Σε άλλες χώρες απέφερε δις από φόρους. Στην Ελλάδα οι Υπ. Οικονομικών την ερωτεύτηκαν και την κράτησαν κρυφή.
Γράφει ο Γιάννης Μπογιόπουλος
Ας ξεμπλέξουμε λίγο τη «Λίστα Λαγκάρντ». Η Γαλλία ανακαλύπτει τη λίστα καταθετών στη HSBC της Ελβετίας έπειτα από έρευνα στο σπίτι του καταζητούμενου από την Ελβετία, Εβρέ Φαλτσιάνι, τον Ιανουάριο του 2009. Ο Φαλτσιάνι εργαζόταν στην τράπεζα και την είχε αποσπάσει από τους υπολογιστές. Σύμφωνα με δημοσιεύματα της εποχής, είχε προσπαθήσει να την πουλήσει σε διάφορους. Ο ίδιος το αρνείται.
Η Ελβετία ζητάει η λίστα να μην ελεγχθεί και να επιστραφεί, αλλά ο Γάλλος εισαγγελέας τη μελετά, βρίσκει φοροφυγάδες και την παραδίδει στο γαλλικό υπουργείο Οικονομικών. Όπως χαρακτηριστικά είπε αργότερα ο ίδιος, «υπήρχαν στοιχεία εγκλήματος. Αν έβρισκα ένα πτώμα, θα έκανα πως δεν το είδα;».
Το γαλλικό υπουργείο Οικονομικών ανακοινώνει ότι η λίστα έχει 80.000 ονόματα, από 174 χώρες, μεταξύ των οποίων 8.000 Γάλλοι.Τα αντιγράφει και μετά τα επιστρέφει στη ΗSBC που τα ζητάει. Η τράπεζα ανακοινώνει ότι τα ονόματα ήταν 24.000. Ο Φαλτσιάνι παίρνει τη γαλλική υπηκοότητα, ενδεχομένως και άλλα ανταλλάγματα. Για το θέμα κοντεύει να προκληθεί διπλωματικό επεισόδιο μεταξύ των δύο χωρών, αλλά τογαλλικό υπουργείο Οικονομικών ελέγχει τα ονόματα και σε ένα περίπου έτος έχει συγκεντρώσει 1 δισ. ευρώ από φόρους και πρόστιμα!
Αν και στην Ελλάδα γίνονται κατά καιρούς κάποιες συζητήσεις για τη λίστα Φαλτσιάνι, το θέμα είχε ξεχαστεί. Πρόσφατα βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ καταθέτουν ερώτηση στη Βουλή για τα CDs με ονόματα καταθετών στην Ελβετία που κυκλοφορούν σε διάφορες ευρωπαϊκές χώρες.
Ο υφυπουργός Οικονομικών Γ. Μαυραγάνης απαντάει στις 17.09 ότι η Ελλάδα δε μπορεί να τα πάρει, επειδή η Ελβετία τα θεωρεί προϊόν εγκλήματος. Το ίδιο πρόβλημα βέβαια δεν ισχύει για Γαλλία, Γερμανία, Ισπανία, Βρετανία κ.λπ. που τα χρησιμοποιούν για να φορολογούν. Η Γερμανία μάλιστα αγόρασε άλλο ένα CD έναντι 3,5 εκατ. ευρώ τον Απρίλιο, ενώ μόνο το 2010 τα CDs τής απέδωσαν φόρους 1,6 δισ., σύμφωνα με την εφημερίδα Financial Times.
Η εφημερίδα Πρώτο Θέμα αποκαλύπτει (22.09) ότι η Λίστα Φαλτσιάνι (που μετονομάστηκε σε Λίστα Λαγκάρντ) ήρθε στην Ελλάδα και είναι εξαφανισμένη. Το θέμα συζητείται. Ο πρώην υπουργός Γ. Παπακωνσταντίνου λέει: «την έδωσα στο ΣΔΟΕ». Το ΣΔΟΕ αρνείται ότι έχει παραλάβει επίσημα τέτοια λίστα.
Ένα ρεπορτάζ της Financial Times (!) καλύπτει κενά που άφησε το ελληνικό ρεπορτάζ. Ο υπουργός Οικονομικών Γ. Στουρνάρας δηλώνει ότι έμαθε το θέμα από τις εφημερίδες. Ο Γ. Παπακωνσταντίνου ότι την είχε παραδώσει στο ΣΔΟΕ, το οποίο μάλιστα εξέτασε δειγματοληπτικά (!) κάποια ονόματα.
