαιολογημένα, και αυτό για τρεις βασικούς λόγους. Ο πρώτος, γιατί είναι όλα οικολογικά, ο δεύτερος γιατί είναι ανώδυνα, και προαπντός με την κρίση που περνούμε, τα περισσότερα δίδουν μια διέξοδο στα αγροτικά μας προϊόντα, φτάνει να προσέχουν αυτά να μην είναι εισαγόμενα. Αλλά καιρός να σοβαρευτούμε: Αν με ρωτούσατε, εγώ το γιουχάισμα θα το απέρριπτα, γιατί δε δημιουργεί τζίρο, και συνοδεύεται από βρισιές που δε μας ταιριάζει, και φτύσιμο που δεν αξίζει να χαλούμε το σάλιο μας. Τα αυγά και οι ντομάτες δημιουργούνε βέβαια μια κίνηση στην αγορά, μα λεκιάζουν τα ρούχα και κοντζάμ πολιτικός με λεκιασμένο το σώμα και τη συνείδηση. Ε πάλι δεν πάει να κυκλοφορεί και με λεκιασμένα ρούχα; Τώρα θα μου πείτε, ας αγοράσει άλλα να δώσει και δουλειά στην αγορά… Αυτό ωραίο ακούγεται, μα πώς να βγει στην αγορά, που φοβάται τη γιούχα… Μένω λοιπόν στο γιαουρτάκι που δροσίζει, και καθαρίζει εύκολα. Αλλά και αν δεν καθαρίσει, άσε να κυκλοφορούν επιτέλους οι πολιτικοί μας σα λευκές περιστερές. Βέβαια εδώ προκύπτει ένα μικρό προβληματάκι. Μερικοί πολιτικοί να κάνουν δίαιτα και το με πολλά λιπαρά γιαουρτάκι να τους πέφτει βαρύ. Γι’ αυτό προτείνω να είναι με λίγα λιπαρά που δε βλάπτει πουθενά. Τελειώνοντας θα κάνω και στους παρασκευαστές γιαουρτιού, μια παράκκληση. Να προμηθεύουν το γιαούρτι σε λογικές τιμές, μα προπαντός να μην το νοθεύσουν όταν πηγαίνει για χρήση γιαουρτώματος. Και για να γίνω σαφέστερος: Είμαι υπέρ του γιαουρτώματος, για να τους δίνουμε το μήνυμα με τα τόσα που τραβούμε από δαύτους, πως… είμαστε ακόμα ζωντανοί…
Κώστας Π. Μανιάς
