Λίγα μέτρα και ανατολικότερα της Βίλλας Πωλογιώργη – πρώην στρατιωτικό νοσοκομείο – υπήρχε η γέφυρα-καμάρα του Αγίου Παντελεήμονα. Κάποιοι την έλεγαν, χωρίς να την ξεχωρίζουν από την άλλη γέφυρα που ξεκινούσε από τα Μπάνια, την έλεγαν Καμάρα του Κατσαμπά. Η επιφάνεια της Καμάρας αποτελούσε και αποτελεί μέρος της οδού Σαμαριάς. Στην οδό Σαμαριάς και 5-10 μέτρα ανατολικότερα υπήρχε το Καμίνι – Αγγειοπλαστείο Στρατουδάκη, όπου λένε πως ο Βενιζέλος με άλλους πιτσιρικάδες κοπανούσε παίζοντας το κοκκινόχωμα του Αγγειοπλαστείου επί Στρατουδάκη πατρός.
Ο χώρος εξακολουθεί – καίτοι βεβιασμένος – να είναι ιερός. Κάτω και ολίγον νοτιότερα της Καμάρας ήταν το πέτρινο στεγασμένο πηγάδι με το ξύλινο μαγγάνι και τον πλάτανο. Η Καμάρα βοηθούσε να διαβεί κανείς το ρυάκι από ανατολικά προς τα δυτικά και αντίστροφα. Όμως μοίρα φθονερή μπάζωσε το ρυάκι, μπάζωσε και την πέτρινη καμάρα. Ας σημειωθεί πως η καμάρα ήταν και είναι ένα αριστούργημα τέχνης και αισθητικής.
Οι «μερακλήδες» Δήμαρχοι; Αρχαιολογικές Υπηρεσίες; Πολεοδομία; Δημόσιοι, επικίνδυνοι και άχρηστοι «κοπρίτες»; Έκαναν το συνηθισμένο εν Ελλάδι θαύμα τους. Μπάζωσαν, που λέτε την καμάρα, αλλά «ξέχασαν» να μπαζώσουν τη ΝΟΤΙΑ ΦΑΤΣΑ της. Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, τη μπαζώνουν και αυτή. Ο κ. Βιρβιδάκης, ο Δήμαρχος Χανίων είναι Χαλεπιανάκι, είναι και Κατσαμπαδιανός. Ίσως και να προλάβει το μπάζωμα της Καμάρας που άλλοι μεθόδευσαν και έχουν ανεχτεί.
Σαν Χαλεπιανοί κι’ εμείς διατυπώνομε την άποψη πως αυτήν ακριβώς την ώρα, η Καμάρα μπορεί να ξαναζωντανέψει και να σωθεί. Να σωθούν, τουλάχιστον οι δυο της άνω όψης Βόρεια και Νότια. Να αναδειχθεί το Μνημείο και να πάρει ιδιαίτερη αξία η γύρω περιοχή. Και να αναζητηθούν ευθύνες, όχι από τους γείτονες ή τους όποιους ιδιοκτήτες, αλλά από εκείνους που έκαναν τα στραβά μάτια, για να φτάσομε σ’ αυτή την ντροπή.
Εδώ δεν έχομε να κάνομε με ευαίσθητα προσωπικά δεδομένα, αλλά με αναίσθητα, επικίνδυνα και καλά πληρωμένα. Επιτέλους τα ονοματάκια τους – όποιοι και αν είναι – να γίνουν γνωστά.
Ο ΧΑΛΕΠΙΑΝΟΣ