Πιεζόμενος από δημοσιογράφους, ο Γ. Παπακωνσταντίνου δείχνει τους διαδόχους του στο υπουργείο Οικονομικών, κυρίως τον Ευάγγελο Βενιζέλο, που ήταν ο αμέσως επόμενος. Μίλησε όμως για νομικά προβλήματα που ανέκυπταν, καθώς η λίστα αποτελούσε προϊόν υποκλοπής.
Η λίστα φαινόταν χαμένη τις τελευταίες μέρες, με αποτέλεσμα να προκαλεί οργή και θυμηδία ταυτόχρονα. Όμως, ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ και πρώην υπουργός Οικονομικών, Ευάγγελος Βενιζέλος, ανακοινώνει ότι έχει αντίγραφο και το δίνει στην κυβέρνηση. Ταυτόχρονα προκαταβάλλει τις αρχές λέγοντας πως «δεν είναι αξιοποιήσιμη». Ολόκληρη η δήλωση εδώ. Από εκεί μαθαίνουμε ότι ο Γ. Παπακωνσταντίνου την είχε πάρει στα τέλη του 2010 από την τότε υπουργό Οικονομικών της Γαλλίας, Κριστίν Λαγκάρντ, και την έδωσε στο Γ.Γ. του ΣΔΟΕ, Ι. Διώτη, τον Ιούνιο του 2011.
Η κυβέρνηση την παραδίδει στο ΣΔΟΕ. Ο Ι. Διώτης, μιλώντας στο ραδιοφωνικό σταθμό Βήμα 99,5, δικαιολογείται για την αδράνεια λέγοντας ότι «δεν υπάρχει λίστα η οποία να μπορεί να καταστεί νομίμως αντικείμενο επεξεργασίας μιας υπηρεσίας, η οποία λειτουργεί εντός των νόμων και του Συντάγματος».
Έτσι βλέπουμε μια χορωδία να «τραγουδάει» ότι η λίστα, που κρύφτηκε για δύο χρόνια, δεν μπορεί να αξιοποιηθεί. Ότι είναι προϊόν υποκλοπής. Επειδή έτσι λέει η Ελβετία. Όμως:
1. Αυτό έχει καταρριφθεί από τις δράσεις άλλων χωρών, όπως η Γαλλία, η Γερμανία, η Βρετανία.
2. Η Γαλλία βρήκε τη λίστα ερευνώντας σε σπίτι υπόπτου.
3. Η Ελλάδα δεν πήρε τη λίστα από ένα μαυραγορίτη του δρόμου, αλλά από το γαλλικό υπουργείο Οικονομικών. Το πώς την απέκτησε η Γαλλία καθόλου δε μας ενδιαφέρει ως χώρα. Ας τα βρουν οι Γάλλοι με τους Ελβετούς. Και μάλιστα τα βρήκαν.
4. Η λίστα είναι προϊόν εγκλήματος για τους νόμους της Ελβετίας. Αν οι Ελβετοί έχουν πρόβλημα, ας ζητήσουν εκείνοι να μην κυνηγήσουμε φοροφυγάδες. Θα ζητήσουν; Αμφιβάλλω.
5. Με τις δηλώσεις περί νομιμότητας της λίστας, οι Έλληνες πολιτικοί απλώς προτρέχουν. Γίνονται ελβετικότεροι του Ελβετού τραπεζίτη. Προστατεύουν φοροφυγάδες.
Δε χρειαζόμαστε καν τη λίστα επίσημα. Το ΣΔΟΕ θα μπορούσε να τη θεωρήσει απλώς ως ένδειξη για έλεγχο και να βγάλει λαγούς. Με τις διεθνείς συνθήκες τα άτομα που περιέχει μπορούν να ελεγχθούν, ονομαστικά πλέον, για καταθέσεις στο εξωτερικό. Μπορούν να αποσταλούν αιτήματα στην Ελβετία, για παράδειγμα, χωρίς αναφορά στη λίστα. Απλώς επειδή είναι ύποπτοι. Και τέλος, αν βρεθούν φοροφυγάδες, ας έρθουν σε ένα δικαστήριο να πουν «δεν ισχύει, επειδή ήμουν στη λίστα», να γελάσει κάθε πρωτοετής της νομικής.
Και τα γράφω όλα αυτά επειδή η λίστα, αφού κρύφτηκε για δύο χρόνια, από αποκάλυψη πάει να μετατραπεί σε συγκάλυψη.
Ο Γιάννης Μπογιόπουλος είναι δημοσιογράφος. Έχει εργαστεί μεταξύ άλλων στην Ελευθεροτυπία, το ThePressProject και τον Σκάι.
Πηγή: twitlonger.com (@YBoyio)
www.doctv.g
