Οι γιαγιάδες της Λέσβου δήλωσαν σε συνέντευξή τους πως βοηθούν όπως μπορούν τους πρόσφυγες που έρχονται στο νησί γιατί ξέρουν καλά τι σημαίνει να είσαι πρόσφυγας.
Οι γιαγιάδες της Λέσβου, Μαρίτσα Μαυραπίδη, Ευστρατία Μαυραπίδη και Αιμιλία Καμβύση, οι οποίες πρόσφατα προτάθηκαν για Νόμπελ Ειρήνης, σε συνέντευξη που παραχώρησαν στην αγγλόφωνη έκδοση της Καθημερινής, δήλωσαν πως γνωρίζουν πολύ καλά τι σημαίνει η προσφυγιά καθώς οι οικογένειές τους ήρθαν στην Ελλάδα το 1922 κατά τη διάρκεια της Μικρασιατικής καταστροφής.
«Η μητέρα μου είχε τρία παιδιά όταν ήρθε στην Ελλάδα από την Τουρκία. Δεν είχε καθόλου ρούχα και έπρεπε να σκίσει τη φούστα της για να ντύσει το μικρότερο παιδί της» ανέφερε η μια εξ αυτών.
Από τις διηγήσεις των οικογενειών τους γνωρίζουν πως οι ντόπιοι δεν τους υποδέχτηκαν με ανοικτές αγκάλες όταν ήρθαν από τη Μικρά Ασία «οι ντόπιοι φοβόντουσαν πως οι πρόσφυγες θα εγκατασταθούν στο νησί. Στο τέλος αυτό έγινε. Έμειναν εδώ και έκαναν οικογένειες» αναφέρει η κυρία Μαρίτσα.
«Η ζωή που είχαμε τότε δεν διαφέρει πολύ από την κατάσταση των προσφύγων που έρχονται σήμερα. Οι οικογένειές μας είχαν ένα τρόπο ζωής όμοιο με εκείνον των σημερινών προσφύγων. Είχαν πολλά παιδιά όπως και οι πρόσφυγες που έρχονται»
Οι γιαγιάδες δήλωσαν πως αν δοθεί η ευκαιρία στους πρόσφυγες να ενταχθούν σε μια κοινωνία ίσως και να καταφέρουν να δημιουργήσουν μια νέα ζωή καθότι σύμφωνα με εκείνες πρόκειται για δοτικούς ανθρώπους.
«Όταν μας είδαν χάρηκαν και μας χαιρέτησαν με πολύ αγάπη» λέει η κυρία Ευστρατία ενώ η κυρία Μαρίτσα θυμάται πως ένα από τα παιδιά προσπάθησε να την αγκαλιάσει και να τη φιλήσει γιατί μάλλον του θύμισε τη γιαγιά του
