Το βιολί του ο Επιστολάριος.
Το βιολί του ο Γραμματικάριος.
Το βιολί του ο Πρωτοκολάριος.
Μια οχταετία δεν χαμπάρισε πως ήταν ο φυσικός αρχηγός της Δημοκρατικής Πλειοψηφίας.
Και δόστου έγγραφα, δόστου επιστολές, δόστου μανιφέστα προς πάσαν κατεύθυνση.
Και επειδή το συνήθειο αποτελεί δευτέρα φύση, συνεχίζει και ως αντιπολίτευση την επιστολική «ντουντούκα».
Λένε πως η ποντιακή Λύρα έσκασε τον διάολο.
Μόνο πως αυτός αντί της λύρας κρατά την ξύλινη γραφίδα του και το «γλεντά» σε τηλεοπτικά κοντσέρτα.
Γεννάται το ερώτημα:
Καλά, κανείς από τους δικούς του δεν τολμά να σηκώσει κεφάλι;
Τους κοίμισε η «λύρα» του.
Και δεν αντιλαμβάνονται πως οι τιμητικές ψήφοι που πήραν θα πρέπει να γίνουν ουσιαστική δράση;
Για Δήμαρχος δεν έκανε, για Δημοτική Αντιπολίτευση δεν κάνει.
Για πρακτικογράφος στην Βουλή των Ελλήνων κάνει και παρακάνει.
Μήπως αδικείται;
