Δεν περιμένει κανένας εχέφρων άνθρωπος από τύπους σαν τον κ. Κασιδιάρη να είναι λογικοί. Άνθρωποι που κρυφά ή φανερά θαυμάζουν τον Αδόλφο Χίτλερ και φρονούν ότι πρέπει να κάνομε σουβλάκια τους παράνομους μετανάστες επειδή πεινασμένοι και ρακένδυτοι προσπαθούν να επιβιώσουν στο πτωχευμένο και διεφθαρμένο κράτος μας.
Ένα κράτος που δεν έχει τη στοιχειώδη γενναιότητα να εκδώσει ταξιδιωτικά έγραφα γι’ αυτούς τους ανθρώπους και που εκμεταλλεύεται τη λαθραία παρουσία τους για τη συμπίεση του εργατικού κόστους και τον παράνομο πλουτισμό αυτών που τους εκμεταλλεύονται σε χαμαιτυπεία πέριξ της Πλατείας Βάθη κι αλλού.
Ακόμα κι αν ο κ. Κασιδιάρης δεν πάσχει από κάποια διαγνωσμένη ψυχική νόσο, ασφαλώς δεν μπορεί να κατατάσσεται στους νορμαλ άνθρὠπους. Πιθανολογώ ότι αυτές τις ώρες που τον αναζητεί η αστυνομία για να τον συλλάβει, ασφαλώς o κ. Κασιδιάρης θα αισθάνεται σαν τον Ράμπο, τον πρωταγωνιστή, τoυ “First Blood”, ενός κινηματογραφικού έργου στο οποίο ένας πρασινοσκούφης που μόλις έχει γυρίσει από τον πόλεμο του Βιετνάμ, αισθάνεται την προσβολή του κατεστημένου και αναγκάζεται να χρησιμοποιήσει τις δεξιότητές του και να σκορπίσει τον θάνατο και να καταφέρει να επιβιώσει.
Άλλο πράγμα είναι ο ψυχικός κόσμος του κ. Κασιδιάρη και άλλο η διαστρέβλωση των γεγονότων που από το πρωί είδαμε καρέ-καρέ δεκάδες φορές: Η κ. Δούρου που είναι ασφαλώς πολύ έξυπνη, αποδεικνύεται εξυπνότερη από τον κ. Κασιδιάρη και καταφέρνει να διαταράξει την ασταθή ισορροπία του. Γκρο-πλαν στο πρόσωπο του κ. Κασιδιάρη. Καταλαβαίνεις από το φούσκωμα-ξεφούσκωμα στα μάγουλα ότι προσπαθεί να συγκρατηθεί! Θέλει να της πετάξει το γυάλινο ποτήρι στο κεφάλι αλλά κι αυτός δεν είναι βλάκας και ξέρει πως αν κάνει αυτό που θέλει, θα δημιουργηθεί τεράστιο σκάνδαλο. Τελικά πρυτανεύει η λογική του, δεν της ανοίγει το κεφάλι, αλλά η ισορροπία του είναι διαταραγμένη, δεν μπορεί να ηρεμήσει εντελώς, βλέποντας την όμορφη αμαζόνα που τον έχει ερεθίσει. Αποφασίζει να μην εκσφενδονίσει το ποτήρι, αλλά δεν αντέχει να μην την καταβρέξει με το περιεχόμενο. Δυστυχώς όλο το νερό πέφτει στο πρόσωπο της κ. Δούρου και καθόλου στον κ. Παυλόπουλο που κάθεται ακριβώς δίπλα, και που θα του άξιζε.
Η κ. Κανέλλη μετά το αναπάντεχο επεισόδιο, κοιτάζει αμήχανη την κάμερα για λίγα δευτερόλεπτα και τελικά αποφασίζει να δράσει! Να εκδικηθεί τη χαλασμένη κόμη της συνομιλήτριάς της στο πάνελ. Σα γυναίκα προς γυναίκα, γιατί συντρόφισσες δεν είναι η κ. Κανέλλη με την κ. Δούρου. Ατυχώς, ο Ριζοσπάστης που κρατάει στο χέρι της η κ. Κανέλλη βρίσκει τον κ. Κασιδιάρη στο πρόσωπο. Ποιος είδε τον Θεό και δεν τον φοβήθηκε! Εκτός εαυτού ο κ. Κασιδιάρης επιστρέφει πολλούς όδοντες στον όδοντα της κ. Κανέλλη. Ένας από αυτούς μάλιστα, ήταν ξεγυρισμένος, κατά δήλωση της ίδιας της κ. Κανέλλη.
Πριν μερικές μέρες ολόκληρη η Τηλεδημοκρατία μας ασχολείτο με τον βαθμό καταλληλότητας του προσωνυμίου «Ολανδρέου», μετά μας προέκυψαν οι ανάλγητες και προκλητικές δηλώσεις της κ. Λαγκάρντ, ύστερα αναλώσαμε επαρκή χρόνο για τους όρους της τηλεμαχίας, απόψε εκφράζομε τη βδελυγμία μας για το αυγό του φιδιού που εκκολάπτεται. Να δούμε με πιο φαιδρό θέμα θα ασχοληθούμε όταν ξεθυμάνει η υπόθεση του κ. Κασιδιάρη για να συνεχίσομε να αποφεύγομε να συζητήσομε τα σοβαρά.
Κατά τη γνώμη μου, πάντως, αυτή η μεροληψία της αποσιώπησης, αυτού που είδαμε όλοι, ότι δηλαδή, η κ. Κανέλλη ήταν εκείνη που πυροδότησε την επέκταση του επεισοδίου, είναι ο καλύτερος τρόπος για να βελτιώσει τα ποσοστά της η Χρυσή Αυγή, γιατί ζούμε σε μια κοινωνία που είναι πολύ πιεσμένη, αισθάνεται –και είναι- αδικημένη, και έχει φρικάρει ακούγοντας για συμπολίτες που πηδάνε από τις ταράτσες.
