Το 1993 ολοκληρώθηκε η πρώτη φάση της ιστορίας του Σκοπιανού ως τραγωδίας με την επιστολή Σαμαρά προς Μητσοτάκη στις 15 Μαρτίου του 1993 με βαριά υπονοούμενα, με την παραίτηση του Γεωργίου Ράλλη από το βουλευτικό αξίωμα στις 27 Μαρτίου του 1993, όταν άρχισε συζήτηση στη Βουλή με κεντρικό θέμα την ενημέρωση της εθνικής αντιπροσωπείας από τον τότε πρωθυπουργό Κων. Μητσοτάκη για τις εξελίξεις στο ζήτημα των Σκοπίων και όταν το ΠΑΣΟΚ κατέθεσε πρόταση δυσπιστίας κατά της τότε κυβέρνησης, που τελικά απορρίφθηκε στις 29 Μαρτίου, κατηγορώντας ευθέως την κυβέρνηση Μητσοτάκη για ατυχείς χειρισμούς στην υπόθεση των Σκοπίων, ενώ παράλληλα κατηγορούσε και το ΠΑΣΟΚ για την αδιαλλαξία που επιδείκνυε.
Το κείμενο της παραίτησης παραμένει και σήμερα επίκαιρο:
ΓΕΩΡΓΙΟΣ Ι. ΡΑΛΛΗΣ Αθήνα, 29 Μαρτίου 1993
Αξιότιμε κύριε Πρόεδρε,
Παρακαλώ να ανακοινώσετε στη Βουλή ότι παραιτούμαι του Βουλευτικού αξιώματος. Τους λόγους της παραιτήσεώς μου θα εκθέσω λεπτομερώς, σήμερα το απόγευμα, με δηλώσεις μου προς τα μέσα ενημερώσεως.
“Δεν μπορώ να επιδοκιμάσω τους χειρισμούς της Κυβέρνησης στο θέμα των Σκοπίων. Θεωρώ όμως σχεδόν εξίσου υπεύθυνη την Αντιπολίτευση, γιατί με φθηνή δημαγωγία και πατριδοκαπηλία εξώθησε την Κυβέρνηση στη χάραξη μίας εξωτερικής πολιτικής που από καιρό μας είχε φέρει σε αδιέξοδο”
“Η γραμμή που ακολουθήσαμε στο θέμα των Σκοπίων έχει ήδη προκαλέσει ήδη εθνική ζημιά και φοβούμαι ότι θα επακολουθήσουν και χειρότερα. Και τούτο γιατί; Δόθηκε εξ αρχής υπέρμετρη βαρύτητα στο θέμα του ονόματος και λιγότερη στα θέματα του Συντάγματος και της προπαγάνδας, που κατ` εμέ είναι περισσότερο σημαντικά”
“Επίσης με τη βοήθεια της Αξιωματικής Αντιπολιτεύσεως το θέμα όπως τέθηκε έχει εξάψει ένα εθνικιστικό παροξυσμό σε μεγάλη μερίδα του Λαού μας, που με τις τωρινές εξελίξεις θα αισθανθεί προδομένος. Δεν εκμεταλλεύτηκε η Κυβέρνηση ούτε καν την ευκαιρία της αποπομπής Σαμαρά για να προχωρήσει σε διόρθωση βολής. Και ενώ απέπεμψε το Σαμαρά συνέχισε με πλήρη συμφωνία της Αντιπολιτεύσεως, με περισσό ζήλο στη γραμμή του”
“Έχουμε ήδη και θα έχουμε ίσως περισσότερες δυσκολίες στον κύριο άξονα των χερσαίων μεταφορών μας από και προς την Κοινότητα την ώρα που δεν έχουμε ακόμα ικανοποιητικές εναλλακτικές οδούς. Επίσης έχουν υποβαθμισθεί οι σχέσεις μας με την Βουλγαρία και την Αλβανία πράγμα που αφήνει ελεύθερο πεδίο δράσεως στην τουρκική εξωτερική πολιτική”.
“Εύχομαι πάντως οι φόβοι μου να διαψευσθούν από τις εξελίξεις και η απόφαση των Ηνωμένων Εθνών να μας δικαιώσει και να μας επιτρέψει αμέριμνοι να αφοσιωθούμε στην επίλυση των εσωτερικών προβλημάτων που αντιμετωπίζουμε”
(Αποσπάσματα από τα πρακτικά του Ελληνικού Κοινοβουλίου 199303_ΣΥΝΟΔΟΣ_Γ_ΣΥΝ_Ρ΄_29_Μαρτίου_1993)
