Φίλε κ. Διευθυντά, με την ευκαιρία της έκθεσης που πραγματοποιούν 52 Σύγχρονοι Χανιώτες Καλλιτέχνες, υπό τον τίτλο, η Τέχνη και ο Τόπος, στην Δημοτική Πινακοθήκη Χανίων, σαν «αρχαίος» Χανιώτης, παρακαλώ ας μου επιτραπεί να εκφραστώ από τον Α.τ.Κ. και να εκθέσω τις απόψεις μου:
Σοφός ο Σόλων ο Αθηναίος. Και φιλόσοφος και φιλότεχνος και μέγας νομοθέτης. Οι ειδικοί δηλώνουν πως είναι ο ιδρυτής του πρώτου ΕΥΡΩΠΑΪΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ με την έννοια που δίνουμε στο κράτος ΣΗΜΕΡΑ. Εν ολίγοις, βαθύνους, οξύνους και τετραπέρατος. Ο Πλούταρχος λοιπόν, στο έργο του «Των Επτά Σοφών Συμπόσιον» καταγράφοντας την άποψη του Σόλωνα για την τέχνη, βάζει ένα εκ των συνδαιτυμόνων, τον Μνησίφιλο, να λέει:
«Γνωρίζοντας πολύ καλά ότι κατά την γνώμη του Σόλωνα έργο κάθε τέχνης και κάθε δεξιότητας, ανθρώπινης και θεϊκής, είναι πιο πολύ αυτό που γίνεται παρά το μέσο με το οποίο γίνεται αυτό το πράγμα. Πιο πολύ ο σκοπός παρά τα μέσα με τα οποία ο σκοπός αυτός πετυχαίνεται. Ο υφάντης, επί παραδείγματι, θα θεωρούσε, πιστεύω, έργο του πιο πολύ τη χλαμύδα και το ιμάτιο παρά την τακτοποίηση των σαϊτών ή το κρέμασμα τω βαριδιών στον αργαλειό. Το ίδιο και ο σιδεράς, έργο του θα θεωρούσε πιο πολύ τη συγκόλληση του σίδερου και το βάψιμο του τσεκουριού παρά όσα είναι απαραίτητο να εκτελεσθούν, για να γίνει αυτό το πράγμα, όπως είναι επιπαραδείγματη, το να ανάψει κάρβουνα ή να ετοιμάσει σκύρα.
Ακόμη πιο πολύ θα μας μεμφόταν ένας αρχιτέκτονας, αν λέγαμε ότι έργο του δεν είναι ο ναός ή το σπίτι, αλλά το τρύπημα των ξύλων και το ανακάτεμα της λάσπης. Με τρόπο απόλυτο όμως θα μας μέμφονταν οι Μούσες, αν θεωρούσαμε ότι έργο τους είναι η λύρα ή ο αυλός και όχι η διάπλαση του χαρακτήρα και η καταπράυνση των παθών…»
Μετάφραση: Δημήτριος Λυπουργλής.
Προσωπικά θαυμάζω τους Χανιώτες καλλιτέχνες και για το έργο τους και για την πίστη τους στην καλλιτεχνική δημιουργία που απαιτεί πάντοτε θυσίες, αφοσίωση, κουράγιο και πείσμα. Το δωρικόν ήθος, η δωρική ταυτότητα και ποιότητα της δυτικής δωρικής εσχατιάς αυτού του νησιού πιστοποιεί και τις επιδόσεις των ανθρώπων του στην τέχνη.
Ας μη ξεχνάμε ότι τα χορικά των αρχαίων τραγωδιών είναι γραμμένα σε δωρική διάλεκτο γιατί εκτός των άλλων, η δωρική γλώσσα θεωρείται η τελειοτέρα των προγόνων μας. Αλλά και ο Παρθενώνας κατασκευάστηκε σε δωρικό ρυθμό, μολονότι οι Αθηναίοι ήσαν Ίωνες και δεν ήσαν Δωριείς. Αυτή μου την πεποίθηση ενισχύει η ζωγραφική έκρηξη της δεκαετίας του ‘ 60, αλλά και η φωτογραφική επίσης έκρηξη που παρατηρείται, στις μέρες μας στα Χανιά.
Εν προκειμένω δεν θα πρέπει να διαφύγει της προσοχής ότι η πόλη των Χανίων μαζί με την Σμύρνη και την Κωνσταντινούπολη υπήρξε ένα από τα μεγαλύτερα φωτογραφικά κέντρα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας κατά τα τέλη του 19ου αιώνα, αλλά και το σημαντικότερο επίσης φωτογραφικό κέντρο τα χρόνια του καθεστώτος της Αυτόνομης Κρητικής Πολιτείας.
Και επειδή η Τέχνη, η γνήσια Τέχνη, ανεξαρτήτως προσώπων και υλικών, αποτελεί γενναιόψυχη προσφορά στον τόπο και στους ανθρώπους του, πιστεύω πως η Δημοτική Αρχή έχει υποχρέωση να στρέφει την προσοχή των δημοτών – ιδιαίτερα των νέων – και προς την φωτογραφία, φιλοξενώντας στην Πινακοθήκη του Δήμου, έργα αυτής της Φωτογραφικής έκρηξης, αφού κατά την γνώμη του Σοφού Σόλωνα εκείνο που μετρά είναι το καλλιτεχνικό αποτέλεσμα – η υπηρεσία στον άνθρωπο δηλαδή – και όχι το υλικό που ο κάθε καλλιτέχνης χρησιμοποιεί.
Με την ευκαιρία αισθάνομαι βαθύτατη υποχρέωση και να ευχαριστήσω και να συγχαρώ και τους καλλιτέχνες δημιουργούς της έκθεσης «Η ΤΈΧΝΗ ΚΑΙ Ο ΤΟΠΟΣ: 52 ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΧΑΝΙΩΤΕΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ» αλλά και όλους όσους νοιάζονται και πρωτοστατούν σε παρόμοιες εκδηλώσεις ανθρωπιάς και γενικότερα πολιτισμού.
Ευχαριστώ για την φιλοξενία
Φίλος σας
Θ.Γ. Λουλουδάκης
