Για την παρέλαση της 25ης Μαρτίου

Του Ειρηναίου Μαράκη

Οι μεγαλειώδεις διαδηλώσεις της 28ης Οκτωβρίου κατά την διάρκεια των παρελάσεων ήταν η κορυφή του μεγάλου απεργιακού κύματος που ανέτρεψε την κυβέρνηση Παπανδρέου και οδήγησε σε μια από τις μεγαλύτερες νίκες του αγώνα ενάντια στα μνημόνια, την καθημερινή εξαθλίωση, τον φόβο της Πείνας και της Ανεργίας. Ουσιαστικά, η αποχώρηση των επισήμων (πολιτικοί, στρατιωτικοί, Εκκλησία) και η παρέλαση των εργαζομένων με τα πανώ και τα αιτήματα τους στην πόλη μπορεί να ειδωθεί και ως μια συμβολική κατάληψη της εξουσίας από τον λαό. Είχαν προηγηθεί το απεργιακό διήμερο στις 19 – 20 Οκτωβρίου που έδειξε την αδυναμία των κυβερνόντων και των συμμάχων τους να περάσουν τα αντιλαικά μέτρα όπως έδειξε και την υποκρισία της δήθεν σωτηρίας. Αργότερα, με το νέος έτος οι καταλήψεις εργασιακών χώρων όπως του ΑΛΤΕΡ, της Ελευθεροτυπίας, των σούπερ μάρκετ Αριάδνη κι οι απεργίες διαρκείας που κύρηξαν ανάδειξαν ότι το εργατικό κίνημα κάνει βήματα οργάνωσης από τσ κάτω, συντονίζεται και βάζει πολύ θαρραλέα τα αιτήματα της εργατιάς για έλεγχο στο παραγόμενο προιόν, παλεύει ενάντια στα κλεισίματα και τις απολύσεις, θέλει τη σύγκρουση με τοσ ύστημα από καθαρή αντικαπιταλιστική σκοπία. Παράλληλα, δεν ξεχνά να παλέψει και εναντίον της φασιστικής απειλής βάζοντας και πολύ συγκεκριμένα αιτήματα πάλης όπως να κλείσουν τα γραφεία της Χρυσής Αυγής. Μάλιστα, στην παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου Χανιά ο συνδυασμός της αντιμνημονιακής πάλης με την αντιφασιστική δράση δεν επέτρεψε στους χρυσαυγίτες να περπατήσουν στους δρόμους της πόλης μας σαν “αντιμνημονιακοί” διαδηλωτές, παρόλο που η προστασία της αστυνομίας ήταν κάτι παραπάνω από εξόφθαλμη…
Αυτός πρέπει να είναι και ο τρόπος δράσης μας και στην παρέλαση της 25ης Μαρτίου. Κοινό αντιμνημονιακό και αντιφασιστικό μέτωπο ειδικότερα τώρα που τα αστικά ΜΜΕ προσπαθούν να μας τρομοκρατήσουν με την παρουσία εφέδρων και άλλων υποστηρικτών της καθεστωτικής πολιτικής. Η προσπάθεια προσεταιρισμού της αγνής και δίκαιας δυσαρέσκειας του κόσμου είναι ο στόχος αυτών των πολιτικών. Θα τους το επιτρέψουμε; Εδώ είναι που σωματεία, συνδικάτα, σύλλογοι εργαζομένων, απεργιακές επιτροπές και φυσικά η Αριστερά πρέπει να συμμετάσχουν και να διαδηλώσουν ενάντια σε όσα μας καταστρέφουν καθημερινά… Εξάλλου, το γνωρίζουμε πάρα πολύ καλά, μέσα στο
στο επόμενο δίμηνο και πριν τις εκλογές θα κριθούν πολύ σοβαρά ζητήματα για την εργατική τάξη και τον λαό. Οι δυνάμεις του κεφαλαίου και η Τρόικα, θέλουν να τσακίσουν τους μισθούς και τις συλλογικές συμβάσεις, να κάνουν σαρωτικές ιδιωτικοποιήσεις, να διαλύσουν το ασφαλιστικό σύστημα. Να καταργήσουν κάθε δημοκρατικό και συνδικαλιστικό δικαίωμα, κάθε έννοια λαϊκής κυριαρχίας. Να μετατρέψουν τους εργαζόμενους σε νέους “ραγιάδες” του μεγάλου ξένου και ντόπιου κεφαλαίου. Ο λαός πρέπει να απαντήσει στην επιδρομή. Ο Αγώνας είναι η μόνη δυνατή λύση! Μπροστά μας ανοίγουν πολλά και διάφορα μέτωπα. Μετά το αντιφασιστικό – αντιρατσιστικό συλλαλητήριο της 17ης Μαρτίου αυτή είναι η πιο κρίσιμη μάχη. Και με αφορμή αυτό το μεγάλο κινηματικό και πολιτικό ραντεβού μπορούμε όλοι και όλες να προχωρήσουμε σε κλιμάκωση της δράσης μας: Να υπερασπιστούμε τους μισθούς και τις συμβάσεις μας. Να μην υπογράψουμε την καταδίκη μας και μην πάμε σε κανένα παζάρι με την εργοδοσία, ούτε να αποδεχτούμε καμμία από τις ανίερες επιδιώξεις τους. Ακόμα να υπερασπίσουμε τα δημοκρατικά δικαιώματα του λαού και της νεολαίας. Οι καιροί είναι δύσκολοι και ίσως πιο σύντομα από ότι είναι ορατό θα κληθούμε να δώσουμε την λύση υπέρ των δικών μας συμφερόντων κι όχι υπέρ τους κεφαλαίου και της κερδοσκοπίας του. Προσωπικά, νομίζω ότι η μόνη διέξοδος είναι να προβάλουμε την αντικαπιταλιστική λογική ως την μόνη εφικτή λύση απέναντι στην κρίση της. Ήρθε η ώρα να ανατρέψουμε τη δανειακή σύμβαση και να μην μένουμε στα ωραία λόγια. Μπορούμε. Τα μνημόνια βλέπετε, δεν είναι μονόδρομος. Υπάρχει κι άλλος δρόμος, χωρίς χρέος, έξω από ευρώ, την ΕΕ, τον καπιταλισμό, για να περάσει ο πλούτος και η εξουσία στα χέρια των εργαζόμενων γιατί όσο ουτοπικό κι αν φαίνεται άλλο τόσο ρεαλιστικό είναι. Αρκεί να το προσπαθήσουμε και όχι να το απορρίψουμε επηρεασμένοι, άθελα μας, από την κυρίαρχη οπτική που εξισώνει τον φασισμό με την κομμουνιστική προοπτική.
Ένα και ένα κάνουν δύο. Αυτή την 25η Μαρτίου μετατρέπουμε τις παρελάσεις σε λαικές – απεργιακές – αντιφασιστικές διαδηλώσεις. Ανατρέπουμε την λογική της “κοινής εθνικής προσπάθειας” και ετοιμάζουμε την οριστική ανατροπή τους. Δεν θα τους επιτρέψουμε να εκμεταλλευτούν ποτέ ξανά την οργή μας και το δίκιο μας. Κοτζαμπάσηδες και προεστοί δεν έχουν χώρο στο μέλλον μας.