Παρά το γεγονός ότι η ΕΕ έχει υιοθετήσει έναν αριθμό δράσεων, αν και περιορισμένο, για τον οικονομικό αλφαβητισμό των καταναλωτών στον τομέα των χρηματοπιστωτικών υπηρεσιών με στόχο την προστασία τους από την υπερχρέωση και τις καταχρηστικές οικονομικές πρακτικές, η ελληνική κυβέρνηση εμφανίζει έντονη αδυναμία στην αξιοποίηση των εν λόγω ευρωπαϊκών προγραμμάτων.
Αφορμή αποτέλεσε ερώτηση του Ευρωβουλευτή Κώστα Πουπάκη σχετικά με την ανάγκη άμεσης λήψης μέτρων στο πλαίσιο της ΕΕ για την ενίσχυση της ικανότητας καταναλωτών και νοικοκυριών να διαχειρίζονται με υπευθυνότητα την πιστοληπτική τους ικανότητα και να αντιμετωπίζουν με επάρκεια και σύνεση τις επιθετικές εμπορικές πρακτικές, αλλά και τα «ψιλά γράμματα» των τραπεζών.
Στην απάντησή του ο Επίτροπος John Dalli, αρμόδιος για θέματα Υγείας και Πολιτικής Καταναλωτών υπογράμμισε «Η εκπαίδευση σε θέματα υπεύθυνου δανεισμού ανήκει στην αρμοδιότητα των κρατών μελών, συμπληρώνοντας ότι «τέτοιου είδους πρωτοβουλίες υλοποιούνται πιο αποτελεσματικά σε εθνικό επίπεδο». Επιπλέον τόνισε ότι η Επιτροπή μπορεί να παράσχει την απαιτούμενη βοήθεια στα κράτη μέλη προβάλλοντας τις βέλτιστες πρακτικές» σημειώνοντας ότι έως τα τέλη του 2010 έχει προγραμματίσει κύκλο μαθημάτων κατάρτισης φορέων που δραστηριοποιούνται στην παροχή συμβουλών στους καταναλωτές σε θέματα χρηματοπιστωτικών υπηρεσιών.
Ο κ. Dalli υπογράμμισε επίσης ότι σε εξέλιξη βρίσκονται δράσεις όπως η νέα ενότητα του εκπαιδευτικού προγράμματος Dolceta (www.dolceta.eu) για δασκάλους και καθηγητές σε σχολεία πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, η σχολική ατζέντα «Το Βιβλίο των Νέων της Ευρώπης», η ομάδα εμπειρογνωμόνων για τη χρηματοοικονομική εκπαίδευση και η ευρωπαϊκή βάση δεδομένων για τη χρηματοοικονομική εκπαίδευση. Ωστόσο, σύμφωνα με την απάντηση του Επιτρόπου, «επί του παρόντος, η Επιτροπή δεν έχει στα σχέδιά της άλλες ενημερωτικές και εκπαιδευτικές εκστρατείες».
Ο Έλληνας Ευρωβουλευτής δήλωσε σχετικά: «Η ανταπόκριση της Κομισιόν στο κοινωνικό πρόβλημα της εκπαίδευσης των καταναλωτών και του οικονομικού αναλφαβητισμού σε σχέση με τις απαιτήσεις της χρονικής συγκυρίας είναι ελλιπής, αποσπασματική και γιʼ αυτό περιορισμένης αποτελεσματικότητας. Αυτό ωστόσο που προκαλεί έκπληξη είναι η ανεπάρκεια, η αδράνεια και η παθητικότητα με την οποία η ελληνική κυβέρνηση αντιμετωπίζει το θέμα.
Την ώρα που η κρίση γιγαντώνεται, φροντίζει για την απρόσκοπτη χρηματοδότηση των τραπεζών χωρίς παράλληλα να διασφαλίζει ότι οι καταναλωτές θα έχουν τη δυνατότητα, τα μέσα και τους τρόπους να διαχειριστούν την οικονομική τους κατάσταση και να αποφύγουν την υπερχρέωση και τις συνέπειές της. Άλλωστε ακόμη και η μοναδική κίνηση προς τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά που είχε εξαγγελθεί έχει κολλήσει στα συρτάρια της γραφειοκρατίας του Υπουργείου Οικονομίας».
